ابتدا لازم است متذکر شویم ضعیف بودن یک حدیث از نظر رجال به معنای عدم صدور آن از معصوم نیست ممکن است یک راوی در حدیثی مجهول و ناشناخته باشد که در این صورت حدیث ضعیف محسوب می شود اما همین فرد ناشناخته فردی ثقه بوده و مجهول بودن آن از نظر رجال دلیل بر دروغ گو بودن وی نیست و یا این که فردی شیعه دوازده امامی نیست دلیل بر این نیست که وی دروغ گو هم بوده است در حالی که غیر دوازده امامی حدیثش ضعیف محسوب می شود و اما این که چرا محدثان وعالمان شیعه روایات ضعیف را نقل کرده اند نقل آن به این جهت است که قراینی بر صحت آن نزد انان وجود دارد و یا حد اقل علم به عدم صدور ان از معصوم نداشته اند ضمن آن که در نظر داشته باشیم بسیاری از همین روایات ضعیف معتبر است اعتبار آن یا به جهت قوت مضمون آن است و یا هم مضمون بودن با دیگر روایات صحیح است و یا به جهت مورد عمل بودن اصحاب و یا به جهت وجود ان در برخی اصول حدیثی که مورد تایید ائمه بوده و دیگر قراینی که موجب اعتبار حدیث می شود به همین جهت روایات کتب اربعه همیشه مورد توجه علمای شیعه بوده و کمتر روایتی از رروایات این کتب به ویژه روایات کافی مورد انکار علمای شیعه است بنا بر این حذف این روایات کاری صدر درصد خطا محسوب می شود تنها روایتی را می توان رد کرد که مخالف صریح قرآن و یا مخالف با بداهت عقلی و یا ضروریات دین باشد که چنین حدیثی توسط نویسندگانی همچون صاحبان کتب اربعه نقل نشده است تا نیاز به حذف آن داشته باشیم و اگر هم نقل شده به تعداد انگشتان دست هم نمی رسد بنا بر این نقل روایات ضعیف نه تنها مشکلی ندارد بلکه لازم است چون همان گونه که گفتیم ضعف سند به معنای عدم صدور نیست ضمن آن که کتاب جامع احادیث الشیعه جامع احادیث فقهی شیعه است و مخاطب آن فقها و کسانی هستند که می خواهند استنباط فقهی کنند و در چنین کتابی لازم است که اطلاع رسانی کامل شود و تمامی روایات جمع شود و حذف برخی از روایات برای فردی که می خواهد استنباط حکم فقهی کند نه تنها مشکلی را حل نمی کند بلکه مشکل ساز هم هست .