قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
اسلام و کام جویی از لذات دنیایی
۱۳۹۳/۰۷/۲۹
–
۶۳۹ بازدید
در پاسخ به این پرسش به چند نکته اشاره می شود:
۱.
در پاسخ به این پرسش به چند نکته اشاره می شود:
1. دین اسلام یک دین جامع و فراگیر است؛ به گونه ای که به تمام نیازهای جسمی و روحی انسان پاسخ داده است.
از یک سو دین اسلام بر استفاده و بهره مندی از نعمت ها و زینت های و کامجویی های جسمانی تأکید نموده است؛« قُلْ مَنْ حَرَّمَ زینَةَ اللّهِ الَّتی أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّیِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ»(اعراف/32)
« وَ لا تَنْسَ نَصیبَکَ مِنَ الدُّنْیا»(قصص/77)؛ و از سوی دیگر بر ضابطه مندی و تعادل این بهره مندی پای می فشارد.
« کُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا»(اعراف/31)
« کُلُوا مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ وَ لا تَطْغَوْا فیهِ »(طه/81)
بنابراین دین مبین اسلام نه سرکوب غرایز و لذت جویی، مخالف است و نه با افسار گسیختگی و افراط در ارضاء غرایز، بلکه با تعدیل آنها کامجویی ضابطه مند، موافق است.
2. احکام و دستورات الهی، پیروی از مصالح و مفاسد می کند، اعم از مصالح و مفاسد دنیوی و اخروی.
بنابراین تعدی و تجاوز از حدود الهی و کامجویی و لذت جویی در خارج از چهارچوب دستورات خداوند مستلزم زیان ها و مفاسد دنیوی، جسمانی و اخروی است. اگر بر فرض محال جهان آخرتی هم وجود نمی داشت، بهره مندی از لذت ها و نعمت ها در قلمرو دستورات خداوند، ضامن سعادت و سلامت جسم و دنیوی انسان می شد.
لذا آنهایی که به طور خودسرانه و در خارج از حدود الهی به کامجویی و شهوترانی مشغول هستند-گرچه به آخرت ایمان ندارند- سعادت و آرامش دنیوی و مادی خود را به خطر می اندازد.
خلاصه اینکه: از آنجایی که دین اسلام به بهره مندی و کامجویی ضابطه و معتدلانه انسان از نعمت ها و تمتعات جسمانی دعوت می کند- به گونه ای که هیچ نیاز مادی و غریزی انسان را بی پاسخ نمی گذارد- هیچ ضرر و زیان چشمگیری متوجه انسان نمی شود؛ بلکه آنهایی که دچار افراط در ارضاء نیازهای جسمانی می شوند، متضرر می گردند.یعنی انسان از دنیای خود بهره مند شده وتعالیم دین را نیز عمل کرده بنابر این چیزی را از دست نداده ودر آخرت نیز مشکلی نداردولی کافر اول گرفتاری اوست.
اما اگر یک درصد احتمال بدهیم که آخرتی در کار است، اینجا حساب مؤمن از غیرمؤمن جدا می شود و کسی که در سعادت و نیکبختی ابدی است مؤمنان هستند و آنکه در عذاب و بدبختی همیشگی است، منکران معاد هستند.
1. دین اسلام یک دین جامع و فراگیر است؛ به گونه ای که به تمام نیازهای جسمی و روحی انسان پاسخ داده است.
از یک سو دین اسلام بر استفاده و بهره مندی از نعمت ها و زینت های و کامجویی های جسمانی تأکید نموده است؛« قُلْ مَنْ حَرَّمَ زینَةَ اللّهِ الَّتی أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّیِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ»(اعراف/32)
« وَ لا تَنْسَ نَصیبَکَ مِنَ الدُّنْیا»(قصص/77)؛ و از سوی دیگر بر ضابطه مندی و تعادل این بهره مندی پای می فشارد.
« کُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا»(اعراف/31)
« کُلُوا مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناکُمْ وَ لا تَطْغَوْا فیهِ »(طه/81)
بنابراین دین مبین اسلام نه سرکوب غرایز و لذت جویی، مخالف است و نه با افسار گسیختگی و افراط در ارضاء غرایز، بلکه با تعدیل آنها کامجویی ضابطه مند، موافق است.
2. احکام و دستورات الهی، پیروی از مصالح و مفاسد می کند، اعم از مصالح و مفاسد دنیوی و اخروی.
بنابراین تعدی و تجاوز از حدود الهی و کامجویی و لذت جویی در خارج از چهارچوب دستورات خداوند مستلزم زیان ها و مفاسد دنیوی، جسمانی و اخروی است. اگر بر فرض محال جهان آخرتی هم وجود نمی داشت، بهره مندی از لذت ها و نعمت ها در قلمرو دستورات خداوند، ضامن سعادت و سلامت جسم و دنیوی انسان می شد.
لذا آنهایی که به طور خودسرانه و در خارج از حدود الهی به کامجویی و شهوترانی مشغول هستند-گرچه به آخرت ایمان ندارند- سعادت و آرامش دنیوی و مادی خود را به خطر می اندازد.
خلاصه اینکه: از آنجایی که دین اسلام به بهره مندی و کامجویی ضابطه و معتدلانه انسان از نعمت ها و تمتعات جسمانی دعوت می کند- به گونه ای که هیچ نیاز مادی و غریزی انسان را بی پاسخ نمی گذارد- هیچ ضرر و زیان چشمگیری متوجه انسان نمی شود؛ بلکه آنهایی که دچار افراط در ارضاء نیازهای جسمانی می شوند، متضرر می گردند.یعنی انسان از دنیای خود بهره مند شده وتعالیم دین را نیز عمل کرده بنابر این چیزی را از دست نداده ودر آخرت نیز مشکلی نداردولی کافر اول گرفتاری اوست.
اما اگر یک درصد احتمال بدهیم که آخرتی در کار است، اینجا حساب مؤمن از غیرمؤمن جدا می شود و کسی که در سعادت و نیکبختی ابدی است مؤمنان هستند و آنکه در عذاب و بدبختی همیشگی است، منکران معاد هستند.
