آیا بین آیه 29سوره بقره و آیه 30 سوره نازعات پیرامون تقدم آفرینش آسمان و زمین تعارض وجود دارد؟

در جواب این سؤال پاسخ هایی داده شده است که در این جا به دو نمونه آن اشاره می کنیم:

1. اساساً بین این دو آیه تعارضی وجود ندارد؛ زیرا کلمه “دحا” که از ریشه “دحو” است به معنای آفرینش نیست، بلکه به معنای گسترش دادن است از این رو می شود آیه شریفه ناظر بر سه مرحله باشد:

الف. آفرینش ابتدایی زمین

ب. آفرینش ثانوی آسمان

ج. گسترش دادن زمین بعد از آفرینش آسمان

2. گرچه کلمه “ثم” در تأخیر و ترتیب زمانى ظهور دارد، اما این ظهور در همه جا نیست.

صاحب تفسیر مجمع البیان می فرماید: ممکن است بگوییم که کلمه “ثم” همه جا براى تأخیر و ترتیب زمانى نیست.

این کلمه در این جا فقط براى تذکر و یادآورى نعمت هاى خدا است و نظرى به تقدم و تأخّر خلقت زمین یا آسمان ندارد، بلکه غرض برشمردن تعداد نعمت ها است؛ مثلا گفته می شود: “الم اطعمک ثمّ کسوتک ثمّ اعطیتک ثمّ حملتک”؛ آیا من تو را طعام نکردم و جامه ندادم و بخشش نکردم و اسب ندادم، حتی اگر آنچه در مقدّم گفته است، در مؤخّر انجام داده باشد؛ چرا که به تقدیم و تأخیر نظر ندارد، بلکه نظر او به تعداد است. براین اساس؛ کلمه “ثم” در جمله “ثُمَّ اسْتَوى‏ إِلَى السَّماءِ” الزاما به معناى تأخیر زمانى نیست، بلکه مى‏تواند به معنى‏ تأخیر در بیان و ذکر حقایقى پشت سر هم بوده باشد.