طلسمات

خانه » همه » مذهبی » آیا فراموش کردن حفظ قرآن، مؤاخذه دارد؟

آیا فراموش کردن حفظ قرآن، مؤاخذه دارد؟


آیا فراموش کردن حفظ قرآن، مؤاخذه دارد؟

۱۳۹۲/۰۵/۱۴


۶۲۶ بازدید

سلام من ۱۰ جزئ قران حفظ بودم چون دوره نداشتم همه را فراموش کردم میخواهم بدانم گناه دارد و من در قیامت مواخذه میشوم که قر ان را از یاد برده ام

فراموش کردن قرآن پس از حفظ آن مکروه است و محرومیت از برخی درجات بهشت را به دنبال دارد توضیحا این که در باره حفظ قرآن وفراموش کردن آن دو گونه روایات وارد شده که ذیلا می آوریم در برخی از این روایات نهی از این کار شده و در روایتی بلا اشکال دانسته شده مرحوم مجلسی جمع میان روایات  را به این دانسته که روایات نهی کننده برای بیان کراهت است وروایت پنجم برای بیان جواز آن و یا این که روایات نهی ناظر به فراموشی از سر بی اعتنایی به قرآن است و وروایت  جواز حمل بر هنگام ضرورت شده و یا اینکه روایات نهی مربوط به فراموشی همراه با ترک عمل است و روایت جواز برای صرف فراموشی است بدون این که فرد عمل به آن را رها کرده باشد . (مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، ج 12، ص: 492)

 ترجمه روایات مربوط به این موضوع را که بابی در کافی برای آن منعقد شده را ذیلا می آوریم و متذکر می شویم شاهد بر این که فراموشی آن مکروه است وعقوبت حرمتی بر آن مترتب نیست این که در روایات نهی تنها سخن از محرومیت از برخی درجات بهشت به میان آمده و محرومیت از درجات به معنای حرمت عمل نیست و رجحان آن را می رساند .  
باب کسى که قرآن را حفظ کرده سپس فراموش کند

1- یعقوب احمر گوید: بحضرت صادق علیه السلام عرضکردم: فدایت شوم من قرآن را خوانده ام ولى از ذهنم رفته است دعا کنید که خداوند آن را بمن بیاموزد گوید: آن حضرت از این مطلب که من خدمتش عرض کردم ناراحت شد و فرمود: خداوند آن را بتو و ما همگى یاد دهد گوید: ما نزدیک ده نفر بودیم- سپس فرمود: سوره اى که مردى میخواند با اوست تا گاهى که آن را واگذارد، پس روز قیامت در زیباترین صورت نزدش آید و بر او سلام کند آن مرد گوید: تو کیستى؟ گوید: من فلان سوره ام و اگر تو بمن چسبیده بودى و نگاهم داشته بودى تو را در این درجه فرود مى آوردم، پس بر شما باد بملازمت قرآن، سپس فرمود: برخى از مردمند که قرآن خوانند که گفته شود: فلان کس قارى قرآن است، و برخى قرآن میخوانند براى (سودجوئى) و بدست آوردن دنیا و خیرى در اینها نیست و برخى هستند که قرآن خوانند تا از آن در نمازشان و در شب و روزشان منتفع شوند.

2- حضرت صادق علیه السلام فرمود: هر که سوره اى از قرآن را فراموش کند آن سوره در بهشت بصورتى زیبا و مقامى بلند در برابرش نمودار گردد و چون او را ببیند گوید: تو کیستى وه که چه اندازه زیبائى کاش تو از آن من بودى؟ گوید: آیا مرا نشناسى؟ من فلان سوره ام و اگر تو مرا فراموش نکرده

بودى باین درجه تو را میرساندم؟

3- یعقوب احمر گوید: بحضرت صادق علیه السّلام عرضکردم: من بدهکارى زیادى دارم و باندازه اى در ناراحتى و اندوه هم که قرآن از ذهنم رفته است؟ حضرت صادق علیه السلام فرمود: قرآن، قرآن:

همانا یک آیه از قرآن و یک سوره از آن روز قیامت بیاید تا هزار درجه بالا رود- یعنى در بهشت- پس گوید: اگر مرا نگهداشته بودى و حفظ میکردى تو را بدین مقام میرسانیدم.

4- ابن ابى یعفور گوید: شنیدم حضرت صادق علیه السّلام میفرمود: هر آینه مردى که سوره اى را بداند و سپس آن را فراموش کند یا واگذارد و وارد بهشت شود آن سوره از سوى بالا با زیباترین صورتى باو سر کشد و بگوید: مرا مى شناسى؟ گوید: نه، گوید: من فلان سوره هستم مرا بکار نبستى و رهایم کردى، هان بخدا سوگند اگر مرا بکار بسته بودى تو را باین درجه میرساندم و با دست ببالاى سرش اشاره کند.

5- ابو کهمس گوید: از امام صادق علیه السّلام پرسیدم از مردى که قرآن خوانده و سپس فراموش کند و تا سه بار گفتم: آیا بر او باکى هست؟ فرمود: نه.

6- یعقوب احمر گوید: بحضرت صادق علیه السّلام عرضکردم: قربانت گردم هر آینه بمن اندوهها و ناراحتیهائى رسیده که چیزى از خیر و نیکى برایم نگذارده و همه را از کفم ربوده تا بدان جا که قسمتى از قرآن را از یادم برده، گوید: آن حضرت از این جریان که گفتم: چون بنام قرآن رسیدم ناراحت شد سپس فرمود: همانا مرد سوره اى از قرآن را فراموش کند پس روز قیامت نزدش آید تا از برخى از درجه هاى بهشت باو سر کشد و گوید: سلام علیک، گوید: و علیک السلام تو کیستى؟ گوید: من فلان سوره هستم که مرا ضایع گذاردى و رها ساختى، آگاه باش که اگر بمن چسبیده بودى تو را باین درجه میرساندم سپس با انگشت اشاره کرده فرمود: بر شما باد بقرآن پس بیاموزید آن را، زیرا برخى از مردم هستند که قرآن را بیاموزند که گفته شود: فلان کس قرآن خوان است، و برخى براى آوازه خوانى آن را یاد گیرند که بگویند: فلانى خوش صدا است، و در اینها خیرى نیست، و برخى هستند که آن را یاد گیرند و دستورات آن را در شب و روز انجام دهند، و توجه ندارند که کسى بداند یا نداند.   (الکافی (ط – الإسلامیة)، ج 2، ص: 607)
 

 

 

ممکن است این مطالب هم برای شما مفید باشد:

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد