آیا می شود از عذاب قیامت امید رهایی داشت؟

آنچه از مجموع آموزه های دینی به دست می آید، این است که امید به رحمت خداوند و ترس از عذاب قیامت به عنوان دو ویژگی مهم و مکمل همدیگر هستند و بایستی در حد مساوی در بنده مؤمن وجود داشته باشند؛ یعنی انسان مؤمن باید با انجام واجبات و ترک محرمات الاهی امید به رحمت پروردگار داشته باشد که عاقبت او به خیر ختم گردد و نیز باید به همان اندازه از عذاب الاهی ترس داشته باشد؛ چراکه عدم خوف از عذاب الاهی باعث جرأت انسان در انجام معاصی می شود. خوف زیاد نیز باعث ناامیدی انسان می شود.

در واقع آیات و روایات، امید به رحمت پروردگار را در کنار ترس از عذاب الاهی قرار داده و این دو امر وجودی را به عنوان دو نور در دل انسان و دو بال برای پرواز او به سوی کمال معرفی می کنند؛ چرا که ترس از آخرت و امید به رحمت پروردگار انسان را به اطاعت و پرستش خداوند می خواند و درنتیجه باعث نجات او خواهد شد.