۱۳۹۳/۱۰/۲۱
–
۳۱۰ بازدید
باسلام . اگر امام زمان همه کاره عالمه حتی رزق تمام موجودات و حرکت و سکون افلاک و تمام تأثیر و تأثر ها ، پس خداوند شریک دارد و نعوذ بالله بیکار نشسته ؟
اگر همه ی کارها را دست شما می کند، پس شما خودت چکاره هستید؟ اگر زبانتان حرف می زند، پس شما چکاره هستید؟ اگر پاهایتان راه می روند پس شما چکاره هستید؟ اگر چشمانتان می بینند و گوشهایتان می شنوند، پس شما چکاره هستید؟ اگر مغزتان فکر می کند، پس شما چکاره هستید؟
پس لابد شما هم شریک دارید و بیکار نشسته اید و این اعضاء دارند کار می کنند نه شما.
لابد می گویید که همه ی این اعضاء، تحت فرمان من هستند و این من هستم که با این اعضاء، این کارها را می کنم، و اینها شریک من نیستند، بلکه فرمانبرداران من هستند.
ما همین حرف را در مورد فرشتگان و ائمه و انبیاء و … می زنیم. تمام موجودات جهان، تحت فرمان خدا هستند که خدا با آنها کار می کند.
چشم وسیله است، اعصاب چشم هم واسطه اند، مغز هم واسطه است؛ لکن مغز واسطه ی خاصّی است که تمام اعضاء، از طریق اعصاب، تحت فرمان او هستند. امّا خود مغز هم اصل کاری نیست، بلکه خود مغز هم تحت فرمان روح است؛ البته روح، فقط مغز را اداره نمی کند بلکه قوّه ی خیال و اراده و عواطف و … را هم تدبیر می کند. روح خودش هم اصل کاری نیست بلکه خود روح هم تحت فرمان «من» است.
در مورد جهان هم همین گونه است. انسان کامل، روح جهان است. ملائک نیز قوای تحت فرمان انسان کاملند که به وسیله ی آنها جهان را تدبیر می کند. و خود انسان (روح جهان) تحت تدبیر خداست. خداست که با انسان کامل، جهان را تدبیر می کند.
رسول خدا (ص) فرمودند: « قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْ أَهَانَ لِی وَلِیّاً فَقَدْ أَرْصَدَ لِمُحَارَبَتِی وَ مَا تَقَرَّبَ إِلَیَّ عَبْدٌ بِشَیْ ءٍ أَحَبَّ إِلَیَّ مِمَّا افْتَرَضْتُ عَلَیْهِ وَ إِنَّهُ لَیَتَقَرَّبُ إِلَیَّ بِالنَّافِلَةِ حَتَّى أُحِبَّهُ فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ کُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِی یَسْمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ الَّذِی یُبْصِرُ بِهِ وَ لِسَانَهُ الَّذِی یَنْطِقُ بِهِ وَ یَدَهُ الَّتِی یَبْطِشُ بِهَا إِنْ دَعَانِی أَجَبْتُهُ وَ إِنْ سَأَلَنِی أَعْطَیْتُهُ ـــــ خداوند عزّ و جلّ فرمود: هر که به دوستى از من اهانت کند به تحقیق براى جنگ با من کمین کرده است ؛ و هیچ بنده ای به چیزى به من تقرب نجوید که نزد من محبوبتر از آنچه بر او واجب کرده ام باشد ؛ و همانا او به وسیله ی نماز نافله به من نزدیک شود تا آنجا که من او را دوست بدارم، و هنگامى که او را دوست بدارم گوش او شوم همان گوشى که با آن می شنود و چشم او گردم همان چشمى که با آن ببیند، و زبانش شوم همان زبانى که با آن سخن گوید، و دست او گردم، همان دستى که با آن بگیرد، اگر مرا بخواند اجابتش کنم، و اگر از من خواهشى کند به او بدهم.» (الکافی ، ج2 ، ص352)
بر همین اساس بود که امیر مؤمنان (ع) فرمودند: « أَنَا عِلْمُ اللَّهِ وَ أَنَا قَلْبُ اللَّهِ الْوَاعِی وَ لِسَانُ اللَّهِ النَّاطِقُ وَ عَیْنُ اللَّهِ النَّاظِرَةُ وَ أَنَا جَنْبُ اللَّهِ وَ أَنَا یَدُ اللَّهِ ـــ منم علم خدا و منم قلب پر گنجایش خدا و منم زبان گویای خدا و منم چشم نظاره گر او، و منم جنب الله و منم دست خدا.» (بحارالأنوار ، ج24 ،ص198)
و امام صادق (ع) فرمود: « إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ خَلْقاً خَلَقَهُمْ مِنْ نُورِهِ وَ رَحْمَتِهِ لِرَحْمَتِهِ فَهُمْ عَیْنُ اللَّهِ النَّاظِرَةُ وَ أُذُنُهُ السَّامِعَةُ وَ لِسَانُهُ النَّاطِقُ فِی خَلْقِهِ بِإِذْنِهِ ــــ برای خدا مخلوقاتی است که آنها را از نور و رحمت خویش و برای رحمت خویش آفریده است ؛ پس آنان چشم نظاره گر خدا و گوش شنوای او و زبان گویای او در میان خلق می باشند به اذن او.» (بحارالأنوار ،ج26 ،ص240)
پس لابد شما هم شریک دارید و بیکار نشسته اید و این اعضاء دارند کار می کنند نه شما.
لابد می گویید که همه ی این اعضاء، تحت فرمان من هستند و این من هستم که با این اعضاء، این کارها را می کنم، و اینها شریک من نیستند، بلکه فرمانبرداران من هستند.
ما همین حرف را در مورد فرشتگان و ائمه و انبیاء و … می زنیم. تمام موجودات جهان، تحت فرمان خدا هستند که خدا با آنها کار می کند.
چشم وسیله است، اعصاب چشم هم واسطه اند، مغز هم واسطه است؛ لکن مغز واسطه ی خاصّی است که تمام اعضاء، از طریق اعصاب، تحت فرمان او هستند. امّا خود مغز هم اصل کاری نیست، بلکه خود مغز هم تحت فرمان روح است؛ البته روح، فقط مغز را اداره نمی کند بلکه قوّه ی خیال و اراده و عواطف و … را هم تدبیر می کند. روح خودش هم اصل کاری نیست بلکه خود روح هم تحت فرمان «من» است.
در مورد جهان هم همین گونه است. انسان کامل، روح جهان است. ملائک نیز قوای تحت فرمان انسان کاملند که به وسیله ی آنها جهان را تدبیر می کند. و خود انسان (روح جهان) تحت تدبیر خداست. خداست که با انسان کامل، جهان را تدبیر می کند.
رسول خدا (ص) فرمودند: « قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْ أَهَانَ لِی وَلِیّاً فَقَدْ أَرْصَدَ لِمُحَارَبَتِی وَ مَا تَقَرَّبَ إِلَیَّ عَبْدٌ بِشَیْ ءٍ أَحَبَّ إِلَیَّ مِمَّا افْتَرَضْتُ عَلَیْهِ وَ إِنَّهُ لَیَتَقَرَّبُ إِلَیَّ بِالنَّافِلَةِ حَتَّى أُحِبَّهُ فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ کُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِی یَسْمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ الَّذِی یُبْصِرُ بِهِ وَ لِسَانَهُ الَّذِی یَنْطِقُ بِهِ وَ یَدَهُ الَّتِی یَبْطِشُ بِهَا إِنْ دَعَانِی أَجَبْتُهُ وَ إِنْ سَأَلَنِی أَعْطَیْتُهُ ـــــ خداوند عزّ و جلّ فرمود: هر که به دوستى از من اهانت کند به تحقیق براى جنگ با من کمین کرده است ؛ و هیچ بنده ای به چیزى به من تقرب نجوید که نزد من محبوبتر از آنچه بر او واجب کرده ام باشد ؛ و همانا او به وسیله ی نماز نافله به من نزدیک شود تا آنجا که من او را دوست بدارم، و هنگامى که او را دوست بدارم گوش او شوم همان گوشى که با آن می شنود و چشم او گردم همان چشمى که با آن ببیند، و زبانش شوم همان زبانى که با آن سخن گوید، و دست او گردم، همان دستى که با آن بگیرد، اگر مرا بخواند اجابتش کنم، و اگر از من خواهشى کند به او بدهم.» (الکافی ، ج2 ، ص352)
بر همین اساس بود که امیر مؤمنان (ع) فرمودند: « أَنَا عِلْمُ اللَّهِ وَ أَنَا قَلْبُ اللَّهِ الْوَاعِی وَ لِسَانُ اللَّهِ النَّاطِقُ وَ عَیْنُ اللَّهِ النَّاظِرَةُ وَ أَنَا جَنْبُ اللَّهِ وَ أَنَا یَدُ اللَّهِ ـــ منم علم خدا و منم قلب پر گنجایش خدا و منم زبان گویای خدا و منم چشم نظاره گر او، و منم جنب الله و منم دست خدا.» (بحارالأنوار ، ج24 ،ص198)
و امام صادق (ع) فرمود: « إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ خَلْقاً خَلَقَهُمْ مِنْ نُورِهِ وَ رَحْمَتِهِ لِرَحْمَتِهِ فَهُمْ عَیْنُ اللَّهِ النَّاظِرَةُ وَ أُذُنُهُ السَّامِعَةُ وَ لِسَانُهُ النَّاطِقُ فِی خَلْقِهِ بِإِذْنِهِ ــــ برای خدا مخلوقاتی است که آنها را از نور و رحمت خویش و برای رحمت خویش آفریده است ؛ پس آنان چشم نظاره گر خدا و گوش شنوای او و زبان گویای او در میان خلق می باشند به اذن او.» (بحارالأنوار ،ج26 ،ص240)