امیدواری به اعواض الهی در آلام
۱۳۹۷/۱۱/۱۳
–
۵۶۵ بازدید
واقعا انسان درست درک نمیکند که گناه یک کودک چیست که باید بیماری و نداری و گاهی هزاران مصیبت را تحمل کند که کاملا ناخواسته است و هر لحظه در رنج و نکبت باشد با این توجیه که لازمه خلقت است و خاصیت عالم یا اینکه خدا عوض میدهد و جبران میکند.این جوابها هرگز ان کودک یا ان مبتلا را قانع نمیکند و میتواند به ما نیز بگوید نفستان از جای گرم درمیاید که این جور حرف میزنید.
نگرانی بجای شما در عواطف انسانی ستودنی است. انسان دانا و شخص نادان در هنگام تصمیم گیری و هدف گزاری بهره مندی خود از خرد را بروز میدهند. امور خارج از اختیار و توان انسان فقط با مواجهه صحیح فشار کمتری به اشخاص وارد مینمایند. بسان نحوه مقابله انسان با سیل لاجرمی که در پیش باشد. اگر مقصر گرفتاری و رنج یک کودک را نشناسیم نمیتوانیم تمام زندگی آن طفل معصوم را در همین چند صباح پر رنجِ معیشت ترجمه نموده و وعده قطعی خدای متعال را برای جبران آلام او نادیده بگیریم . در اینگونه مواقع افوض امری الی الله شعار ایمانیان است و دعای خیر سلاح و عبادتشان است. اطرافیان هم در تسلیم و تلاش و همت وغیرتمندی و.. ، پاسخ امتحانهای الهی خود در انجام تکالیف انسانی را به انجام رسانده و توفیقهای الهی را برای خود حاصل مینمایند. یعنی وظیفه ای با تمام تمایل قلبی (دعا و درمان مریض) به آنها محول شده است.