امروزه با برخی داروهای تخیلی، به بیماران امید داده و آنان را درمان می‌کنند. آیا شفای چشم یعقوب(ع) با استفاده از پیراهن یوسف(ع) نیز چنین نوعی از درمان بوده و خود پیراهن هیچ نقشی نداشته است؟!

در این‌که گاه بالا بردن روحیه بیمار با استفاده از امیدها و درمانهای واهی در روند درمانی او تأثیر مثبتی – هر چند اندک – دارد تردیدی نیست، اما این‌که بگوییم پیراهن یوسف(ع) نیز دقیقاً همین نقش را بازی کرده و اساساً  خود پیراهن هیچ تأثیری نداشت، قابل قبول نیست. قرآن صریحاً اعلام می‌کند که یعقوب(ع) قبل از رسیدن پیراهن یوسف(ع) به او و نیز قبل از خبردار شدن از اینکه پیراهن همراه کاروانیان است، بوی او را شنیده است و در همین راستا در برخی گزارش‌ها نقل شده که این پیراهن علاوه بر نقش امیدبخشی، سابقه مقدسی داشته که تبرک و شفا به آن را توجیه‌پذیر می‌کند:
مفضّل از امام صادق(ع) روایت کرده است که حضرتشان فرمود: آیا می‌دانید که پیراهن یوسف(ع) چه بود؟ گفتم: خیر! فرمود: چون آتش براى ابراهیم(ع) افروخته شد، جبرئیل(ع) برایش جامه‌ای بهشتى آورده و بر او پوشانید و به واسطه آن سرما و گرما بر وى زیانی نمی‌رسانید و چون مرگ ابراهیم(ع) فرا رسید آن‌را در بازوبندى نهاد و بر اسحاق(ع) آویخت، اسحاق(ع) نیز آن‌را بر یعقوب(ع) آویخت و هنگامى که یوسف(ع) به دنیا آمد، یعقوب(ع) آن‌ پیراهن را بر فرزندش آویخت و همیشه در بازوى وى بسته بود تا کارش بدان جا کشیده شد؛ و چون یوسف آن پیراهن را از میان آن بازوبند بیرون کشید، یعقوب بوی آن‌را استشمام کرد و این همان قول خداى‏ تعالى است که می‌فرماید: «إِنِّی لَأَجِدُ رِیحَ یوسُفَ لَوْ لا أَنْ تُفَنِّدُونِ‏»،^[1] و آن بوی یوسف، بوی همان پیراهنی بود که از بهشت آمده بود. راوى می‌‌گوید: گفتم فدایت شوم آن پیراهن به چه کسی رسید؟ فرمود: به اهلش و سپس فرمود: هر پیامبرى که علمى یا چیز دیگرى را به ارث برد همه به محمّد(ص) و آل محمّد(ع) رسید.[2]
در روایت دیگری امام صادق(ع) می‌فرمایند: حضرت قائم(عج) هنگام قیام خود این پیراهن را به همراه دارد.[3]