قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
یکی دیگر از مسائلی که طیف ضدانقلاب مطرح می کنند و چندسالی است مانورشان روی این مسئله زیاد شده است؛ وعده آب و برق مجانی است که حضرت امام(رحمت الله علیه) مطرح کردند. ادعای آنها این است که حضرت امام در سخنرانی خویش در بهشت زهرا در 12 بهمن 1357 به ملت به دروغ و فریب و برای جذب ملت، وعده آب و برق مجانی را دادند. برای بررسی صحّت و سقم این ادعا به بیان چند نکته می پردازیم:
1. حضرت امام(رحمت الله علیه) در سخنرانی 12 بهمن، در بهشت زهرا مطلقاً بحثی از آب و برق مجانی به میان نیاوردند. متن کامل سخنرانی ایشان به همراه صوت و فیلم هم موجود است. ایشان مطلقاً در اینجا بحثی از آب و برق مجانی نمی کنند. اینجا اگر ضدانقلاب ادعا کنند که این سخنرانی هایی که از صدا و سیما پخش می شود؛ سانسور شده است؛ در رد این ادعا باید گفت که روزنامه های آن زمان که هنوز خبری از سانسور نبوده در آرشیو نشریات موجود است. می توان به روزنامه های آن زمان مراجعه کرد و متن کامل بیانات حضرت امام را دید؛ تا معلوم شود ایشان در 12 بهمن بحثی از آب و برق مجانی نکرده اند.
2. اما امام(رحمت الله علیه) در چند مناسبت دیگر راجع به این مطلب صحبت هایی می کنند:
2-1. مجانی شدن آب و برق، بدواً توسط دولت بازرگان در 8 اسفند 1357 تصویب و از طریق امیر انتظام، معاون نخست وزیر وقت و سخنگوی دولت موقت، رسانه ای می شود. لذا ایشان در پیام 14 ماده ای نهم اسفند سال 1357، قبل از ترک تهران به مقصد قم با توجه به وضعیت حاکم بر کشور و بالا رفتن انتظارات مردم و قول و قرارهای بعضی سران و رهبران انقلاب بعد از اعلام دولت موقت، خطاب به ملت ایران می فرمایند:
«من به دولت راجع به مجانی کردن آب و برق و بعضی چیزهای دیگر فعلاً برای طبقات کم بضاعتی که در اثر تبعیضات خانمان برانداز رژیم شاهنشاهی دچار محرومیت شده اند و با برپایی حکومت اسلامی به امید خدا این محرومیت ها برطرف خواهد شد، سفارش اکید نمودم که عمل خواهد شد»[ صحیفه امام، ج 6، ص 161-261.].
2-2. دومین مورد، در اولین روز ورودشان به قم(10 اسفند) یعنی دقیقاً فردای پیام 14 ماده ای در اجتماع طلاب و روحانیون فیضیه می فرمایند:
«ما علاوه بر این که زندگی مادی شما را می خواهیم مُرفّه بشود، زندگی معنوی شما را هم می خواهیم مرفه باشد. شما به معنویات احتیاج دارید. معنویات ما را بردند این ها. دلخوش نباشید که مسکن فقط می سازیم، آب و برق را مجانی می کنیم برای طبقه مستمند، اتوبوس را مجانی می کنیم برای طبقه مستمند، دلخوش به این مقدار نباشید. معنویات شما را، روحیات شما را عظمت می دهیم؛ شما را به مقام انسانیت می رسانیم»[ صحیفه امام، ج6، ص 272.].
2-3. سومین مورد نیز دقیقاً فردای آن روز (11 اسفند) در کتابخانه فیضیه خطاب به خبرنگار روزنامه اطلاعات می فرماید:
«هر چه زودتر باید مشکل مسکن برای بی خانمان ها و فقرای ایران حل گردد و برای هر خانواده، مسکن مورد نیازشان تأمین شود، آب و برق برای فقرا و بی بضاعت ها باید مجانی گردد. به نظر من بیشتر انقلابیون واقعی یعنی آنها که نیروی عظیم و کوبنده این انقلاب بودند، مردم غیرمرفه بودند. کسانی که بیشترین کشته ها را دادند و با نیروی ایمان واقعی و اعتقاد راسخ، باعث پیروزی انقلاب شدند، همان کسانی بودند که به هیچ وجه اشرافی و مرفه نبودند و از طبقه پابرهنه بودند»[ صحیفه امام، ج6، ص 297.] .
در این پیام ها 2 نکته مهم به چشم می خورد:
1. در پیام مکتوب 14 ماده ای قید مهم «فعلاً» آورده شده است؛ که این نشان می دهد؛ از نظر حضرت امام قرار نیست، این سیاست یک سیاست دائمی باشد و فعلاً برای شرایط آن دوره بوده است.
2. در هر 3 مورد حضرت امام(رحمت الله علیه) این مطلب را مختص قشر مستمند و مستضعف جامعه می دانند، نه عموم مردم. که این هم تحقق یافت. تحقق آن به این گونه بود که میزان مشخصی از مصرف تا مدت ها بعد از انقلاب رایگان بود و افزایش مصرف نسبت به آن میزان معین هزینه داشت، ضمن این که برای تحقق وعده های اقتصادی امام(رحمت الله علیه) حساب صد امام، کمیته امداد امام خمینی، بنیاد مسکن، بنیاد مستضعفان، جهاد سازندگی و… راه اندازی گردید و با بضاعت خود به سرعت به سامان دادن وضعیت معیشتی، بهداشت و بی سرپناهی فقرا در سراسر کشور پرداخته شد به گونه ای که پدیده های زشت و ناراحت کننده ای در عرصه کلان شهرها مانند حلبی آبادها (شهرک هایی که خانه های آن از حلب های مصرف شده و تخته چوب و نایلون ساخته می شد و فقرا با زن و بچه خود در آن زندگی می کردند!) زندگی های خرابه نشینی و… از چهره شهرها زدوده شد. افزون بر این از ابتدای انقلاب تاکنون بخش زیادی از بودجه و درآمدهای کشور به یارانه های حمایتی از بخش های مختلف کشور به صورت های گوناگون اختصاص یافته است و اجرایی می شود.
1. حضرت امام(رحمت الله علیه) در سخنرانی 12 بهمن، در بهشت زهرا مطلقاً بحثی از آب و برق مجانی به میان نیاوردند. متن کامل سخنرانی ایشان به همراه صوت و فیلم هم موجود است. ایشان مطلقاً در اینجا بحثی از آب و برق مجانی نمی کنند. اینجا اگر ضدانقلاب ادعا کنند که این سخنرانی هایی که از صدا و سیما پخش می شود؛ سانسور شده است؛ در رد این ادعا باید گفت که روزنامه های آن زمان که هنوز خبری از سانسور نبوده در آرشیو نشریات موجود است. می توان به روزنامه های آن زمان مراجعه کرد و متن کامل بیانات حضرت امام را دید؛ تا معلوم شود ایشان در 12 بهمن بحثی از آب و برق مجانی نکرده اند.
2. اما امام(رحمت الله علیه) در چند مناسبت دیگر راجع به این مطلب صحبت هایی می کنند:
2-1. مجانی شدن آب و برق، بدواً توسط دولت بازرگان در 8 اسفند 1357 تصویب و از طریق امیر انتظام، معاون نخست وزیر وقت و سخنگوی دولت موقت، رسانه ای می شود. لذا ایشان در پیام 14 ماده ای نهم اسفند سال 1357، قبل از ترک تهران به مقصد قم با توجه به وضعیت حاکم بر کشور و بالا رفتن انتظارات مردم و قول و قرارهای بعضی سران و رهبران انقلاب بعد از اعلام دولت موقت، خطاب به ملت ایران می فرمایند:
«من به دولت راجع به مجانی کردن آب و برق و بعضی چیزهای دیگر فعلاً برای طبقات کم بضاعتی که در اثر تبعیضات خانمان برانداز رژیم شاهنشاهی دچار محرومیت شده اند و با برپایی حکومت اسلامی به امید خدا این محرومیت ها برطرف خواهد شد، سفارش اکید نمودم که عمل خواهد شد»[ صحیفه امام، ج 6، ص 161-261.].
2-2. دومین مورد، در اولین روز ورودشان به قم(10 اسفند) یعنی دقیقاً فردای پیام 14 ماده ای در اجتماع طلاب و روحانیون فیضیه می فرمایند:
«ما علاوه بر این که زندگی مادی شما را می خواهیم مُرفّه بشود، زندگی معنوی شما را هم می خواهیم مرفه باشد. شما به معنویات احتیاج دارید. معنویات ما را بردند این ها. دلخوش نباشید که مسکن فقط می سازیم، آب و برق را مجانی می کنیم برای طبقه مستمند، اتوبوس را مجانی می کنیم برای طبقه مستمند، دلخوش به این مقدار نباشید. معنویات شما را، روحیات شما را عظمت می دهیم؛ شما را به مقام انسانیت می رسانیم»[ صحیفه امام، ج6، ص 272.].
2-3. سومین مورد نیز دقیقاً فردای آن روز (11 اسفند) در کتابخانه فیضیه خطاب به خبرنگار روزنامه اطلاعات می فرماید:
«هر چه زودتر باید مشکل مسکن برای بی خانمان ها و فقرای ایران حل گردد و برای هر خانواده، مسکن مورد نیازشان تأمین شود، آب و برق برای فقرا و بی بضاعت ها باید مجانی گردد. به نظر من بیشتر انقلابیون واقعی یعنی آنها که نیروی عظیم و کوبنده این انقلاب بودند، مردم غیرمرفه بودند. کسانی که بیشترین کشته ها را دادند و با نیروی ایمان واقعی و اعتقاد راسخ، باعث پیروزی انقلاب شدند، همان کسانی بودند که به هیچ وجه اشرافی و مرفه نبودند و از طبقه پابرهنه بودند»[ صحیفه امام، ج6، ص 297.] .
در این پیام ها 2 نکته مهم به چشم می خورد:
1. در پیام مکتوب 14 ماده ای قید مهم «فعلاً» آورده شده است؛ که این نشان می دهد؛ از نظر حضرت امام قرار نیست، این سیاست یک سیاست دائمی باشد و فعلاً برای شرایط آن دوره بوده است.
2. در هر 3 مورد حضرت امام(رحمت الله علیه) این مطلب را مختص قشر مستمند و مستضعف جامعه می دانند، نه عموم مردم. که این هم تحقق یافت. تحقق آن به این گونه بود که میزان مشخصی از مصرف تا مدت ها بعد از انقلاب رایگان بود و افزایش مصرف نسبت به آن میزان معین هزینه داشت، ضمن این که برای تحقق وعده های اقتصادی امام(رحمت الله علیه) حساب صد امام، کمیته امداد امام خمینی، بنیاد مسکن، بنیاد مستضعفان، جهاد سازندگی و… راه اندازی گردید و با بضاعت خود به سرعت به سامان دادن وضعیت معیشتی، بهداشت و بی سرپناهی فقرا در سراسر کشور پرداخته شد به گونه ای که پدیده های زشت و ناراحت کننده ای در عرصه کلان شهرها مانند حلبی آبادها (شهرک هایی که خانه های آن از حلب های مصرف شده و تخته چوب و نایلون ساخته می شد و فقرا با زن و بچه خود در آن زندگی می کردند!) زندگی های خرابه نشینی و… از چهره شهرها زدوده شد. افزون بر این از ابتدای انقلاب تاکنون بخش زیادی از بودجه و درآمدهای کشور به یارانه های حمایتی از بخش های مختلف کشور به صورت های گوناگون اختصاص یافته است و اجرایی می شود.
فصل سوم. امام و گروه های مبارز