افرادی در سیر و سلوک عرفانی ادعا دارند که انسان با گفتن ذکری، برای نماز خواندن نیازی به وضو یا غسل ندارد آیا چنین چیزی می تواند درست باشد؟

رسیدن به مقامات عالی عرفانی، دلیل دست کشیدن از عبادات ظاهری نمی گردد و با بررسی زندگی پیامبران و امامان(ع) که کسی نمی تواند مدعی برتری بر آنان باشد، مشاهده می نماییم که آنان به بهترین صورت به این عبادات مقید بوده اند و به این سفارش می کردند حتی در موارد مستحبی به آن تأکید می نمودند.