انسان چگونه می تواند عیب خود را بیابد؟

یکی از راه های شناخت عیوب خود، تفکر و تعمق در رفتارهای روزانه است. در پایان هر روز با نگاهی منصفانه و در عین حال انتقادی، کارهای روزانه خود را بررسی کنید و نقاط ضعف خود را یادداشت نمایید هیچ کس بهتر از خود انسان به رفتار، انگیزه ها و نیت های کار خود آشنا نیست؛ لذا اگر عیب و اشکالی – حتی در نیّت قلبی – باشد، خود فرد به آن واقف است. بنابراین بهترین قاضی درباره کارهای انسان، خود اوست؛ بَلِ اَلْإِنْسانُ عَلی نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ. راه دیگر شناخت عیوب خود، تذکر دوستان صمیمی و دلسوز است. در صورتی که در افکار و اندیشه ها یا اعمال و رفتار شما عیب و ایراد مشاهده کرد. آن را به شما تذکر دهد تا به اصلاح آن بپردازید. در روایت آمده است: المؤمن مرآة المؤمن؛ مؤمن آیینه دیگر مؤمنین است» چنان که آینه، عیب و ایراد شخصی را که جلوی او ایستاده، تذکر می دهد، دوست و مؤمنین دیگر نیز عیوب رفتاری و افکاری دیگران را تذکر می دهند و در اصلاح هم دیگر می پردازند. مناسب است در پایان هفته یا هر چند مدت یک بار، کنار هم بنشینیم و خیرخواهانه و از روی دلسوزی و علاقه، نقاط ضعف و عیوب گذشته به یک دیگر، تذکر دهیم. امام صادق(ع) می فرمایند:احب اخوانی من اهدی الیّ عیوبی؛ بهترین دوستان من کسی است که عیوب من را به خودم تذکر دهد.