پیامبر(ص) چون می خواست به مجلسی وارد شود و با مردم ملاقات کند, به آراستگی ظاهر خویش توجه وافری داشت, در آینه می نگریست, موی ها و محاسن مبارکش را شانه می زد, لباس تمیز و مرتب می پوشید و چنان خویش را معطر می ساخت که از مسافتی دور, بوی خوش عطر آن حضرت به مشام می رسید.

یکی از یاران پیامبر(ص) می گفت: «قبل از این که حضرت به مسجد وارد شود, ما خبردار می شدیم, زیرا بوی عطرش می پیچید و ما را متوجه ورودش می ساخت.»

محبوب ترین عطرها نزد آن حضرت(ص) مشک بود. مشکدانی داشت که پس از هر وضو بلافاصله آن را بدست می گرفت و خود را معطر می ساخت, در نتیجه چون خانه را ترک می کرد, بوی خوش آن در معبر آن حضرت(ص) منتشر می شد.

از امام صادق(ع) نقل است هزینه ای که آن حضرت(ص) برای تهیه عطر می پرداخت, بیش از آن مقداری بود که برای تهیه خوراک صرف می کرد.

به طور کلی آن حضرت(ص) بوی خوش را دوست می داشت و از بوهای بد متنفر بود.

در روایتی به علی(ع) فرمود: «یا علی! جمعه ها خود را خوشبو کن, زیرا این سنت من است و تا زمانی که بوی آن از تو نمایان باشد, برایت حسنه می نویسند.» [1]

امام صادق (ع) در روایت دیگری فرمود: آن حضرت موهای خویش را چندان بلند نمی نمود که محتاج فرق باز کردن باشد, جز در یک مورد و آن هنگامی بود که کفار قریش از ورود آن حضرت(ص) به مکه ممانعت کردند, چون حضرت احرام بسته بود و نمی خواست تقصیر کند, تا سال بعد که حج به جای آورد همچنان موی خود را باقی گذارد و در این دوران فرق خویش را از وسط باز می نمود.

خود آن حضرت(ص) فرمود: «خداوند دوست دارد هرگاه بنده اش می خواهد به ملاقات برادرانش بشتابد, خود را آماده نماید و به جمال بیاراید». [2]

به آراستگی موها سفارش می کرد و می فرمود: «سر و سیمای خویش را اصلاح کنید, کسی از شما شارب (سبیل) خویش را بلند نکند, زیرا شارب بلند پناهگاه شیطان (میکروب) خواهد بود. گرفتن شارب آن چنان که لب آشکار شود سنت است. کسی که موی دارد, یا آن را کوتاه کند و یا به خوبی سامان دهد. شانه زدن مستحب است و برای هر نماز –واجب یا مستحب- پاداش دارد.»

پیامبر(ص) به مردی نگریست که محاسن بلندی داشت, فرمود: «چه می شد اگر محاسنش را اصلاح می کرد؟» خبر به آن مرد رسید. محاسنش را اصلاح کرد که نه بلند بود و نه کوتاه. سپس به به دیدار آن حضرت(ص) آمد. پیامبر(ص) با دیدنش با یاران فرمود: «این گونه اصلاح کنید.»

می فرمود: «لباس های خود را بشوئید، موهای خود را کوتاه کنید، مسواک بزنید, آراسته و پاکیزه باشید, زیرا یهودیان چنین نکردند و همسرانشان بدکاره شدند.» از مردان می خواست تا ناخن هایشان را کوتاه کنند و از زنان می خواست تا ناخن هایشان را بلند نمایند و آن را زینت و آرایش می دانست.

به بانوان اجازه داده بود تا موی سر خویش را رنگ بزنند و دستان خود را خضاب کنند تا دستانشان مانند دست مردان زمخت نباشد و نزد شوهران خود آراسته باشند.[3]

رسول خدا(ص) در تفسیر زینت در آیه «خذوا زینتکم عن کل مسجد» فرمود: مراد شانه است. شانه زدن روزی را فراوان می کند, موی را نیکو می سازد, حاجت را روا می کند, نیروی مردانگی را تقویت می نماید, بلغم را برطرف می کند و برهوش انسان می افزاید.

پی نوشت ها:

1 سنن النبی, ص 91.

2 پاسدار اسلام, شماره 222.

3 نگین هستی, ص 20.