در میان فقهاء اهل تسنن , چهار نفر به عنوان امامان اهل سنت خوانده مى شوند و توده تسنن تابع یکى از این چهار پیشوا مى باشد یعنى ابوحنیفه , شافعى , مالک بن انس , احمدبن حنبل .
1 – ابوحنیفه نعمان بن ثابت بن زوطى یا نعمان بن ثابت بن نعمان بن المرزبان متوفا در سال 150 . ابوحنیفه یک نفر ایرانى است که امام اعظم اهل سنت به شمار مى رود . در جامعه تسنن , بعد از پیغمبر اکرم و خلفاى راشدین وحسنین ( ع ) هیچکس باندازه ابوحنیفه محترم نیست . پیروانش در ایران بسیار اندکند اما در غیر ایران بیش از صد میلیون پیرو دارد.
2 – محمدبن ادریس شافعى متوفا در سال 204 . شافعى , عرب قرشى است شافعى از نظر کثرت پیروان مانند ابوحنیفه است و شاید بیش از او پیرو داشته باشد.
3 – مالک بن انس متوفا در سال 179 . مالک , عرب قحطانى است بلاد مغرب غالبا پیرو مالک بن انس میباشند.
4 – احمدبن حنبل شیبانى , متوفا در سال 241 . احمد از لحاظ نژاد عرب است ولى ظاهرا خاندانش در ایران (مرو) می زیسته اند . ابن خلکان مینویسد :مادرش در وقتیکه او را در رحم داشت از مرو خارج شد و در بغداد وضع حمل کرد.