در قرآن  کریم در چند آیه کلمه «اسباط» ذکر شده است. علامه طباطبایی در تفسیر آیه  136 سوره بقره می گوید: در میان نسل حضرت اسماعیل به مجموعه ای از افراد که به یک پدر و مادر می رسند قبیله می گویند و به همه مجموعه ها قبائل گفته می شود ولی در مورد بنی اسرائیل، کلمه قبیله و قبائل به کار نمی رود بلکه به جای قبیله سبط و به جای قبائل اسباط می گویند و بنی اسرائیل 12 سبط داشتند. از سوی خداوند به این اسباط 12 گانه وحی می شد و اگر مراد از این اسباط قبائل باشد، معنای وحی شدن بر آنها، این است که در میان هر سبطی پیامبری بوده است و احتمالی هم هست که مراد از اسباط، 12 شخص از بنی اسرائیل باشد و بر هر کدام از آنها وحی می شده است. (المیزان، ج 1، ص  312، تفسیر آیه 136 بقره) در تفسیر نمونه، ج 1، در تفسیر آیه 136 سوره بقره، ص 345 آمده است: منظور  از اسباط تیره ها و قبائل بنی اسرائیل و یا فرزندانی است که از اولاد 12  گانه حضرت یعقوب به وجود آمدند. بنابراین منظور از اسباط، قبائل بنی اسرائیل یا قبائل فرزندان حضرت یعقوب است که پیامبرانی داشته اند نه خود  فرزندان یعقوب تا گفته شود که آنها صلاحیت پیامبری نداشتند.
مؤلف قاموس قرآن می گوید: به نظر من مراد از اسباط اشخاص هستند نه قبائل (قاموس قرآن ماده سبط) بنابراین می توان گفت که اسباط، 12 پیامبر از بنی اسرائیل هستند. 
نتیجه: گم شدن اسباط در اینجا بی معنی است و این ادعای یهود برای تصرف کشوری، به بهانه وجود اسباط در آنجا، در واقع وجود اقوام بنی اسرائیل در این کشورها می باشد که بعد از جریان پراکندگی و آوارگی بزرگ به این کشورها رفته اند. و این ادعایی پوچ و موهوم است.