امام کاظم علیه السلام فرمودند:

«اذا فقد الخامس من ولد السابع فالله الله فى ادیانکم لا یزیلنکم احد عنها، یا بنى! انه لابد لصاحب هذا الامر من غیبتة …(1)؛ هنگامى که پنجمین از اولاد هفتمین مفقود شد پس خدا را خدا را در ادیانتان، کسى شما را از آن جدا نکند، اى فرزندم! همانا به طور حتم براى صاحب این امر غیبتى است …».

یونس بن عبدالرحمن مى‌گوید: من بر موسى بن جعفر علیه السلام وارد شدم و عرض کردم: اى فرزند رسول خدا آیا شما قائم به حق مى‌باشید؟ خضرت فرمودند:

«انا القائم باحق و لکن القائم الذى یطهر الارض من اءعدآء الله عزوجل و یملاها عدلا کما ملئت جورا و ظلما هو الخامس من ولدى له غیبة یطول اءمدها خوفا على نفسه …(2)؛ من قائم به حقم، ولى قائمى که زمین را از دشمنان خداوند عزوجل پاک کرده و آن را پر از عدالت خواهد نمود آن گونه که پر از ظلم و جور شده باشد همان پنجمین نفر از اولاد من است براى او غیبتى طولانى است زیرا بر جان او خطر است …».

و نیز در بیان قول خداوند متعال “و اسبغ علیکم نعمه ظاهرة و باطنة”(3) فرمودند:

«النعمه الظاهرة الامام الظاهر و الباطنة الامام الغائب فقلت له: و یکون فى الائمة من یغیب؟ قال: نعم، یغیب عن ابصار الناس شخصه و لا یغیب عن قلوب المومنین ذکره و هو الثانى عشر منا …(4)؛ نعمت ظاهر، امام ظاهر و نعمت باطن، امام غایب است. راوى مى‌گوید: به حضرت عرض کردم: آیا در میان ائمه کسى غایب مى‌شود؟ فرمودند: آرى شخصش از چشمان مردم غایب مى‌گردد ولى از قلوب مومنان غایب نمى‌گردد و او دوازدهمین از ما مى‌باشد …».

پی‌نوشت‌ها:

1- کمال الدین، ص 359 و 360 ؛ کافى، ج 1، ص 336، ح 2.

2- کمال الدین، ص 361 ؛ بحارالانوار، ج 51، ص 151، ح 6.

3- سوره لقمان، آیه 20.

4- کمال الدین، ص 368 ؛ بحارالانوار، ج 51، ص 151، ح 2.