«فرزندم تنها زمانی که در کنار او هستم خوشحال و راضی است. جرأت ندارم اتاق را ترک کنم، چنان گریه سر می دهد مثل اینکه کشور را ترک کرده ام! این روزها حتی وقت نمی کنم دوش بگیرم، چه برسد به اینکه بدون او از خانه خارج شوم. مادر شوهرم می گوید که تمام اینها به دلیل آن است که او را لوس بار آورده ام. آیا حرف او درست است؟»
 
هیچ یک از کارهای شما موجب بروز اضطراب ناشی از جدایی در فرزندتان نشده است. این وضعیت نوعی سازگاری و مرحله ای کاملاً طبیعی و مهم در رشد و نمو او به حساب می آید. تقریباً تمام نوزادان در سنین هفت تا هجده ماهگی اضطراب ناشی از جدایی را تجربه می کنند. بعضی از آنها عکس العمل های به مراتب شدیدتری نسب به بقیه دارند و برای بعضی دیگر این مرحله بیشتر از دیگران طول می کشد، اما تقریباً تمام نوزادان در درجات مختلف این وضعیت را تجربه می کنند.
بروز اضطراب ناشی از جدایی نشان می دهد که فرزندتان دلبستگی و وابستگی سالم و عاشقانه ای با شما ایجاد کرده استبروز اضطراب ناشی از جدایی نشان می دهد که فرزندتان دلبستگی و وابستگی سالم و عاشقانه ای با شما ایجاد کرده است. این نشانه زیبایی است که او راحتی، امنیت و خوشی را با وجود و حضور شما مرتبط می داند. همچنین نشان می دهد که فرزندتان به لحاظ فکری و عقلانی در حال رشد می باشد و به عبارت دیگر کودک باهوشی است. او فهمیده که در صورت نشان دادن نیازهایش می تواند بر دنیای خود تأثیر گذاشته و مجبور نیست منفعلانه شرایطی را قبول کند که موجب ناراحتی او می شود. او هنوز به اندازه کافی از دنیا نمی داند که بفهمد زمانی که او را ترک می کنید دوباره بازخواهید گشت. همچنین متوجه شده است که امن ترین، شادترین و بهترین مراقبت از جانب شما به او می رسد، بنابراین عدم تمایل او به جدایی کاملاً منطقی است خصوصاً وقتی از نقطه نظر قانون بقاء به آن نگاه شود. از نگاه دیگر شما منبع تغذیه او هم به لحاظ جسمی و هم عاطفی به حساب آمده، بنابراین دلبستگی به شما وسیله زنده ماندن او است و زمانی که به سطح خاصی از بلوغ فکری برسد آن را متوجه خواهد شد.
 
این مرحله نیز مانند بسیاری از مراحل دیگر رشد کودک خواهد گذشت. با گذشت زمان فرزندتان متوجه می شود که می تواند از شما جدا شود و شما مجدداً بازخواهید گشت و همه چیز به موقع درست خواهد شد. بیشتر این یادگیری مبتنی بر اعتماد است که ایجاد آن درست مانند هر انسانی خواه پیر یا جوان نیازمند زمان می باشد.

چگونه متوجه شوم که فرزندم دچار اضطراب ناشی از جدایی شده است؟

تشخیص اضطراب ناشی از جدایی بسیار آسان است و شما به این دلیل در حال خواندن این بخش هستید که آن را در فرزند خود تشخیص داده اید. در ادامه رفتارهایی که معمولاً کودک مبتلا به اضطراب طبیعی ناشی از جدایی از خود نشان می دهد را معرفی می کنیم:
 
* رها نکردن پدر یا مادر و وابستگی به یکی از آنها
 
* گریه به هنگام دور شدن یکی از والدین از دید کودک
 
* تمایل شدید کودک به قرار داشتن در کنار تنها یکی از والدین
 
* ترس از افراد غریبه
 
* بیدار شدن در شب و گریه برای یکی از والدین
 
* آرام شدن راحت به هنگام قرار گرفتن در آغوش یکی از والدین
 

نحوه کمک به کودک مبتلا به اضطراب ناشی از جدایی

در ادامه راه هایی که می توانید از طریق آنها به کودک در پشت سر گذاشتن این مرحله از رشد کمک کنید را نشان می دهیم
 

به کودک اجازه دهید بچگی کند

هیچ اشکالی ندارد حتی بسیار خوب هم هست که فرزندتان تا این اندازه به شما وابسته باشد و دوست داشته باشد همیشه کنار شما بماند. به شما تبریک می گوییم چرا که شواهد نشان می دهند پیوندی که به سختی زحمت کشیده و میان خود و فرزندتان ایجاد کرده اید همچنان پابرجا است. بنابراین مؤدبانه آندسته از افرادی که نظری غیر از این را دارند، نادیده بگیرید.
 

نگران لوس کردن فرزندتان به دلیل عشق ورزیدن به او نباشید

چرا که کاملاً عکس آن اتفاق خواهد افتاد. هر اندازه بیشتر نیازهای فرزندتان در طول دوران نوزادی را برآورده سازید، او در آینده از اعتماد به نفس و امنیت بیشتری برخوردار خواهد شد.
 

در صورت امکان، جدایی از او را به حداقل برسانید

در حال حاضر این کار کاملاً قابل قبول است، در واقع از شرایطی که موجب جدایی شما از فرزندتان می شود بپرهیزید. به زودی فرزندتان این مرحله را پشت سر گذاشته و به مرحله مهم دیگری از رشد قدم خواهد گذاشت.
 

 به فرزندتان درسهایی از ماندگاری اجسام بیاموزید

 زمانی که کودک متوجه شود که حتی اگر قادر به دیدن چیزی نباشد، باز هم آن موجود به حیات خود ادامه می دهد، آنگاه با دور شدن شما از مقابل چشمانش احساس بهتری خواهد داشت. بازی هایی مانند قایم باشک و دالی موشه به او در درک این پدیده کمک خواهند کرد.
 

 جدایی های کوتاه مدت و بی خطر را امتحان کنید

 در طول روز موقعیت هایی از جدایی مختصر و کوتاه مدت را فراهم سازید. زمانی که به اتاق دیگری می روید، شروع به سوت زدن، آواز خواندن یا حرف زدن با فرزندتان بکنید به طوری که او متوجه شود که شما هنوز آنجا هستید حتی با وجود آنکه نمی تواند شما را ببیند.
 

زمانی که مجبور به ترک او هستید، این کار را به طور مخفیانه یا یواشکی انجام ندهید

 این کار به نظر آسان تر از خداحافظی توأم با گریه می آید اما در کودک این نگرانی مدام را ایجاد می کند که هر لحظه ممکن است شما بدون هشدار قبلی ناپدید بشوید. نتیجه چه می شود؟ این کار باعث می شود حتی بیشتر به شما چسبیده و اعتماد به شما در روابط تان با او کاهش می یابد.
 

آنچه قرار است از نبود شما انتظار داشته باشد را به او بگویید

 در صورتی که می خواهید به فروشگاه رفته و او را با مادربزرگش در خانه تنها بگذارید، اینکه کجا می روید و زمان بازگشتتان را برایش توضیح دهید. او سرانجام توضیحات شما را متوجه خواهد شد.

در جدا شدن از کودک عجله نکنید اما آن را کش دار و طولانی نیز نسازید

 به فرزندتان زمان کافی برای پردازش کاری که می خواهید انجام دهید یعنی ترک او بدهید اما زمان آن را بیش از حد طولانی نکنید و این جدایی را برای هر دوتان سخت و دردآور نسازید.
 

زمانی که او را ترک می کنید نگرش مثبتی از خود داشته باشید

 چنانچه قصد دارید به محل کار خود رفته یا برای کاری به بیرون بروید با یک لبخند او را ترک کنید. فرزندتان احساسات شما را جذب می کند، بنابراین اگر در خصوص ترک او عصبی باشید، او نیز عصبی خواهد شد. اعتماد به نفس شما در از بین بردن ترسهای او کمک خواهد کرد.
 

کودک را پیش افراد آشنا گذاشته و او را ترک کنید

در صورتی که باید کودک را نزد یک مراقب جدید بگذارید سعی کنید پیش از آنکه آنها را برای اولین بار پیش هم تنها بگذارید، چند جلسه همگی با هم وقت بگذرانید.
 

از کارهایی که حواس کودک را منحرف می سازند استفاده کنید

 اگر کودک را با یک مراقب یا یکی از اقوام تنها می گذارید از آن شخص بخواهید که همانطور که آنها را ترک می کنید با کودک به بازی مشغول شود. خداحافظی سریعی بکنید و اجازه دهید با یک فعالیت مهیج حواسش پرت شود.
 

اجازه جدایی هایی که کودک آغازگر آن است را بدهید

 چنانچه چهار دست و پا به اتاق دیگری می رود، با عجله به دنبال او نروید. البته که باید مراقب و گوش به زنگ باشید تا از امنیت او اطمینان یابید، اما اجازه دهید متوجه شود که اشکالی ندارد به تنهایی محل را ترک کرده و به کاوش بپردازد.
 

او را تشویق کنید با یکی از اسباب بازی های مورد علاقه اش ارتباط برقرار سازد

 به این وسایل، اشیاء یا عروسک های انتقالی گفته می شود. آنها می توانند در زمان جدایی از شما او را آرام سازند. بسیاری از کودکان به پتو یا اسباب بازی های نرم خود عادت کرده و علاقه زیادی به آنها پیدا می کنند و با نگاه داشتنشان درد جدایی برایشان آسان می شود. این وسایل مورد علاقه او برایش مثل دوست شده و در مواجهه با تغییرات امنیتش را تأمین می سازند.
 

به این موضوع شخصی نگاه نکنید

 بسیاری از کودکان وارد مرحله دلبستگی و وابستگی تنها به یکی از والدین می شوند. قبول این وضعیت برای پدر یا مادری که کمتر مورد توجه کودک قرار گرفته و همچنین برای پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها، خواهران و برادران و دوستان کودک دشوار است اما سعی کنید آنها را مطمئن سازید که این امر موقت بوده و مرحله ای طبیعی از رشد و تکامل کودک به حساب می آید و با گذشت زمان اندکی و کمی صبر و حوصله این مرحله نیز سپری خواهد شد.
 
نوشته الیزابت پنتلی، نویسنده کتاب جنتل بیبی کر (Gentle Baby Care) (مراقبت آرام از نوزاد)
 
این مقاله شامل گزیده ای از کتاب جنتل بیبی کِر (Gentle Baby Care) از الیزابت پنتلی (Elizabeth Pantley) بوده است.
 
سلب مسئولیت: اطلاعات موجود در این برنامه یا مقاله با کمک از کارشناسان و اطلاعات موجود در اینترنت بدست آمده است. داده های موجود در این مقاله ممکن است با داده های مربوط به کودک شما مطابقت نداشته باشد. اکیداً توصیه می شود رهنمودها و توصیه های موجود در این برنامه را بدون مشورت با پزشک خود اعمال نکنید.
 
 
منبع: اپلیکیشن ردیاب کودک (‏Baby Tracker‏)‏