امر به معروف و نهی از منکر، درجات گوناگون دارد. برترین درجه ی امر به معروف، ابلاغ اصل دین می باشد که رسول الله صلی الله علیه و آله این کار را کردند و در این راه بسیار رنج بردند. برترین درجه نهی از منکر نیز افشا نمودن مکر دشمن دین و برطرف نمودن نقشه دشمنان دین برای دفاع از اصل دین است زمانی که اساس دین در خطر باشد؛ که این کار را هم امام حسین علیه السلام انجام دادند. سه خلیفه اول در زمان حضرت علی علیه السلام جرأت نداشتند اصل دین را نابود کنند؛ لذا در زمان آنها اصل دین در خطر نبود تا علی علیه السلام به در مقابل آنها بایستد. معاویه هم با اینکه دشمن دین خدا بود و در ظاهر اسلام را قبول داشت و کاری نمی کرد که اصحاب و مردم احساس کنند که او قصد براندازی اسلام را دارد؛ لذا امام حسن علیه السلام در جنگ با او تا پای شهادت نیز پیش رفتند. امام حسین علیه السلام نیز در زمان معاویه، سالها امامت داشتند . امّا وقتی دوران یزید رسید، او علناً اعلام نمود که اسلام را قبول ندارد و قصد نابود کردن آن را دارد. در این هنگام بود که امام حسین علیه السلام قیام نمودند تا حتّی اگر شده با جان و مال و فرزندان خود، از اصل اسلام دفاع کنند و نگذارند اسلام نابود شود. لذا بعد از شهادت ایشان، مردم بیدار شدند و متوجّه شدند که یزید چه قصد شومی دارد.