این جمله بیانگر اهمیت و ارزش کار پاسداری و نقش محوری آن در حراست از دستاوردهای نظام جمهوری اسلامی است . از آنجا که از نظر امام ، حفظ اسلام اوجب واجبات محسوب می شد ، پاسداری از نظام جمهوری اسلامی نیز جایگاه والا و ارزشمندی پیدا می کند . مقام معظم رهبری در این باره فرمودند: «فکر اسلام ناب، فکر همیشگى امام بزرگوار ما بود؛ مخصوص دوران جمهورى اسلامى نبود؛ منتها تحقق اسلام ناب، جز با حاکمیت اسلام و تشکیل نظام اسلامى امکانپذیر نبود. اگر نظام سیاسى کشور بر پایه‌ شریعت اسلامى و تفکر اسلامى نباشد، امکان ندارد که اسلام بتواند با ستمگران عالم، با زورگویان عالم، با زورگویان یک جامعه، مبارزه‌ واقعى و حقیقى بکند. لذا امام حراست و صیانت از جمهورى اسلامى را اوجب واجبات می دانست. اوجب واجبات، نه از اوجب واجبات. واجب‌ترین واجبها، صیانت از جمهورى اسلامى است؛ چون صیانت اسلام – به معناى حقیقى کلمه – وابسته‌ى به صیانت از نظام سیاسى اسلامى است. بدون نظام سیاسى، امکان ندارد.امام جمهورى اسلامى را مظهر حاکمیت اسلام میدانست. براى همین، امام جمهورى اسلامى را دنبال کرد، در راهش آن همه تلاش کرد و با آن شدت و حدت و اقتدار پاى جمهورى اسلامى ایستاد. امام که دنبال قدرت شخصى نبود؛ امام دنبال این نبود که خودش بتواند قدرتى پیدا کند. مسئله‌ امام، مسئله‌ اسلام بود؛ لذا پاى جمهورى اسلامى ایستاد. این مدل نو را امام به دنیا عرضه کرد؛ یعنى مدل جمهورى اسلامى.» ( نماز جمعه تهران حرم مطهر حضرت امام ،89/3/14)توضیح اینکه تشکیل حکومت و دولت از اموری است که ضرورت و بداهت آن قابل انکار نیست . هر مجموعه ای از انسان ها که در یک واحد جغرافیایی گرد هم آیند و بخواهند زندگی مشترکی با هم داشته باشند نیازمند تشکیل دولت و حکومت هستند . و این کلام حضرت امام علی علیه السلام که : لابد للناس من امیر بر او فاجر مردم نیازمند حاکمی هستند حال این حاکم چه بسا نیکوکار و چه بسا بدکار باشد ( نهج البلاغه ، خطبه 40 ) ناظر به همین حقیقت می باشد . بنابر این ، اصل ضرورت حکومت و دولت نیاز چندانی به استدلال ندارد . اما فلسفه تشکیل نظام اسلامی را در چند نکته می توان خلاصه نمود : یک : جاودانه بودن احکام اسلام : احکام اسلام محدود به زمان و مکانی خاص نیست وتا ابد باقی می باشد . حال سوال اینجاست که این جاودانگی احکام به چه معنایی است ؟ آیا صرف باقی ماندن نام و جزییات احکام اسلامی ، کافی است یا نه؟ وقتی گفته می شود دین اسلام و به تبع ان احکام اسلامی جاودانه اند این مطلب لازمه ای دارد و ان اینکه خداوند متعال این مجموعه را به عنوان اخرین دین بر بشر نازل کرده و این مجموعه در سطح جامعه باید تجسم عینی پیدا کرده و جریان یابد . در چنین حالتی است که فرستادن دین اسلام معنا پیدا می کند و جاودانگی احکام الاهی اسلام درک می شود . پس جاودانه بودن احکام اسلام مقتضی این است که این احکام در سطح جامعه پیاده شود . دو : آیا مجموعه احکام اسلامی به خودی خود در سطح جامعه اسلامی قابل پیاده شدن هستند ؟ آیا اساسا ماهیت قوانین اسلامی به گونه ای است که به خودی خود در جامعه محقق شود ؟ آیا احکامی نظیر : احکام مالی اسلام ، احکام دفاع ملی ، احکام حقوق و احکام جزایی ، به گونه ای هستند که مردم خود بتوانند این احکام را در بین خود رعایت کرده و به آنها عمل کنند ؟ پاسخ تمامی این سوالات منفی است . با اندک دقتی در ماهیت و کیفیت احکام شرع در می یابیم که اجرا و عمل به آن ها مستلزم تشکیل حکومت است و بدون تأسیس یک دستگاه عظیم و گسترده اجرا و اداره نمی توان به وظیفه اجرای احکام الهی عمل نمود . سه :با توجه به آرمان های اسلامی مانند لزوم وحدت اسلامی و لزوم نجات مردم مظلوم و محروم و … در می یابیم که تحقق این آرمانها ، با توجه به جامعیت دین اسلام بدون تشکیل حکومتی مقتدر و عادل امکان پذیر نمی باشد . اساس فلسفه تشکیل حکومت اسلامی تحقق آرمان های والا و متعالی اسلام و پیاده نمودن عینی احکام الاهی است . به عبارتی بهتر فلسفه تشکیل نظام اسلامی ، تلاش برای تحقق جامعه ای توحیدی و اسلامی به معنای واقعی کلمه است که ان هم بدون تشکیل حکومتی اسلامی امکان پذیر نیست .
حفظ نظام اسلامی از اوجب واجبات و در راس تکالیف دینی است ، زیرا اساسا نظام اسلامی ، ضامن تحقق ارمانهای اسلامی و بستری برای عمل به احکام اسلامی است . اگر نظام حکومت اسلامی نباشد در این صورت هیچ تضمینی برای عمل به بخش عمده ای از احکام اسلامی وجود ندارد و در زمینه آرمان های اسلامی هم که باید گفت بدون وجود حکومت اسلامی باید کلاً از این آرمان ها چشم پوشی کرد . اندک دقتی در فرمایش امام راحل عزیزمان برای درک حکمت این کار – وجوب اهم حفظ نظام – کافی است . ایشان فرموده اند حفظ نظام از اوجب واجبات است . یعنی خود این عمل ، واجبی در کنار واجبات دیگر است و در مقام مقایسه و اهم و مهم کردن این واجبات ، به این نتیجه می رسیم که حفظ نظام در مقایسه با سایر واجبات از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا بدون ان قطعا واجبات بسیار زیادی بر زمین خواهد ماند و ارمان های اسلام محقق نخواهند شد . بر این اساس ، در حال حاضر که بعد از قرن ها تلاش و مجاهدت خالصانه و غریبانه ، نظامی اسلامی در کشوری شیعی ، بر مبنای تعالیم حیات بخش اسلام و با تکیه بر مکتب اهل بیت سلام الله علیهم تشکیل شده است ، وظیفه همه افراد این است که با جان و دل از این نظام محافظت کنند و همانگونه که ذکر شد حفظ چنین نظامی از اوجب واجبات است و اینجاست که جایگاه پاسداری و حراست از نظام و معنای سخن حضرت امام که ای کاش من هم یک پاسدار بودم ، به خوبی آشکار می شود.