در پاسخ به مطالبی توجه کنید .
1. فرق است میان اینکه انسان کاری را به قصد تحسین و تمجید شدن انجام دهد و انگیزه او از انجام ان جلب توجه دیگران و مدح و ثنای انها باشد یا اینکه انگیزه و نیت او الهی باشد و کار را برای جلب رضای خداوند انجام دهد اما به خاطر انجام ان کار مورد تحسین و تشویق دیگران قرار گیرد . بدون شک حالت اول مذموم و نکوهیده و موجب ضایع شدن عمل است اما حالت دوم بی اشکال بوده و ارزش کار و عمل را از بین نمی برد . خوشحال شدن شما از تحسین در حفظ قران کریم از قسم دوم است نه اول و به نیت خیر و الهی شما ضرری نمی رساند .
2. خداوند در ایه 188 آل عمران می فرماید :
لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ یَفْرَحُونَ بِما أَتَوْا وَ یُحِبُّونَ أَنْ یُحْمَدُوا بِما لَمْ یَفْعَلُوا فَلا تَحْسَبَنَّهُمْ بِمَفازَةٍ مِنَ الْعَذابِ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ ؛ گمان مبر آنها که از اعمال (زشت) خود خوشحال مى شوند و دوست دارند در برابر کار (نیکى) که انجام نداده اند مورد ستایش قرار گیرند از عذاب (الهى) برکنارند، (بلکه) براى آنها عذاب دردناکى است.
از این آیه ممکن است، استفاده شود که فرح و سرور در برابر کار نیکى که انسان توفیق انجام آن را یافته (اگر به صورت معتدل باشد، و مایه غرور و خودپسندى نگردد) نکوهیده نیست. و همچنین علاقه به تشویق و تقدیر، در برابر کارهاى نیکى که انجام شده، آنهم اگر در حد اعتدال باشد و انگیزه اعمال او نباشد مذموم نخواهد بود، زیرا اینها غریزى انسان است. اما با اینحال، دوستان خدا و افرادى که در سطوح عالى ایمان قرار دارند، حتى از چنان سرور و چنین تقدیرى خود را بدور مى دارند. آنها همواره، اعمال خود را ناچیز و کمتر از میزان لازم مى بینند، و خود را مقصر در برابر عظمت پروردگار، احساس مى کنند.
ر.ک: تفسیر نمونه، ج 3، ص: 210
3. حفظ قران کریم و یا انجام هر عمل خیر دیگری به قصد کسب مقام در مسابقات یا مزایاى مادى دیگر در شغل اگر در کنار انگیزه اصلی باشد و جنبه حاشیه داشته باشد نه اینکه متن نیت را تشکیل دهد اشکالی ندارد . به عبارت دیگر گاهی نیت واقعی و اصلی شما از حفظ قران کریم خشنودی خداوند و رضای او است به طوری که اگر به شما گفته شود این کار شما هیچگونه پاداش و مزایای مادی و تشویق به دنبال ندارد باز شما به عمل خود ادامه می دهید اما در عین حال امتیاز و مزایای مادی به کار شما سرعت و به شما اشتیاق بیشتری ببخشد در این صورت این عمل با قصد قربت منافاتی ندارد . اما اگر نیت اصلی شما از انجام این عمل پاداش مادی و معروف شدن و تشویق شدن و مانند آن باشد به گونه ای که اگر بدانید چنین پاداش و تشویقی در کار نیست به این عمل اقدام نمی کنید این نیت الهی نیست و ارزش معنوی ندارد .
4. البته نیت انسان به تناسب معرفت و مقام معنوی او متفاوت است و در انسان هایی که در اوج معرفت قرار دارند و از کمالات والای الهی برخوردارند نیت کاملا است و حتی در حاشیه و کنار نیت الهی نیت مادی و غیر الهی ندارند .
5. باید توجه داشت که هر چند به طور کلی «ثنا دوستی» و «علاقه به ستایش شدن» امری مذموم و نکوهیده است اما در مقابل «قدر دانی » از خدمات و اعمال نیک دیگران و «ذکر خیر» آنها عملی نیک و پسندیده است . دوری از ثنا دوستی و حفظ این منش برای صاحبان مقام و عنوان، باید در کنار فرهنگ پسندیده «قدر دانی » و «ذکر خیر»، قرار داشته باشد و تفکیک این دو لازم و بایسته است و با دقت در این دو فرهنگ، می توان از آسیب تملق و چاپلوسی نیز دور ماند .
6. ناگفته نماند که ستایش از صاحبان فضیلت و معرفت، در واقع، بزرگداشت از مکارم اخلاقی و کرامت انسانی است و امری خداپسندانه و خردپذیر می‌باشد.
برای اگاهی بیشتر ر. ک : pouramini.blogfa.com