آیا در دین ما چیزی بنام روزه سکوت وجود دارد؟

روزه سکوت در میان برخی اقوام پیشین جایز بوده چنانکه در زمان بنی اسرائیل وقتی حضرت مریم(س) با اعجاز خداوند بارور شد و فرزندش عیسی(ع) را به دنیا آورد، خداوند برای ساکت کردن تهمت های مردم و خلاصی مردم از این وضعیت فرمود: «اگر کسی از انسان ها را دیدی پس بگو با این طفل سخن گوئید من نذر روزه سکوت کرده ام و امروز را با کسی سخن نخواهم گرفت»، (سوره مریم). پس معلوم می شود به جهت آشنایی مردم؛ روزه سکوت خداوند چنین دستوری داده و گرنه مردم متوجه حرکات و اشارات او نشده و بیشتر او را تحت فشار می گذاشتند و آن روزه از صبح تا شب بوده بمدت یک روز که از ذیل آیه فَلَنْ أُکَلِّمَ اَلْیَوْمَ إِنْسِیًّا ؛(19:26) و امروز با انسانی سخن نخواهم گفت، استفاده می شود، ولی در شریعت اسلامی که ناسخ و باطل کننده ادیان پیشین بوده این حکم منسوخ شده و حرام دانسته شده است، از امام سجاد(ع) در روایتی چنین آمده است: صوم السکوت حرام ؛ (وسایل الشیعة، ج 7، ص 390). و این بخاطر تفاوت شرایط زمانی و شریعت الهی می باشد، البته در اسلام که صوم و روزه یکی از ارکان دین شمرده شده و روزه ماه رمضان به آن جهت واجب شده است، یکی از آداب این روزه حفظ زبان از آلودگی های مربوط بدان (همانند غیبت، تهمت، پرحرفی، فحاشی، دروغ، سخن چینی و سخنان کفرآلود)است.