بسم الله الرّحمن الرّحیم

و مختصری از آداب و سنن مناسب با این مقام:

بدان که از برای تزویج، فضیلت بسیار وارد شده است و در فضل آن کافی است که به سبب آن، نصف دین حفظ می شود و عزبیّت انسان که از آن نهی شده از او برطرف می شود و باعث زیادی قبیله و عشیره و موجب اولاد می شود که بعد از خودش اثری می ماند و عملش منقطع نمی شود، اگر صالح باشند و استغفار برای او نمایند و او را شفاعت خواهند نمود، اگر پیش از او بمیرند و باعث زیاد شدن امّت می شود که به واسطه آن رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم در قیامت مباهات می نماید و بس است در فضیلت تزویج که سبب ریاضت نفس می شود و کسالت در مداومت کردن به عبادت را بر می دارد و باعث رغبت در لذّت های بهشت می شود و تزویج از آن سه چیزی است که حضرت رسول صلّی الله علیه و آله سلّم از دنیا اختیار فرمودند. و چون اراده تزویج کردی، زنی را انتخاب کن که کُفو (و هم شأن) تو باشد و باکره و کم مهر و خوش مو و گندم گون و فراخ چشم و میانه بالا و سیاه چشم و گردنش خوشبو و غوزک پایش پر گوشت و ولود باشد. ( ولود؛ یعنی زنی که از او اولاد متولّد شود و نازا نباشد و روایت شده که حصیری که در گوشه خانه افتاده باشد، بهتر از زنی است که نزاید و صاحب جواهر فرموده: ولود بودن دختر با مراجعه به حال زن های نزدیک او مانند مادران و خواهران معلوم می شود. از مؤلّف رحمه الله)

و بهترین زنان، زنی است که فرزند بسیار آورد و صاحب عفّت و در میان خویشان خود، عزیز و دارای احترام و نزد شوهر ذلیل (متواضع) باشد و برای شوهر خود زینت و خوشرویی کند و از دیگران عفّت ورزد و مطیع شوهر و غیر مسلّطه باشد و چون اراده خواستگاری نمودی، روز جمعه را انتخاب کن. پس دو رکعت نماز بگذار و حمد الهی کن و بخوان: «اَللَّهُمَّ إِنِّی اُرِیدُ اَن تَزَوَّجَ فَقَدِّر لِی مِنَ النِّسَاءِ اَعَفَّهُنَّ فَرجاً وَ اَحفَظَهُنَّ لِی فِی نَفسِهَا وَ مَالِی وَ اَوسَعُهُنَّ رِزقاً وَ اَعظَمَهُنَّ بَرَکَهً وَ قَدّر لِی وَلَداً طَیِّباً نَجعَلُهُ خَلَفاً صَالِحاً فِی حَیَوتِی وَ بَعدَ مَوتِی».

و زن را از برای مال و جماع مگیر بلکه برای دینداری و صلاح خود بخواه و تزویج مکن در ساعت گرم و ساعتی که تحت شعاع است و یا قمر در عقرب باشد و ولیمه عروسی و خطبه خواندن پیش از عقد نکاح، سنّت است.

… و عروسی را در شب قرار ده و چون عروس را نزد تو آوردند، بگو که وضو بگیرد و دو رکعت نماز به جا آورد و تو نیز چنین کن. پس حمد الهی و صلوات بر حضرت رسالت پناهی و آل او بفرست، پس دعا کن و به آن زنان که همراه او آمده اند، بگو که آمین بگویند و این دعا را بخوان: «اَللَّهُمَّ ارزُقنِی اِلفَهَا وَ وُدّها وَ رِضَاهَا وَارضِنِی بِهَا وَاجمَع بَینَنَا بِاَحسَنِ اِجتِمَاعٍ وَ اَنِس اِیتِلافٍ فَإِنَّکَ تُحِبُّ الحَلال وَ تَکرَهُ الحَرامَ» و چون نزد او روی، دست خود را بر بالای پیشانیش بگذار و بگو: «اَللَّهُمَّ عَلَی کِتَابِکَ تَزَوَّجتُهَا وَ فِی اَمَانَتِکَ اَخَذتُهَا وَ بِکَلمَاتِکَ اِستَحلَلتُ فَرجَهَا فَإِن قَضَیتَ لِی فی رَحِمُهَا شَیئاً فَاجعَلهُ مُسلِماً سَوِیّاً وَ لاَ تَجعَلهُ شِرکَ شَیطَانٍ». و کفش هایش را دربیاور تا بنشیند و پاهایش را بشوی و آن آب را از در خانه تا منتهای خانه بپاش و او را از خوردن سرکه و سیب ترش و گشنیز و شیر تا هفت روز منع کن و چون خواستی مباشرت کنی «بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیم» بگو و نیّت کن حفظ نفس خود را از شیطان و فراغت قلب خود را.

آداب و اوقات جماع و برخی حقوق زن و شوهر بر یکدیگر در ادامه مطالب کتاب(ص236و237) آمده است.

به جهت طلب اولاد:

در هر روز چهارصد مرتبه بگوید: «اَستَغفِرُ اللهَ رَبِّی وَ اَتُوبُ إِلَیه» و نیز برای طلب اولاد، مروی است که چون بخواهد برای مباشرت به نزد زوجه خود رود، سه مرتبه آیه «وَ ذَالنُّونَ» را تا «خَیرُ الوَارِثین» (آیات 87-89 سوره انبیاء) بخواند.

{وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ ﴿87﴾ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذَلِکَ نُنجِی الْمُؤْمِنِینَ ﴿88﴾ وَزَکَرِیَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِی فَرْدًا وَأَنتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ ﴿89﴾}

و اگر فرزند ذکور(پسر) خواهد، نیّت کند که اگر حق تعالی او را فرزندی کرامت فرمود، «محمّد» یا «علی» نام گذاری کند و نیز اگر فرزند ذکور خواهد، هرگاه چهار ماه از حامله شدن زن گذشت، مرد روی زن را به طرف قبله کند و «آیه الکرسی» را بخواند و دست بر پهلوی زوجه زند و بگوید: «اَللَّهُمَّ إِنِّی قَد سَمَّیتُهُ مُحَمَّداً».

برای آسانی ولادت:

چون بر زن دشوار شد زاییدن، آیات ذیل را بر پوست بنویسند و بر ران راست او ببندند و پس از وضع حمل باز نمایند: «بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ کَاَنَّهُم یَومَ یَرَونَهَا لَم یَلبَثُوا إلاَّ عَشِیَّهً اَو ضُحَئَهَا* إِذْ قَالَتِ امْرَأَةُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّی نَذَرْتُ لَکَ مَا فِی بَطْنِی مُحَرَّرًا» و نیز وارد شده که هفت مرتبه بر پوست بنویسند: «إِنَّ مَعَ العُسرِ یُسراً إِنَّ مَعَ العُسرِ یُسراً»(سوره انشراح،آیات 5و6)، و یک دفعه بنویسند: «یَا اَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُم إِنَّ زَلزَلَهَ السَّاعَهِ شَیءٌ عَظِیمٌ *یَومَ تَرَونَهَا تَذهَلُ کُلُّ مُرضِعَهٍ عَمَّا اَرضَعَت وَ تَضَعُ کُلُّ ذَاتِ حَملٍ حَملَهَا»(آیه1و قسمتی از آیه2سوره حج) پس هنگام درد، بر ران زن ببندند تا وضع حمل، برای او آسان شود إن شاء الله.



و نیز برای سهل شدن ولادت سوره قدر را هنگام درد، بر زن بخوانند و چون کودک متولّد شد، به جهت دفع ضرر شیطان و امّ الصّبیان، اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپش بگویند

و سزاوار است که کام طفل را با آب فرات یا آب باران و تربت حسینی علیه السّلام بردارند و در روز هفتم برای او عقیقه کنند و سوراخ کردن نرمه گوش راست و بالای گوش چپ برای پسران سنّت است و ختنه کردن ایشان واجب است و خواندن دعای ختنه: «اَللَّهُمَّ هَذِهِ سُنَّتُکَ …»، سنّت (مستحب) است و باید طفل را نام نیکو گذاشت. و راست ترین (مناسب ترین) نام ها، نامی است که دلالت بر بندگی خدا نماید مانند عبدالله و مانند آن و بهترین نام ها، نام پیامبران و ائمّه علیهم السّلام است و وارد شده است که فقر و بینوایی داخل خانه ای که در آن نام محمّد، احمد، علی، حسن، حسین، جعفر، طالب، عبدالله یا فاطمه باشد، نمی شود … .

… و غسل دادن مواود سنّت مؤکّد است و نیکو و سزاوار است که وقتی سر طفل را می تراشند، به اندازه وزن موی او، طلا یا نقره تصدّق کنند و تمام سرش را بتراشند و کاکل و زلف برای او نگذارند و برای نترسیدن کودک در خواب، وقت خوابیدن دست و دهان او را بشویند.

(اللئالی المنثوره فی الأحراز و الأذکار المأثوره: دستورالعمل و مرواریدهای درخشان/ص234-239 / مؤلّف: حاج شیخ عبّاس قمی رحمه الله/ گردآورنده و ویراستار: محمّد حسین ربّانی/ انتشارات عهد/ طبع اوّل، بهار 1381/ مرکز پخش: قم،خیابان معلّم، معلّم 29، پلاک 448)

(برگرفته از نرم افزار محدّث قمی رحمه الله، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی (نور) قم)

آداب و اوقات جماع در کتاب شریف «حلیه المتّقین» علاّمه مجلسی رحمه الله و در کتاب شریف «طهارت» حضرت استاد صمدی آملی حفظه الله نیز آمده است.