یک آیه، یک حدیث مهدوی ا

انتقام از قاتلان امام حسین(ع) یکی از اقدامات حضرت ولی عصر(عج)

یکی از اقدامات امام زمان انتقام آن حضرت و اینکه از چه کسانی انتقام می‌گیرد؛ است لذا یکی از القاب حضرت در روایات، ‘منتقم’ به معنای انتقام‌گیرنده است.

خبرگزاری شبستان: در سیزدهمین شماره از سلسله یادداشت های “یک آیه یک حدیث از مهدویت” به قلم حجت الاسلام مرتضی عبدی، پژوهشگر پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهی به بررسی موضوع اقدامات حضرت مهدی(عج) و انتقام از قاتلان اباعبدالله می پردازیم.

اقدامات حضرت مهدی(عج)؛ انتقام از قاتلان امام حسین(ع)

آیه: “وَ إِذْ أَخَذْنا میثاقَکُمْ لا تَسْفِکُونَ دِماءَکُمْ وَ لا تُخْرِجُونَ أَنْفُسَکُمْ مِنْ دِیارِکُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ: و چون از شما پیمان محکم گرفتیم که: “خون همدیگر را مریزید و یکدیگر را از سرزمین خود بیرون نکنید” سپس [به این پیمان ] اقرار کردید و خود گواهید. (بقره: 84)

روایت: “قَال [الْإِمَام الْحَسَنِ الْعَسْکَرِیِّ (ع)] فقال رسول الله(ص) لَمَّا نَزَلَتْ Gوَ إِذْ أَخَذْنا مِیثاقَکُمْ لا تَسْفِکُونَ دِماءَکُمْF[1] الْآیَةَ فِی الْیَهُودِ أَیِ الَّذِینَ نَقَضُوا عَهْدَ اللَّهِ وَ کَذَّبُوا رُسُلَ اللَّهِ وَ قَتَلُوا أَوْلِیَاءَ اللَّهِ أَ فَلَا أُنَبِّئُکُمْ به من یُضَاهِیهِمْ مِنْ یَهُودِ هَذِهِ الْأُمَّةِ قَالُوا بَلَی یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ قَوْمٌ مِنْ أُمَّتِی یَنْتَحِلُونَ أَنَّهُمْ مِنْ أَهْلِ مِلَّتِی یَقْتُلُونَ أَفَاضِلَ ذُرِّیَّتِی وَ أَطَایِبَ أُرُومَتِی وَ یُبَدِّلُونَ شَرِیعَتِی وَ سُنَّتِی وَ یَقْتُلُونَ وَلَدَیَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ کَمَا قَتَلَ أَسْلَافُ الْیَهُودِ زَکَرِیَّا وَ یَحْیَی أَلَا وَ إِنَّ اللَّهَ یَلْعَنُهُمْ کَمَا لَعَنَهُمْ وَ یَبْعَثُ عَلَی بَقَایَا ذَرَارِیِّهِمْ قَبْلَ یَوْمِ الْقِیَامَةِ هَادِیاً مَهْدِیّاً مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ یُحْرِقُهُمْ بِسُیُوفِ أَوْلِیَائِهِ إِلَی نَارِ جَهَنَّمَ أَلَا وَ لَعَنَ اللَّهُ قَتَلَةَ الْحُسَیْنِ(ع) وَ مُحِبِّیهِمْ وَ نَاصِرِیهِمْ وَ السَّاکِتِینَ عَنْ لَعْنِهِمْ مِنْ غَیْرِ تَقِیَّةٍ یُسْکِتُهُمْ أَلَا وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی الْبَاکِینَ عَلَی الْحُسَیْنِ رَحْمَةً وَ شَفَقَةً وَ اللَّاعِنِینَ لِأَعْدَائِهِمْ وَ الْمُمْتَلِئِینَ عَلَیْهِمْ غَیْظاً وَ حَنَقاً أَلَا وَ إِنَّ الرَّاضِینَ بِقَتْلِ الْحُسَیْنِ شُرَکَاءُ قَتَلَتِهِ أَلَا وَ إِنَّ قَتَلَتَهُ وَ أَعْوَانَهُمْ وَ أَشْیَاعَهُمْ وَ الْمُقْتَدِینَ بِهِمْ بِرَاءٌ مِنْ دِینِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَیَأْمُرُ مَلَائِکَتَهُ الْمُقَرَّبِینَ أَنْ یَتَلَقَّوْا دُمُوعَهُمُ الْمَصْبُوبَةَ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ إِلَی الْخُزَّانِ فِی الْجِنَانِ فَیَمْزُجُوهَا بِمَاءِ الْحَیَوَانِ فَتَزِیدُ عُذُوبَتُهَا وَ طِیبُهَا أَلْفَ ضِعْفِهَا وَ إِنَّ الْمَلَائِکَةَ لَیَتَلَقَّوْنَ دُمُوعَ الْفَرِحِینَ الضَّاحِکِینَ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ یَتَلَقَّوْنَهَا فِی الْهَاوِیَةِ وَ یَمْزُجُونَهَا بِحَمِیمِهَا وَ صَدِیدِهَا وَ غَسَّاقِهَا وَ غِسْلِینِهَا فَیَزِیدُ فِی شِدَّةِ حَرَارَتِهَا وَ عَظِیمِ عَذَابِهَا أَلْفَ ضِعْفِهَا یُشَدِّدُ بِهَا عَلَی الْمَنْقُولِینَ إِلَیْهَا مِنْ أَعْدَاءِ آلِ مُحَمَّدٍ عَذَابَهُمْ .»: امام حسن عسکری(ع) می‌فرماید: پیامبر اعظم اسلام(ص) فرمود: این آیه “و چون از شما پیمان محکم گرفتیم که: خون همدیگر را مریزید و یکدیگر را از سرزمین خود بیرون نکنید.” در شأن آن یهودیانی نازل شد، که عهد و پیمان خدا را شکستند، پیامبران خدا را تکذیب نمودند، اولیای خدا را شهید کردند.

سپس حضرت رسول(ص) فرمود: آیا می‌خواهید شما را از یهودیان این امت که شبیه به آن یهودیان هستند، آگاه کنم؟ گفتند: آری یا رسول اللَّه(ص) فرمود: گروهی از امت من می‌باشند، که خود را از امت من می‌دانند و مع ذلک با فضیلت ترین ذریه مرا شهید می کنند، پاکیزه ترین نسل مرا به قتل می‌رسانند، شریعت و سنت مرا تغییر می‌دهند، حسن و حسین 8 مرا شهید می نمایند، همان‌طور که گذشتگان یهود “زکریا و یحیی بن زکریا” را کشتند! آگاه باشید همان‌طور که خدا قاتلین حضرت زکریا(ع) را لعنت کرد، قاتل های حسن و حسین(ع) را نیز لعنت خواهد نمود.

خدای توانا قبل از روز قیامت یک هادی و مهدی [یعنی حضرت صاحب الزمان] را از اولاد حسین مظلوم برای فرزندان آنان مبعوث خواهد کرد، تا آنان را به وسیله شمشیرهای دوستانش به آتش جهنم بسوزاند.

آگاه باشید! که خدا قاتل های حسین را با آن افرادی که آنان را دوست داشته باشند و یاور ایشان باشند و افرادی که بدون تقیه از لعن بر آنان خودداری نمایند، لعنت کرده است.

آگاه باشید! که خدا بر گریه کنندگان امام حسین(ع) و اشخاصی که دشمنان او را لعنت کنند و افرادی که قلبشان از غیظ و غضب بر آنان پر باشد، صلوات و رحمت می‌فرستد.

آگاه باشید! افرادی که به قتل حسین(ع) راضی باشند، در قتل آن حضرت شریک خواهند بود.

آگاه باشید! که قاتلین امام حسین(ع) و یاران و تابعان ایشان و اشخاصی که از آنان پیروی نمودند؛ از دین خدا بیزارند.

خدای مهربان به ملائکه مقرب خود دستور می‌دهد، آن اشک‌هایی را که در عزای امام حسین(ع) ریخته می شود، به خازن‌های بهشت دهند، تا آنها را با آب حیات ممزوج نمایند و گوارایی آب حیات بدین وسیله هزار برابر آن خواهد شد.

ملائکه اشک افرادی را که برای خوش‌حال و خندان شدن از قتل امام حسین(ع) می‌ریزند؛ در جهنم می‌برند و آنها را به آب جوش و صدید و غساق و غسلین[2] آن ممزوج می‌کنند، تا حرارت آن بیشتر و عذاب آن هزار برابر شدیدتر گردد و دشمنان آل محمّد(ص)؛ که در جهنم هستند؛ به وسیله آن معذب شوند.

انتقام

یکی از اقدامات حضرت مبحث انتقام آن حضرت و اینکه از چه کسانی حضرت انتقام می‌گیرد؛ است لذا یکی از القاب حضرت در روایات، “منتقم” به معنای انتقام‌گیرنده است؛ چنانچه در حدیث آمده است: “انا بقیت الله فی ارضه و المنتقم من اعدائه”: من باقیمانده خدا در روی زمین و انتقام‌گیرنده از دشمنان او هستم”.[3] در دعای ندبه نیز می‌گوییم: “این الطالب بذحول الانبیاء و انباء الانبیاء و این الطالب بدم المقتول بکربلاء”. از این جمله این‌گونه استفاده می­شود که حضرت، خون تمام انبیاء و ابناء آن‌ها را مطالبه می­کند؛ از هابیل تا اجداد طیبین خود.

امام صادق(ع) نیز فرموده‌اند: “چون حسین بن علی(ع)به شهادت رسید، فرشتگان الهی ضجه سردادند و گفتند:‌ پروردگارا! با حسین چنین شد! درحالی که او صفی تو و از فرزندان پیامبرت است! پس خداوند نور قائم(عج) را به آنان نشان داد و فرمود: به وسیله این [شخص] انتقام او را خواهم گرفت”.[4]

البته در پاره­ای از روایات نیز آن حضرت را انتقام‌گیرنده خون تمامی امامان: و مظلومان برشمرده­اند.[5] [6]

2ـ ذکر روایت در ذیل آیه دلال بر صحت آن روایت نیست و نیاز به توضیح بیشتر درباره دارد؛ ولی بنای ما به اختصار است. البته پژوهشگران و کاربران محترم می­توانند نکته، نظرات، نقد وپیشنهاد خود را به آدرس ما بفرستند؛ تا بر غنای و کیفیت مباحث افزوه گردد.

پی نوشت ها:

تفسیر الإمام العسکری؛ ص 368، ح 258.

بحار الأنوار، ج 44، ص 304، باب 36، ح 17.

تفسیر الصافی؛ ج 1، ص 138، قال رسول الله(ص) .

البرهان فی تفسیر القرآن؛ ج 1، ص 269-267، ح 543.

[1] . بقره: 84. [2] . صدید: چرکى که با خون آلوده باشد. غساق: چرک. غسلین: چرک. [3] . صدوق؛ کمال الدین و تمام‌النعمة؛ ج2، ص342، ح1. [4] . کلینی؛ کافی؛ ج1، ص 465،‌ ح6: شیخ طوسی؛ امالی؛ ج2، ص 33. [5] . نعمانی؛ الغیبة؛ ص140، ح1: کلینی؛ کافی؛ ج2، ص 8، ح1. [6] . عبدی، مرتضی، موعود راستین، ص 87 ـ 88.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی