دکتر سها در نقد خود بر قرآن کریم بنا را بر یک استدلال ناقص و
ناتمام نهاده و بر اساس صغرای آن فصول کتابش را ترتیب داده و نتیجه گیری کرده است.

نوشته : « روش استدلال این کتاب بسیار ساده است.

–  کبری: اگر قرآن از خدا باشد بدون خطا و ضعف و دارای معجزه است.

–  صغری: قرآن پر از خطا و ضعف است و معجزه ای هم ندارد.

–   نتیجه: پس قرآن از خدا نیست.

–  کار این کتاب اثبات صغری است. »

پاسخ:

اول
این که، ادعایی ساده بودن استدلال خلاف واقع و حقیقت است، چرا که اگر ساده بود همه
آن را می فهمیدند و نیازی نبود این همه مطالب جمع آوری شود و کتابی در860 صفحه عرضه
گردد.

دوم
این که، هم در ساختار قیاس ( کبری، صغری و نتیجه ) و هم محتوای آن مغالطه صورت
گرفته است !

به
اعتقاد ما ساختار استدلال تمام و قیاس درست
که با فطرت و عقل سالم بشری سازگاری دارد این است:

صغرا:
قرآن مانند جهان و انسان معجزه است.

کبرا:
معجزه نشان از علم، قدرت و احاطه بی مانند خدای یگانه و بی همتا بر عالم دارد.

نتیجه:
قرآن هم نشان از علم، قدرت و احاطه بی مانند خدای یگانه و بی همتا بر عالم دارد.

سوم
این که، بین خدا و مخلوق خدا – که از تجلیات ظهور و بروز وجود خدای بی همتا و عالم
و قادر مطلق در هستی، هستند – اصلا فرق قائل نشده! و مشخص نکرده! آیا بین خالق و
مخلوق تفاوت وجود دارد یا ندارد؟

چهارم
این که، نظر خود را در مورد معجزه صریح بیان نکرده ! که آیا معجزه از طرف خدا را
قبول دارد یا نه؟ به فرض قبول خدای یکتا و بی همتا، و توان او بر آفرینش و ارائه
معجزه (به عنوان مخلوق ویژه)، آیا فهم و درک ناقص و ضعیف برخی افراد از معجزه های
خدا از جمله قرآن می تواند وجود و حقیقت معجزه و خدایی بودن آن را نفی کند؟ آیا
ناتوانی بر دیدن خورشید را می توان دلیل بر عدم وجود یا نورانیت آن گرفت؟!

پنجم
اینکه، مطالب کتاب و نتایجی که در فصول آخر گرفته شده نشان می دهد اصلا دکتر
سها معتقد به پروردگار مدیر، مدبر و توانمند بر ارائه معجزه از جمله قرآن نیست لذا
به طور آگاهانه و عمدی نمی خواهد و بالطبع و در نتیجه نمی تواند حقایق و واقعیتها
را در مورد قرآن درست و کامل ببیند و بیان کند لذا استدلال ناقص و ناتمام بر معجزه
نبودن قرآن اقامه می کند. البته عرض خود می برد و زحمت ما می دارد.