آیا هم زمان با ظهور امام زمان(عج) قیامت برپا می شود یا اینکه بعد از ایشان هم زندگی ادامه دارد؟ وضعیت زمین در آن زمان چگونه است، و امام زمان علیه السلام چگونه به جنگ مشرکین می روند؟



پاسخ

قیامت غیر از ظهور است. به قول رهبر معظم انقلاب که فرمودند: «بعضی خیال می کنند حضرت که آمدند، آخر دنیاست! نه، تازه شروع دنیا و شروع تاریخ بشریت است، حرکت تاریخی انسان آن وقت است، آنوقت است که استعدادهای انسان ظهور خواهد کرد. هنوز این دانشی که بشر تا امروز پیدا کرده، در مقابل استعدادهایی که خدا در وجود بشر گذاشته صفر است. اگر حضرت آمدند و دنیا پر از عدل و داد شد ولی آن هنگام، آخر عمر باشد و منتظر صور اسرافیل باشیم این که کار نشد، بشر، چند هزار سال با این زحمت کار کند، بعد حضرت بیایند و دنیا را پر از عدل و داد کنند و بعد هم دنیا تمام شود. وقت ظهور حضرت، دنیا تازه شروع می شود با آمدن حضرت اول زندگی بشر، اول تاریخ و اول رشد و تعالی بشری به صورت کلان است.[1] بنابراین ظهور امام عصر(عج) و قیامت دو اتفاق جداگانه اند که با هم فاصله دارند و همزمان نیستند.

اینکه جهان بعد از وجود ولی عصر علیه السلام چه گونه خواهد بود؟ آیا باز هم زندگی ادامه دارد؟ این مساله مرتبط با رجعت است و رجعت یکی از اعتقادات تشیع است و بدین مفهوم است که امامان خاندان وحی و رسالت علیهم السلام و عده ای از کسانی که صالح و نیکوکار بوده و از دنیا رفته اند و جمعی از کسانی که جنایت پیشه و ستمکار بوده و چشم از جهان فروبسته اند، پس از حضرت -علیه السلام- به خواست خدا به این جهان باز می گردند. و نخستین رجعت کننده امام حسین -علیه السلام- است و پس از آن وجود گران مایه همه امامان اهلبیت علیهم السلام یکی پس از دیگری.[2] بنابراین ائمه رجعت می کنند به حکومت جهانی حضرت ولی عصر(عج) ادامه می دهند تا موقعی که اراده الهی بر قیامت تعلق گیرد. و لذا بر طبق روایات شیعه بعد از امام زمان(ع) هم زندگی ادامه دارد و چنین نیست که با شهادت امام قیامت بر پا شود.

اما اینکه زمین در آن زمان چگونه خواهد بود؟ پس از قیام جهانی امام عصر علیه السلام، در روزگار حاکمیت آن عدالت گستر راستین فقر و نیاز از جامعه بشری رخت بر می بندد و آفت و محرومیت از بین می رود. عقده های روانی مردم حل و زدوده می شود و حزن و اندوه به سرور و شادمانی تبدیل می گردد و دیگر نه ظالمی وجود دارد و نه مظلوم و ستمدیده‌ای، آرمان ها و آرزوهای مسلمانان آگاه و تقوا پیشه تحقق می یابد و کره زمین مهد صلح و آزادی می گردد[3]. به تعبیر دیگر: وقتی مهدی موعود علیه السلام ظاهر شد و در جنگ پیروز گشت و بر شرق و غرب جهان تسلط یافت، تمام زمین به وسیله یک حکومت جهانی اسلامی اداره می شود. برای تمام بلاد و استانها، استانداران لایقی را با برنامه کار و دستورات لازم گسیل می دارد. به واسطه کوشش و جدیت آنان تمام زمین آباد و معمور می گردد. عدل و دادش تمام زمین را فرا می گیرد. مردم با هم مهربان شده با صدق و صفا زندگی می کنند امنیت عمومی همه جا را فرا می گیرد. و کسی در صدد آزار دیگری نیست وضع اقتصادی مردم بسیار خوب می شود به طوری که مستحق زکات پیدا نمی شود. باران های نافع پی در پی می بارند. تمام زمین سبز و خرم می گردد. برکات و محصولات زمین زیاد می شوند.[4] درهای دانش به روی مردم گشوده می شوند و در حکومت آن حضرت با اجرای برنامه های آسمانی آنچنان انسان ها از نظر شخصیت پرورش می یابند که گویی آنان غیر از انسانهایی هستند که در گذشته زندگی می کرده اند.

واما اینکه امام زمان چگونه به جنگ مشرکین می رود؟

امام زمان علیه السلام مانند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله برای هدایت و راهنمایی مردم، نخست اعلان دعوت عمومی می کند و در آغاز ظهورش، مردم را از پیام انقلاب خود آگاهی داده و اتمام حجت می کند، در این میان عده‌ای دعوتش را می پذیرند و راه سعادت، پیش می گیرند و عده‌ای به مخالفت بر می خیزند که امام مهدی(عج) در برابر اینها قیام مسلحانه می‌کند. چنانچه امام جواد علیه السلام فرموده است: وقتی 313 نفر یاران خاص حضرت قائم(عج) به خدمتش در مکه رسیدند، حضرت، دعوتش را به جهانیان آشکار می سازد و وقتی که این تعداد به ده هزار نفر رسید، به اذن خدا قیام مسلحانه می کند و خروج می کند.[5]
برنامه قیام حضرت مهدی(عج) همانند برنامه قیام همه پیامبران الهی خواهد بود، یعنی بر اساس اسباب و وسایل عادی و طبیعی برنامه‌های خود را اجرا می‌کند و جز در موارد استثنایی از راه اعجاز وارد نمی‌شود. و اما اینکه در بعضی از روایات از سلاح به شمشیر معنا شده است، باید گفت که ظاهرا مقصود از خروج با شمشیر، ماموریت به جهاد، و توسل به اسلحه برای اعلای کلمه حق است، و این که با هیچ یک از کفار به مصالحه نمی نشیند، زیرا«شمشیر» همیشه کنایه از قدرت و نیروی نظامی بوده و هست، همان گونه که«قلم» کنایه از علم و فرهنگ است، و نیز از قدیم معروف بوده که کشور با دو چیز اداره می شود: قلم و شمشیر.[6]
پس منظور قیام با شمشیر، همان اتکای به قدرت است، تا مردم نپندارند که این مصلح بزرگ، فقط به شکل یک معلم یا یک واعظ، عمل می کند، بلکه او یک رهبر مقتدر الهی است که امان را از ستمگران و منافقان می‌گیرد. بنابراین اجرای طرح حکومت حق و عدالت در سطح جهانی نیز باید با استفاده از وسایل مادی و معنوی لازم(بجز در موارد استثنایی) تحقق پذیرد. به تعبیری دیگر، آن حضرت و یارانش با هر اسلحه ای که لازم باشد، در مقابل کفار و ستمگران می ایستند، و از هر گونه اسلحه‌ای که در آن زمان متداول بوده و مورد نیاز باشد، استفاده می‌کنند. به امید آن روزی که قدرت اسلام، همه جا را فراگیرد و روزی که چشم همه به دیدار دل آرای آن محبوب، روشن گردد.

ر.ک: مهدویت دوران ظهور ، رحیم کارگر ، نشر معارف

پی نوشت ها:

[1] .انتظار، سال سوم، شماره هشتم و نهم، تابستان و پاییز 1382، فصلنامه علمی تخصصی ویژه امام مهدی(عج) صفحات 9 و 10.

[2] . قزوینی، سید محمد کاظم، امام مهدی، از ولادت تا ظهور، ترجمه و تحقیق علی کرمی، و سید محمد حسینی، موسسه چاپ الهادی، چاپ سوم، پاییز78، ص792.

[3] .امام مهدی(عج) از ولادت تا ظهور، محمد صدر، بیروت الوفاء ص 795.

[4] . امینی، ابراهیم، دادگستر جهان، انتشارات شفق، چاپ نوزدهم، چ قدس، 1379، ص319.

[5] . مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، موسسة الوفاء، 1403 ه‍. ق، ج52، ص283.

[6] . رجالی تهرانی، علی رضا، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان(علیه السلام)، انتشارات نبوغ، چاپ سوم، ص218.