ابر انسانی که خالق هستی در حق او فرمود ( لولاک لما خلقت الأفلاک ) اگر تو نبودی هر آینه افلاک را نمی آفریدم. کسی که تا « قاب قوسین او أدنی » به خداوند نزدیک شد و مکانتی یافت که هرگز جبرئیل امین که ملک مقرب و واسطه وحی الهی بود بدان مکانت راه نیافت و با صراحت به او عرض کرد: «اگر یک موی بالاتر روم به نور تجلی بسوزد پرم.»

توصیف انسان کامل نخستین و کسی که خود فرمود: «ای علی(ع) جز خدای و تو، کسی را یارای شناختن من نیست، چگونه ممکن خواهد بود.»

پس بهتر است که لب فروبندیم و سخن کوتاه کنیم و تنها از دریچه روایات و اخباری که حکایت گر متن سیره و سنت پیامبر اعظم(ص) است اخلاق عظیم او را (إنک لعلی خلق عظیم) به نظاره بنشینیم و رفتار و اخلاق شیرین پیامبر بزرگ اسلام که اسوه و الگوی زندگی پارسایان است (و لکم فی رسول الله اسوه حسنه) فرا راه زندگی خویش سازیم و از او پیروی کنیم. در این سلسله گفتار جمله هایی کوتاه در منش و روش زندگی آفرین پیامبر خدا حضرت محمد مصطفی(صلی الله علیه و آله و سلم) بیان می شود که خواندن آن به خصوص برای نسل جوان، الهام بخش زیستی خداپسندانه و سعادتمندانه خواهد بود.

مظهر جمال

قبل از بیان ویژگی های اخلاقی و رفتاری خورشید نبوت, اندکی به توصیف ظاهری مظهر جمال خداوندی بنشینیم: در این باره آورده اند که پیشانی مبارک پیامبر گرامی اسلام بلند بود. مویش نه لخت بود و نه در هم پیچیده. محاسنش نیز انبوه بود، اما بلند نبود. ابروانش به هم پیوسته بودند، اما باریک و کشیده با مژه هایی بلند و انبوه. چشمانش درشت و سیاه بود. گونه هایش برجسته بود ، ولی متعادل، نه کم گوشت بود و نه پرگوشت. بینی اش کشیده و باریک بود. دندان های پیشین او به گونه ای متناسب از یکدیگر فاصله داشتند و از سپیدی می درخشید. چهره اش گرد، سپید، اما نمکین بود و زیر لب پایین اش خال داشت.

پیامبر اسلام خوش چهره ترین پیامبران الهی بود. گردنش نه بلند بود و نه کوتاه، زیبا بود و به سان نقره می درخشید. اعضای بدن مبارکش محکم، استخوان بندی اش درشت بود و اندامی معتدل داشت، نه کوناه قد بود و نه بلند.

شانه ها یش همچون مردان شجاع پهن بود و دوسر شانه اش موی داشت.

برگزیده ای از کتاب نگین هستی اثر حسین سیدی