شیخ صدوق رحمة الله علیه به سند خود از امام باقر علیه السلام روایت کرده که حضرت فرمودند:

«یاتى على الناس ‍ زمان یغیب عنهم امامهم فیا طوبى للثابتین على امرنا فى ذلک الزمان اءن اءدنى ما یکون لهم من الثواب اءن ینادیهم البارى جل جلاله فیقول عبادى امائى آمنتم بسرى و صدقتم بغیبى فاءبشروا بحسن الثواب منى …(1)؛

زمانى بر مردم بیاید که امامشان از آنها غایب گردد پس خوشا به حال کسانى که بر امر ما در آن زمان ثابت قدم باشند. همانا کمترین ثوابى که براى آنها در نظر گرفته شده این است که خداوند بارى جل جلاله مى‌فرماید: اى بنده‌ها و کنیزان من به سرّ من ایمان آوردید و غیب مرا تصدیق کردید بشارت باد شما را به حسن ثواب از جانب من …».

پی‌نوشت:

1- کمال الدین، ص 330 ؛ بحارالانوار، ج 52، ص 145، ح 66.