در میان فقهاء اهل تسنن، چهار نفر به عنوان امامان اهل سنت خوانده مى شوند و توده تسنن تابع یکى از این چهار پیشوا مى باشد یعنى ابوحنیفه، شافعى، مالک بن انس، احمدبن حنبل.
1- ابوحنیفه نعمان بن ثابت بن زوطى یا نعمان بن ثابت بن نعمان بن المرزبان متوفا در سال 150. ابوحنیفه یک نفر ایرانى است که امام اعظم اهل سنت به شمار مى رود. در جامعه تسنن، بعد از پیغمبر اکرم و خلفاى راشدین و حسنین(ع) هیچکس باندازه ابوحنیفه محترم نیست. پیروانش در ایران بسیار اندکند اما در غیر ایران بیش از صد میلیون پیرو دارد.
2 – محمدبن ادریس شافعى متوفا در سال 204 . شافعى، عرب قرشى است شافعى از نظر کثرت پیروان مانند ابوحنیفه است و شاید بیش از او پیرو داشته باشد.
3-  مالک بن انس متوفا در سال 179. مالک، عرب قحطانى است بلاد مغرب غالبا پیرو مالک بن انس میباشند. 
4 – احمدبن حنبل شیبانى، متوفا در سال 241.  احمد از لحاظ نژاد عرب است ولى ظاهرا خاندانش در ایران(مرو) می زیسته اند. ابن خلکان مینویسد: مادرش در وقتیکه او را در رحم داشت از مرو خارج شد و در بغداد وضع حمل کرد.