در روایت آمده است که آقا امام زمان (عج) در زمان ظهور از میان ابرها عبور می کنند ودر جنگهایش در یک چشم به هم زدن سپاهیان دشمن را نابود می کند، آیا منظور از عبور حضرت از ابرها، هواپیما است؟ و در جنگها از سلاح های امروزی استفاده کرده و یا از سلاح های قدیمی مانند شمشیر، و آیا ممکن است در یک چشم به هم زدن دشمن را نابود کند، لطفاً توضیح دهید؟

پاسخ :

در برخی از روایات مثل جنگ بصره و خلیج فارس در ظهور حضرت مهدی (عج) وارد شده است که حضرت مهدی (عج) در هفت سراپرده از نور که از آن به قبه های نور نیز تعبیر شده است، میان ابرها و آسمان وارد می شوند که برخی از علماء از آن تعبیر به اسکادران هواپیما و یا وسائلی شبیه آن کرده اند.[1] در روایات دیگر وارد شده است که یاران و سربازان حضرت از سه طریق در زمان ظهور در مکه جمع می شوند که یک گروه از آنها از طریق ابرها وارد می شوند.[2] که ابرها را تعبیر به هواپیما کرده اند و اگر هم از آن بعنوان معجزه و کرامت یاد شده است بدین جهت می باشد که در گذشته هواپیما نبوده است، در هر دو مورد که اصطلاح ابر و آسمان وارد شده است. تعبیر به هواپیما شده است.

در رابطة با قسمت دیگر سؤال و سلاح مورد استفاده حضرت در جنگها، از مجموع روایات، احادیث و نظرات علماء چنین استنباط می شود که وارد شدن کلمه سیف(شمشیر) در روایات که حضرت با شمشیر قیام می کند، بدین جهت است که شمشیر نماد جنگ و جهاد و حاکی از این است که حضرت مهدی (عج) به خاطر عالمگیر کردن اسلام و جلوگیری از بیدادگری و ظلم و تثبیت پایه های حکومت دینی ناچار از جنگ و جهاد بوده و جنگ جزء برنامه های رسمی حضرت می باشد.[3]
و آنچه از نظرات علماء و اهل نظر فهمیده می شود این است که حضرت در جنگها از سلاح های متداول استفاده خواهند کرد. و با استفاده از سربازان فداکار و وفادار، و سلاح های روز بر دشمنان خود غالب خواهند شد. هر چند بنابر تحولاتی که ممکن است در آینده اتفاق بیفتد پیروزی حضرت با شمشیر نیز دور از ذهن نبوده و عملی است چرا که ممکن است در آینده توازن قدرت به نفع حضرت و لشگریان ایشان باشد. و بشر از جهل و عناد و عصبیّت بیرون آمده و از تولید سلاح های اتمی و پیشرفته دست بردارند و یا کسی نباشد از این سلاح ها استفاده بکند. و یا کسی در دنیا نباشد که طرز استفاده از این سلاح ها آشنایی داشته باشد پس در این صورت پیروزی حضرت با شمشیر هم عملی می شود بهر حال آنچه مسلم است حضرت در جنگ ها و برنامه های خود سیر طبیعی را می پیمایند و هر سلاحی که در هنگام ظهور متداول باشد استفاده می کنند.

پس از ذکر موارد بالا به تبیین نکته می پردازیم که چگونه حضرت به یک چشم بر هم زدن دشمنان را نابود می کنند. اولاً حضرت در یک چشم به هم زدن دشمنان را نابود نمی کنند. حضرت بعد از تکمیل کادر حکومتی خویش یعنی 313 نفر و تشکیل لشکریده هزار نفری از مکه به سوی مدینه حرکت می کنند و بعد از رسیدن به کوفه مرکز حکومت حضرت، دست به کارهای بنیادی نظیر سر و ساماندادن به اوضاع دولت جدید و تثبیت پایه های حکومت و ایجاد امنیت در مرزها و بعد از این اقدامات بسیج عمومی داده و به ساز و برگ نظامی روی می آورند.[4] و حتی در جنگ با یهود برای آزادسازی قدس لشکر حضرت را از 12 هزار نفر تا 36 هزار نفر ذکر کرده اند.[5] حال اگر نابودی دشمنان با یک چشم بر هم زدن باشد نیازی به این مقدمات و آماده سازی لشکر و ارتش که همه آنها همچون شیران روز زاهدان شب و ازکوه استوارتر، گرداگرد حضرت در حرکت هستند،[6] نبود. ممکن است حضرت در بعضیجنگها از امدادهای غیبی بهره بجویند. ولی جنگ حضرت و حکومت ایشان باید سیر طبیعی خود را بپیماید مثل جنگ های دورة پیامبر، که در بعضی از موارد از امدادهای الهی و غیبی نیز استفاده می کرده است. و اگر حضرت مهدی (عج) از معجزات و امدادهای الهی بهره می گیرند فقط در بعضی موارد نادر و آن هم در خیلی موارد جهت زمینه سازی و تقویت روحیه مسلمانان و تزلزل در روحیه دشمن می باشد.

مثل فرو رفتن سفیانی و لشکر یانش در بیابان بین مکه و مدینه که موجب تقویت روحیه مسلمانان مدینه می شود. و ظهور حضرت مسیح و زنده شدن اصحاب کهف و پیدا شدن صندوق مقدس حاوی کتب اصیل انجیل و تورات که سبب تزلزل در روحیه مسیحیت و غربی ها و گرایش آنها به اسلام شد.[7]
در سایر موارد به خصوص در جنگ ها، حضرت از ابزار و لوازم طبیعی استفاده می کنند. پس این سؤال پیش می آید که چگونه حضرت به نیروهای غرب و مسیحی و یهودی در یک کمله دشمنان با این توازنی که امروز ما می بینیم و اکثریت جهان با آنهاست، پیروز می شوند. علاوة بر اینکه ممکن است حضرت از امدادهای غیبی و از قدرت تکوینی خویش استفاده بکنند و بهره بگیرند ولی موارد زیر در پیروزی حضرت نقش مهمی را ایفا می کنند و سبب پیروزی حضرت می شوند.

1. پیروزی های حضرت در حجاز، عراق و همسوئی و موج خروشان ملتهای مسلمان به سوی حضرت مهدی (عج) حالتی از نگرانی و تردید در غربی ها ایجاد می کند.

2. ظهور حضرت مسیح و تبلیغات ایشان در کشورهای مسیحی به نفع دولت کریمه حضرت مهدی.

3. استدلال مسلمانان با استناد به تورات و انجیل اصل.

4. تأثیر معجزات و امدادهای غیبی، غربی ها را در استفاده از سلاح های پیشرفته دچار شک و تردید می کند به خصوص قرارداد و پیمانی که مدتی بین غربی ها و مسلمانان بسته می شود[8] و بعد مجبور به پیمان شکنی می شوند که خصلت ظلم و تعددی و درنده خوئی آنها را رو می کند. مثل پیمان حدیبیه بین مسلمانان و قریش. با توجه به موارد بالا و تجربة تاریخی که در تاریخ به وقوع پیوسته است پیروزی حضرت را دور از دسترس نمی کند، به خصوص با پیشرفتی که در علم و صنعت و تکنولوژی در عصر حضرت مهدی و دولت کریمه ایشان ایجاد خواهد شد. نمونه بارز آن، پیروزی مسلمانان، در صدر اسلام می باشد که در عرض پنجاه سال چنان پایه های خود را محکم کرده و بر امپراطوری روم و ایران غالب شدند که می تواند پیروزی حضرت مهدی (عج) را تقویت کرده و در ذهن ما دور از دست رس نکند و پیروزی های حضرت یک شبه و در یک چشم به هم زدن نمی باشد. بلکه با برنامه ریزی، هدایت، و راهنمایی های حضرت مهدی (عج) و نیروهای وفادار و ایثارگر، عملی می شود، امید است که روزی شاهد احتراز پرچم اسلام بر بام جهان باشیم.

جهت مطالعه بیشتر به کتابهای امامت و مهدویت، آیت الله صافی گلپایگانی، دادگستر جهان، آیت الله امینی و عصر الظهور، علی کورانی، ترجمه عباس جلالی مراجعه بفرمائید.

منابع جهت مطالعة بیشتر

1. چشم اندازی بر حکومت، نجم الدین طبسی، بوستان کتاب.

2. عصر ظهور، علی کورانی، بوستان کتاب.

پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود:

در آخر الزمان خلیفه ای خواهد بود که مال را بدون اینکه بشمارد تقسیم می کند.[9]

——————————————————————————–

[1] . صافی، لطف ا…، امامت و مهدویت، انتشارات حضرت معصومة، چاپ اول، 1377، ج3، ص 20.

[2] . کورانی،‌علی، عصر الظهور، مترجم عباس جلالی، چاپ مرکز نشر سازمان تبلیغات، چاپ دوم، 1371، ص 306.

[3] . امامت و مهدویت، ج 3، ص 21.

[4] . عصر الظهور، ص 302، محمد بن ابراهیم نعمانی، کتاب الغیبة، تحقیق علیاکبر عفاوی، مکتبة الصدوق، ص 122.

[5] . عصر الظهور، ص 304، علامه مجلسی، بحارالانوار، مؤسسة الوفاء، لبنان، دوم 1403 هـ ق، ج 52، ص 370.

[6] . عصر الظهور، ص 304، شیخ مفید، الارشاد، اسلامیه، سوم 1376، ص 700.

[7] . بحارالانوار، ج 52، ص 370.

[8] . عصرالظهور، ص 307.

[9] . منتخب الاثر، ص 83، باب 1، ح28.