خداوند در آسمان ها و زمین وجود دارد و بر عرش نیز مستقر شده و در قلب ما نیز جای دارد. به عبارت دیگر؛ با این که نیاز به مکان و زمان ندارد در همه جا و در همه وقت، می توان وجود او را حس نمود و هیچ کدام از این گفته ها پوچ و بی معنا نبوده، بلکه درک صحیح آنها – به گونه ای که غیر متناقض نباشند – در بیشتر موارد با کمی دقت، امکان پذیر بوده و در اندک مواردی، نیاز به اندیشه و تفکر والایی دارد که تنها بندگان خاص خداوند از آن بهره مند می باشند.
البته، همواره این امکان وجود دارد که مسلمانی واقعی بوده و از طریق آثار و آفریده های خداوند، با یقینی کامل، به وجود او پی ببریم، بدون آن که لازم باشد در ارتباط با کیفیت وجودی او بیشتر بیندیشیم و با افتادن در وادی حیرت، زندگی عادی خود را مختل نماییم، همان گونه که در ارتباط با بسیاری از دانش های بشری نیز به همین شیوه رفتار می نماییم.