آیا ما که در یک خانواده شیعه به دنیا آمدیم نیازی به تحقیق در مورد دین داریم یا نه؟ آیا در این مورد روایات و آیاتی داریم؟ اگر شخصی دنبال تحقیق در مورد دین نرفت چی؟ آیا همین که ما از پدر و مادر در شیعه به دنیا آمدیم و نماز می خونیم و … کافی است ؟

کسی که از پدر و مادر شیعه به دنیا آمده و تحت تعلیمات آنها به مذهب حق شیعه گرویده و طبق دستور اهل بیت(ع) عمل می کند، مسلمان و شیعه است، حتی اگر در مودر حقانیت مذهب شیعه یا معارف عمیق مذهب اهل بیت تحقیق نکرده باشد اما اعتقاد به اصول دین یعنی توحید، نبوت و معاد باید با استدلال باشد یعنی بر هر مسلمانی لازم است که بر وجود خدا و یگانگی او و بر پیامبری رسول اکرم(ص) و بر ضرورت وجود معاد دلیل داشته باشد هر چند این دلیل ابتدایی و ساده باشد. مثلا باید بداند که این جهان منظم است و نیازمند ناظم است و خدا همان نظام جهان است و خدا باید یکی باشد چون اگر بیشتر از یکی بود، نظم جهان به هم می ریخت و نیز باید بداند که اگر خدا پیامبری نمی فرستد لازم می آید که خلقت انسان و خلقت عقل و اختیار او بی بیهوده باشد و رسول اکرم(ص) پیامبر خداست چون دارای معجزات بوده است و معاد حق است چون اگر معادی نباشد لازم می آید که خلقت انسان و فرستادن پیامبران بیهوده باشد.
اگر کسی به همین مقدار دلیل بر اصول دین داشته باشد، مسلمان است وحتی لازم نیست که بتواند این استدلالها را بیان کند بلکه همین اندازه که اگر کسی این استدلالها را برای او گفت او درستی آنها دریابد و تأیید کند، کافی است. در روایات منقول از پیامبر(ص) و از این سیره آن حضرت نیز استفاده می شود که ایشان با همین مقدار استدلال و بلکه با کمتر از آن نیز اسلام افراد را می پذیرفت؛ اگر واقع بین باشیم، خواهیم دید که افراد بسیاری در نقاط دور از شهرها و حتی در خود شهرها هستند که به زحمت می توانند استدلالهایی در همین حد را هضم کنند و خیلی دشوار است لذا از این افراد خواسته می شود که به تحقیق درباره دین بپردازند و چه بسا اگر این گونه افراد به تحقیق بپردازند به خاطر ضعف علمی دچار گمراهی شوند.
اما کسانی که از قدرت فکری عادی برخوردارند و دارای سواد و معلوماتند این انتظار هست که درباره حقانیت دین خود تحقیق کنند و وقتی دین حق را یافتند در معارف آن نیز تفکر و تحقیق کنند تا به کمالات بالاتری دست یابند. کسانی که استعداد لازم برای رشد دارد اگر به تفکر و تحقیق نپردازند و دین حق را نیابد در روز قیامت مسئول خواهند بود. همچنین کسانی که به دین حق رسیده اند یا دین اجدادی آنها دین حق است- مثل شیعیان- اگر به تفکر و تحقیق در معارف دین حق نپردازند به مراتب بالای معنوی و علمی نمی رسد و در حد پایینی از کمال باقی می مانند و در روز قیامت نیز از بهره کمی برخوردار می شوند. چون بهشت هر کسی به اندازه کمال اوست و کمال هر کسی به اندازه علم و عمل اوست و علم و عمل هر کسی تابع میزان فکر و تحقیق اوست. بنابراین یک شیعه زاده که با دین و مذهب حق متولد شده است اگر در مورد معارف اهل بیت(ع) تحقیق و تفکر کند به مقامات علمی و معنوی بالایی دست می یابد و اگر فکر و تحقیق را رها کند در یک کمال ابتدایی باقی خواهد ماند و استعدادهای معنوی او رشد لازم را نخواهد کرد و بحمدالله کتب فراوانی در زمینه های مختلف وجود دارند که جوانان شیعه می توانند با مطالعه آنها به عقاید و اخلاقیات و عبادات خود عمق ببخشند.به پاره ای از آنها اشاره می کنیم.
– راه خداشناسی، آیت الله محمدی ری شهری
– راه شناخت خدا، آیت الله محمدی ری شهری
– آفریدگار جهان آیت الله العظمی مکارم شیرازی
– خدا را چگونه بشناسیم، آیت الله العظمی مکارم شیرازی
– اصول عقائد، استاد محسن قرائتی
– خدا در قرآن، شهید بهشتی
– مقدمه ای بر جهان بینی توحیدی(پنج جلد) استاد شهید مرتضی مطهری.
– توحید، شهید دستغیب
– خودشناسی برای خداشناسی، استاد مصباح یزدی
– شیعه در اسلام، علامه طباطبائی
– امامت بینش اسلامی، استاد علی ربانی گلپایگانی
– آنگاه که هدایت شدم،‌ تیجانی(از کسانی که تازه شیعه شده است)
– آشنایی با ادیان بزرگ
– انسان و ایمان، شهید مطهری(و دیگر آثار شهید مطهری)
– قیامت و قرآن، شهید دستغیب
– گناه شناسی،‌ استاد محسن قرائتی
– گناهان کبیره، شهید دستغیب
و … .