امامان(علیهم السلام) شیعیان را عادت دادند که از آغاز غیبت ، در انتظار فَرَج باشند

الامامه والتبصره از على بن محمد صیمرى از على بن مهزیار آورده است که طى نامه اى زمان فرج را از ابو الحسن امام عسکرى(علیه السلام) پرسیدم ، نوشت : از وقتى که امام از سراى ستمگران غایب شد ، در انتظار فرج باشید .

ارشاد از حسن بن جهم آورده است که مردى از ابو الحسن(علیه السلام) درباره فرج پرسید ، فرمود : به تفصیل پاسخ دهم یا گذرا ؟ عرض کرد : به اختصار ! فرمود : وقتى پرچم هاى قبیله قیس در مصر و بیرق هاى طایفه کنده در خراسان به زمین کوبیده شد ، در انتظار فرج باشید .

در زمان حکومت هارون ، فشار حکومت به شیعیان شدت گرفته بود ، مقصود این روایت هم فَرَج و گشایشى است که در زمان امام کاظم(علیه السلام) رخ داد ، و دلیلى ندارد که روایت مربوط به فَرَج با ظهور امام مهدى(علیه السلام) باشد .