آیا امام عصر(ع)سفر ناتمام حسین (ع) به کوفه را تمام می کنند؟!

حجت الاسلام مرتضی نائینی، پژوهشگر مهدوی در گفتگو با خبرنگار حوزه مهدویت خبرگزاری شبستان بااشاره به سوالی مبنی بر اینکه چرا سفر امام حسین(ع) به کوفه ناتمام ماند و این سفر را فرزند ایشان امام عصر(ع) به اتمام می رسانند؟!، گفت: باید بررسی شود که چرا امام به کوفه نمی رسند، ولی امام عصر(ع) مقر حکومت خود را کوفه قرار می دهند.

وی مردم کوفه سال 60 هجری را سه دسته دانست و اظهارداشت: این گروه ها و دسته ها هم اکنون در کوفه هستند و باید کم و زیاد شوند تا امام عصر(ع) ظهور کنند،

حجت الاسلام نائینی خاطرنشان کرد: دسته اول کسانی بودند که به امام نامه نوشتند، به دعوت امام لبیک گفتند و به هر وسیله ای خود را به امام رساندند.

این پژوهشگر مهدوی ادامه داد: این افراد پای بیعت خود با امام یا توسط نامه نوشتن یا توسط تجدید بیعت با سفیر امام (مسلم بن عقیل) ماندند کسانی مانند حبیب بن مظاهر و رفاعه بن شداد با نامه نوشتن امام را دعوت کردند و وقتی راه بر امام بسته شد از کوفه شبانه خارج شدند. از بیراهه حرکت کردند و خود را به کاروان امام رساندند.

وی در مقایسه این افراد با دوران غیبت، اظهارداشت: باید دید آیا ما که هر روز صبح با امام بیعت می کنیم اگر راه بر حضرت بسته شد و موانعی برای ایشان به وجود آمد، اهلش هستیم که خود را به امام برسانیم آیا مانند حبیب بن مظاهر که در راه رفتن به سوی امام مسلم بن عوسجع را هم با خود برد، می توانیم هم خودمان به سوی امام برویم و افرادی را هم با خود ببریم.

حجت الاسلام نائینی ادامه داد: امام به کوفه نرسید، چون این افراد با وفا کم بودند که اگر تعدادشان زیاد بود امام به کوفه می رسید. حال چطور است که امام زمان(ع) به کوفه می رسند؟ زمانی که افراد دعوت کننده به امام زیاد باشند و همان 313 یار امام هستند که امام به کوفه می رسند.

این پژوهشگر مهدوی بااشاره به گروه دوم در کوفه سال 60 هجری، تصریح کرد: در این میان افرادی بودند که به امام نامه نوشتند و در نامه هایشان نیز تعابیر عجیبی به کار بردند. مبنی بر اینکه خطاب به امام گفتند لشکر آماده داری که پا در رکاب هستند یا اینکه درختان ما در کوفه میوه داده و همه چیز مرتب است تا شما بیایید.

وی افزود: کسانی مانند حجاز بن ابجر، قیس بن اشعث و یزید بن حارث به امام نامه نوشتند و امام را دعوت کردند اما در مقام عمل عهد و سوگند خود را فراموش نمودند حتی برخی از این افراد نامه نوشتن خود را منکر شدند.

حجت الاسلام نائینی با بیان اینکه افراد دسته دوم زیاد بودند ولی یاری کردنشان در حد حرف بود و در مقام عمل به عهد خود استوار نبودند، گفت: این افراد به خیال پست و مقام به دور امام جمع شده بودند.

این پژوهشگر مهدوی ادامه داد: باید دید اگر ما در سال 60 هجری بودیم آیا جز دسته دوم نبودیم کسی که دلداده دنیا باشد، اگرچه هر روز با امام خود بیعت ببندد، ولی در مقام عمل ثابت قدم نیست و پایش به دنیا بسته است و غل و زنجیرها او را زمین گیر می کنند.

وی گفت: امام حسین(ع) در روایتی می فرمایند مردم بنده دنیا هستند و دین بیشتر لقلقه زبانشان است و تا زمانی که دین دنیایشان را تامین کند، دین دار هستند. بر این اساس اگر اهل دنیا باشیم، امام زمانمان را تا زمانی یاری می کنیم که دنیا را داشته باشیم. این درحالی است که افرادی که به امام حسین(ع) نامه نوشتند. در روز عاشورا مقابل امام ایستادند.

حجت الاسلام نائینی بااشاره به دسته سوم مردم کوفه در سال 60 هجری خاطرنشان کرد: این دسته متاسفانه در کوفه زیاد بودند افرادی بودند که دنیا زمین گیرشان کرده بود و دین داریشان تا جایی بود که دنیایشان آباد بود ولی به پای آزمایش که رسید کم آوردند.

این پژوهشگر مهدوی با اشاره به بی طرف بودن این افراد اظهارداشت: دسته سوم با تماشا و سکوت دشمن را یاری کردند آنها کسانی بودند که ظلم بر امام را در عاشورا دیدند ولی ساکت و راضی شدند این افراد نیز مشمول لعنت خدا هستند.

وی گفت: در زیارت امام حسین(ع) چند دسته از مردم را لعنت می کنیم؟ کسانی که امام را کشتند، عده ای که شنیدند و دیدند ظلم بر امام را و ساکت ماندند، این افراد شاید روز عاشورا نیز گریه کردند ولی چون امام را یاری نکردند هیچ فایده ای نداشت.

حجت الاسلام نائینی با بیان اینکه باید ببینیم در عصر غیبت آیا ما بی طرف هستیم یا موضع خود را اعلام می کنیم، تصریح کرد: باید ببینیم که در این دوران فعالانه عمل می کنیم یا بی طرف هستیم البته باید توجه داشت که تماشاچی ها در سال 60 هم باعث شدند امام به کوفه نرسد و دشمن با شمشیرش و ساکت با سکوتش دشمن امام بودند.