آیا اگر راهی برای جبران گناهانمان نیافتیم، می‌توانیم با صلوات فرستادن، آثار آنها را از میان برداریم؟

چنین روایتی از امام رضا(ع) نقل شده است: «مَنْ لَمْ یَقْدِرْ عَلى ما یُکَفِّرُ بِهِ ذُنُوبَهُ فَلْیُکْثِرْ مِنَ الصَّلَواتِ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فَإِنَّها تَهْدِمُ الذُّنُوبَ هَدْماً»؛[1] هر که نمی‌تواند کارى کند که به سبب آن گناهانش زدوده شود بر محمّد و خاندان او بسیار درود فرستد؛ زیرا صلوات گناهان را ریشه‌کَن می‌کند.
طبیعی است که چنین صلواتهایی زمانی کارساز خواهد بود که پشیمانی و توبه، پشتوانه آن بوده و صلوات را به عنوان عمل صالح بعد از توبه در نظر بگیریم و معنایش آن نیست که همچنان تصمیم بر ادامه گناه داشته و گمان کنیم که با صلوات می‌توان اثر آن را برداشت.