کسی که به زیارت خانه خدا رفته است در حقیقت به مرتبه ای از لقاء خدا و ملاقات رفیق اعلی نایل شده است. دیدن خانه خدا با همه سادگی اش جلوه گاه تمام عظمت ها و پیام رسان بسیاری از اسرار نهان میان بنده و خداست و کسی که به زیارت خانه خدا رفته و با حجرالاسود عهد بسته مانند کسی که با خدا دست پیمان داده است و حجاب های ظلمانی و نورانی میان او و معبودش به حداقل رسیده است و دوری ها به نزدیکی و هجران ها به وصال تبدیل شده است و لذت همان میهمانی نزد خداست، که انسان احساس می کند باید به خدا نزدیکتر از گذشته باشد و مانند سفر کرده به دیار دوست، باید از یاد دوست غافل نشود. کسی که از سفر حج برگشته، مهمترین ارمغان سفرش باید این باشد که از این پس همیشه خودش را در محضر خداوند ببیند و هر کاری را که مورد رضایت خداست انجام دهد، چنان که امام صادق(ع) انتظار خودشان را از شیعیان این گونه بیان کرده اند که کونوا لنا زینا ولا تکونوا علینا شیناً؛ برای ما زینت باشید وموجب سرافکندگی ما نباشید.