هر چند اسلام جهت تأمین غرایز جنسى مردان، آنها را به ازدواج موقت فرا خوانده، اما این رویکرد، نباید جانب دارى یک طرفه آن هم به منفعت مردان تلقى و تفسیر شود، بلکه در واقع با تجویز این عمل ابتدا مسیر خدمت به زنان و بالتبع چاره جویی برای مردان را مد نظر داشته است چرا که: 1- ساختار ازدواج موقت، یک ساختار دو سویه است و لزوما هر دو سوى آن که زن و مرد هستند سود می برند. به همین جهت اختصاص به مردان ندارد بلکه حتى زنان بى شوهر نیز اگر در عده نباشند مى توانند همسر موقت مردان بى همسر باشند. تنها نکته اى که باقى مى ماند این است که به نظر اکثر مراجع تقلید، چنانچه دختر باکره ای ( که تاکنون سابقه ى ازدواج با همسری را نداشته است ) بخواهد به عقد موقت پاسخ مثبت دهد، بایستى از پدر، یا جد پدرى کسب اجازه نموده و پس از جلب رضایت وى، نسبت به پذیرفتن عقد موقت ( ازدواج کوتاه مدت – موقت) اقدام کند. به هر روى، در ازدواج موقت، موازنه ى دوطرفه برقرار گشته و همچنان که مردان عَزَب مى توانند چنین ازدواجى انجام دهند هیچ مانعى بر سر راه زنان نیز وجود ندارد. البته نیاز به توضیح ندارد که شرط کسب اجازه از پدر دختر، (توسط دختر یا پسر) به منزله ى روشى جهت حفظ امنیت روحى – جسمى دختر مى باشد. چه این که، شناخت پسران و انگیزه هاى آنها، نیاز به پختگى خاصى داشته که غالبا پدران از شناخت آنها و درک مصلحت دختر برمى آیند. 2- گزینه اول از دیدگاه اسلام، ازدواج دائم و تک همسری است و تجدید فراش و ازدواج موقت، انتخاب دوم، و علاج واقعه در ظرف اضطرار است که باید تنها در تحت شرایط خاص به سراغ آن رفت. و ضمنا توصیه شده و می شود که سعی کنند ازدواج موقت را هم در یکی از دفاتر رسمی ثبت کنند تا مشکلی پیش نیاید.