برده‌داری قدیم و جدید قبل از اسلام رواج و حاکمیت داشته است.لذا تهمتی بی اساس است که تصور شود به اینکه برده و کنیز در اسلام به ملک و کالا تبدیل شده است. برده داری در اسلام تاسیس نشده و روال مدیریت و برنامه ریزی اسلام و معصومین علیهم السلام محو نمودن جلوه های قانونی و رایج آن در بین بشریت است. برده و کنیز داری از احکام اسلام نبوده و نیست. دین اسلام از سویی، بخاطر ظلم ها و ستم های فراوانی که در حق برده ها و کنیزان می شد اسلام دستورات مهمی برای احقاق حقوق آنان وضع کرد و از سوی دیگر، با توجه به عمق نفوذ فرهنگ برده‌داری در میان اقوام و ملت های مقارن با اسلام، مقابله با آن بسیار دشوار و سخت بود. در حقیقت بر اثر مجاهدت ها و برنامه های دقیق و راهبردی دین مقدس اسلام که برای از بین بردن برده‌داری به کار گرفته شد، در نهایت، منجر به آزادی بسیاری از بردگان و کم رنگ شدن برده‌داری در جهان و در طول تاریخ شد. دستور پیامبر صلی الله علیه و آله مبنی بر آزادی برده و کنیز در صورت قبول اسلام و سیره دائمی اهل بیت علیهم السلام به خرید و آزادسازی بردگان و تلاش برای آشنا نمودن باقی بردگان و کنیزان با تعالیم اسلام و بطور کلی برنامه های اسلام برای آزادسازی بردگان تحت عنوان جرایم عبادی مانند کفّاره ترک یا انجام ناقص برخی عبادات و گناهان و رفتارهای نادرست بود. مانند کفاره روزه و … موجبات محو این سنت دیرین بشری در جوامع اسلامی است. برده ای که برایش هیچ ارزش انسانی قائل نبودند و به راحتی او را می کشتند و هیچ کس قادر نبود بگوید چرا او را کُشتید؟ چرا مانند گوسفند و حیوانات خودتان آنها را به شمار می آورند. اسلام ارزش و احترام برای آنان تعریف و عملی نمود . اسلام توانست برای قتل آنها مجازاتی را قرار داد. مدیریتی بکار بست تا به تدریج موجب از بین بردن برده داری شد .
– زن کافری که با شرایط خاصی در جنگ با مسلمانان در حضور معصوم علیه السلام اسیر شود ، زنانی که در قبل، از جوامع غیر اسلامی اسیر و کنیز و در اختیار برده فروشان برای فروش به شهرهای مسلمانان آورده شده بودند ، در حقیقت تنها اسیران مملوک بودند . در واقع رسم برده فروشی و برده داری در روم و یونان و ایران و عربستان و دیگر نقاط جهان وجود داشت و با ظهور اسلام منقرض شد .