ماه محرم،ماه حزن و اندوه اهل بیت علیهم السّلام و شیعیان ایشان است.از حضرت امام رضا علیه السّلام روایت شده:چون ماه محرّم فرا مى رسید،کسى پدرم را خندان نمى دید،و پیوسته تا روز دهم اندوه و حزن بر او غالب بود،چون روز عاشورا میشد روز مصیبت و حزن و گریه،ایشان بود،و مى فرمودند:امروز روزى است که حسین علیه السّلام شهید شد.
اعمال شب و روز اول ماه محرم
شب اول:سیّد ابن طاووس در کتاب«اقبال»براى این شب،چند نماز ذکر فرموده:اوّل:صدر رکعت که در هر رکعت سوره هاى«حمد»و سوره «توحید»خوانده مى شود.دوّم:دو رکعت که در رکعت اول سوره هاى«حمد»و«انعام»،و در رکعت دوم سوره هاى«حمد»و«یس»خوانده مى شود.سوم:دو رکعت که در هر رکعت سوره«حمد»و یازده سوره«توحید»خوانده مى شود.از رسول خدا صلى اللّه علیه و آله روایت شده:هرکه این دو رکعت نماز را در این شب بجا آورد،و فردایش را که اول سال است روزه بدارد،مانند کسى است که همه طول سال را همواره کار خیر کرده،و در آن سال محفوظ باشد،و اگر بمیرد به بهشت مى رود.سیّد ابن طاووس براى هلال این ماه دعاى مبسوطى ذکر کرده است. روز اول:بدان که روز اوّل محرم،اول سال قمرى است،و در آن دو عمل وارد شده: اول:روزه گرفتن،در روایت ریّان بن شبیب از حضرت رضا علیه السّلام روایت شده:هرکه در این روز روزه بدارد،و خدا را بخواند خدا دعاى او را مستجاب کند،چنان که دعاى زکرّیا را اجابت فرمود.دوم:از حضرت رضا علیه السّلام روایت شده:رسول خدا صلى اللّه علیه و آله روز اول محرّم دو رکعت نماز بجا آورد،و چون فارغ مى شد،دستها را به آسمان برمى داشت و این دعا را سه مرتبه مى خواند:
اللَّهُمَّ أَنْتَ الْإِلَهُ الْقَدِیمُ وَ هَذِهِ سَنَةٌ جَدِیدَةٌ فَأَسْأَلُکَ فِیهَا الْعِصْمَةَ مِنَ الشَّیْطَانِ وَ الْقُوَّةَ عَلَى هَذِهِ النَّفْسِ الْأَمَّارَةِ بِالسُّوءِ وَ الاشْتِغَالَ بِمَا یُقَرِّبُنِی إِلَیْکَ یَا کَرِیمُ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ یَا عِمَادَ مَنْ لا عِمَادَ لَهُ یَا ذَخِیرَةَ مَنْ لا ذَخِیرَةَ لَهُ یَا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ یَا غِیَاثَ مَنْ لا غِیَاثَ لَهُ یَا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ یَا کَنْزَ مَنْ لا کَنْزَ لَهُ یَا حَسَنَ الْبَلاءِ یَا عَظِیمَ الرَّجَاءِ یَا عِزَّ الضُّعَفَاءِ یَا مُنْقِذَ الْغَرْقَى یَا مُنْجِیَ الْهَلْکَى یَا مُنْعِمُ یَا مُجْمِلُ یَا مُفْضِلُ یَا مُحْسِنُ،
خدایا تویى معبود ازلى،و این است سال نو،در این سال از تو درخواست مى کنم حفظ شدنم را از شیطان، و قدرت و غلبه و بر نفس فرمانده به گناه،و مشغول بودن به آنچه که مرا به تو نزدیک مى کند،اى صاحب بزرگى و بزرگوارى،اى تکیه گاه کسى که تکیه گاهى ندارد،اى اندوخته کسى که اندوخته کسى که اندوخته اى ندارد،اى پناهگاه کسى که پناهگاى ندارد،اى فریادرس کسى که فریادرسى ندارد،اى پشتوانه کسى که پشتوانه اى ندارد،اى گنجینه کسى که گنجى ندارد،اى نیکو آزمایش،اى بزرگ امید،اى عزّت ناتوان،اى نجات بخش غرق شدگان،اى رهاننده هلاک شدگان،اى نعمت دهنده،اى زیباکار،اى فزون بخش،اى نیکوکار،
أَنْتَ الَّذِی سَجَدَ لَکَ سَوَادُ اللَّیْلِ وَ نُورُ النَّهَارِ وَ ضَوْءُ الْقَمَرِ وَ شُعَاعُ الشَّمْسِ وَ دَوِیُّ الْمَاءِ وَ حَفِیفُ الشَّجَرِ یَا اللَّهُ لا شَرِیکَ لَکَ اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا خَیْرا مِمَّا یَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ لَنَا مَا لا یَعْلَمُونَ وَ لا تُؤَاخِذْنَا بِمَا یَقُولُونَ حَسْبِیَ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ آمَنَّا بِهِ کُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَ مَا یَذَّکَّرُ إِلا أُولُوا الْأَلْبَابِ رَبَّنَا لا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَ هَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ
تویى که برایت سجده کرد،سیاهى شب،و روشنى روز،و تابش ماه، و شعاع خورشید،و خروش آب و صداى برگ درختان،اى خدا شرکى براى تو نیست.خدایا ما را بهتر از آنچه گمان مى کنند قرار ده،و از ما آنچه را نمى دانند بیامرز،و به آنچه از ما مى گویند سرزنشمان مکن،خدا مرا بس است، معبودى جز او نیست،بر اوء تکیه کردم،و او پروردگار عرش بزرگ است،به او ایمان آوردیم.همه چیزها از جانب پروردگار ماست،و یادآور نشوند مگر صاحبان خرد،پروردگارا دلهاى ما را بعد از آنکه هدایتمان فرمودى منحرف مکن،و از نزد خود رحمتى به ما ببخش،همانا تو بخشنده اى.
شیخ طوسى فرموده:که روزه دهه اول محرم مستحب است ولى روز عاشورا تا بعد از عصر از خوراکى و آشامیدنى خوددارى کند،آنگاه کمى تربت بخورد،و سیّد روایت کرده که روزه تمام این ماه فضیلت دارد،و روزه آن روز روزه دار را از هر گناهى حفظ مى کند. روز سوم:روزى است که حضرت یوسف علیه السّلام از زندان آزاد شد،هرکه آن روز را روزه بگیرد،حق تعالى کارهاى مشکل را بر او آسان کند و اندوه را از او برطرف سازد،و در روایت نبوى آمده:دعایش اجابت شود. روز نهم:روز تاسوعات.از امام صادق علیه السّلام روایت شده:تاسوعا روزى است که امام حسین علیه السّلام و اصحابش را در کربلا محاصره کردند و سپاه شام براى جنگ با آن حضرت گرد آمدند و ابن مرجانه و عمر سعد،به خاطر کثرت سپاه و بسیارى لشگر،که براى آنها گرد آمده بودند،خوشحال شدند،و امام حسین علیه السّلام و اصحابش را ضعیف به حساب آوردند،و یقین کردند که براى حضرت یاورى نخواهد آمد،و اهل عراق او را مدد نخواهند کرد،سپس فرمود:پدرم فداى آن ضعیف غریب.
منبع :مفاتیح الجنان – باب زیارات – فصل هفتم زیارات امام حسین علیه السلام