آیا پای شما هم روی مین است؟

اگر پا را بلند کند بلافاصله مین منفجر می شود و مرگ او حتمی خواهد بود. در عین حال خستگی بیش از حد، گرمای روز، سرمای شب، بی خوابی و ایستادنِ مدام، تشنگی و گرسنگی او را از پا درآورده است.

در این حال و روز؛ او به حالتی نیمه هوشیار فرو می‌رود و مدام خاطرات گذشته اش را مرور می‌کند. در طی مرور این خاطرات؛ بیننده متوجه می‌شود که قبل از این اتفاق، این سرباز بارها و بارها بر روی مین‌های دیگری رفته و آنها را منهدم کرده است.

مینِ رابطه عاطفی با همسرش، 

مینِ دعوا و نزاع با دوستان و همکارانش، 

مینِ درگیری در کافه با غریبه ها و … تا می رسد به اولین مین.

او بخاطر می آورد که چه کسی اولین مین را برای او کاشته است و او پایش را روی آن گذاشته و همه چیز نابود شده است. مینی که پدرش برای او کاشته است. پدری خشن، مست و بی مسئولیت که او و مادرش را دلیل بدبختی زندگی می دانسته و همیشه با رفتاری پرخاشگرانه آنها را آزار میداده است.

در طول همه اتفاقات و حوادث گذشته، زمانی که پایش روی مین می رفته بلافاصله انفجار رخ می داده و همه چیز نابود می شده است. اما این مین در این بیابان او را وادار می کند تا کاری را انجام دهد که قبل از این انجام نمی‌داده است،《 مکث کردن》. او چندین روز مکث می کند تا نیروهای کمکی برسند و مین را خنثی کنند. مکثی طاقت فرسا و بسیار دشوار.

مین در بیابان؛ استعاره ای است از مین هایی که او در روابط عاطفی، خانوادگی، اجتماعی و شغلی خودش منهدم کرده است. این مکثِ چندین روزه در آن بیابان به او می آموزد که اگر فوراً و با عجله به آن حوادث و اتفاقات؛ واکنشی که پدرش به او آموخته است را نشان نمی داد، زندگی بهتری را تجربه می کرد.

 فیلم به ما می آموزد که این مکث آگاهانه، چیزی است که ما در این زیستن شتابزده، به شدت به آن نیاز داریم. واکنش‌های تند و سریع و اتوماتیک به شرایط و اتفاقات؛ واکنشی ناآگاهانه از سوی فعالیت تله ها، عقده ها و سایه‌های شخصیتی است.

ما به رویدادهای امروزِ زندگیمان همان واکنشی را نشان می‌دهیم که در گذشته داشته‌ایم. ما به ناشناخته های امروز بر اساس شناخته‌های دیروز عکس العمل نشان می دهیم. مکث کردن در هنگام کنش‌ها و واکنش‌ها می‌تواند افقی از انتخاب‌های جدید را به روی ما بگشاید.

امتحان کنیم و در هنگامه یکی از رفتارها یا واکنش هایمان، اندکی مکث کنیم و از خودمان بپرسیم:

آیا این یک مین است؟

آیا این مینی از گذشته است؟

آیا این من هستم که واکنش نشان میدهم یا گذشته من است که دارد فرمان می دهد؟

آیا انتخاب دیگری دارم یا این تنها انتخاب است؟

منوچهر خادمی