َآنچه که علی علیه السلام بکاربردندیک ضرب المثل است ودر فرهنگ همه ملّت هابرای انتقال آسانترمفاهیم به مخاطب، ضرب المثل هایى وجود دارد. واین امری پذیرفته شده است ومردم این ضرب المثل هاراگاهی برای خود ویا برای دیگران بکارمی برندبدون اینکه ازضرب المثل هابرداشت منفی بشود.مثل اینکه امام علیه السلام درموردهمراه بودن دائمی خودش بارسول اکرم (ص)می فرماید: (کاتّباع الفصیل أثر أمّه، خطبه 192) «چون بچّه شتر دنبال شتر بودم» پس از تحقیق و برّرسى در ضرب المثل هاى نهج البلاغه، و شناخت کاربردى آن در آن روزگار به این نتیجه مى رسیم که امام علیه السّلام این مفهوم را مى خواهد منتقل کند که:«من چونان فرزندى که از مادر جدا نمى شود، همواره با پیامبر بودم.»بدون اینکه نه قصد توهین به پیامبرراداشته است ونه قصدتوهین به خودرا.
بنابراین درخطبه سوم نیزآنحضرت باتوجه به فرهنگ زمان خودضرب المثلی رابکاربردندتامفهوم شدت ازدحام مردم برای بیعت کردن باآن حضرت را به روشی آسانتر به مخاطب منتقل نمایند بدون اینکه توهین به خودیا مردم نموده باشد .توضیح اینکه دراین ضرب المثل ،حضرت مردم را به گوسفندان تشبیه نکرده است بلکه فعل مردم یعنی ازدحام آنهارا به ازدحام گوسفندان مثال زده است زیرا یکی اززمانهایی که گوسفندان بیشترین ازدحام رادارندوحتی ازشدت ازدحام یکدیگررا لگد مال می کنند زمانی است که گرگ به گله حمله بنماید دراین وقت گوسفندان چوپان راتنهاپناهگاه خودمیدانند وهمه به سمت اوفرارمی کنندتاازخطرگرگ درامان باشندامام علیه السلام با این ضرب المثل هم شدت ازدحام مردم رابیان فرمود وهم سختی هایی که مردم ازحاکمان  قبلی متحمل شده بودندکه برای درامان ماندن ازادامه آن ظلم ها وسختی ها بااشتیاق تمام به برای بیعت به امام پناه آوردند یعنی مسلمانانى که به خاطر گرگان عصر خلیفه سوّم، هر کدام به سویى پراکنده شده بودند و رشته وحدت در میان آنان کاملا گسسته بود، وجود امام (ع) را حلقه اتّصالى در میان خود قرار داده، همگى با شور و اشتیاق فراوان، گرد او جمع شدند و احساس آرامش مى کردند.(1)
1- مکارم شیرازى، ناصر، پیام امام امیر المومنین علیه السلام، ، ج 1، ص: 381 ، دار الکتب الاسلامیه – تهران، چاپ: اول، 1386. (بااقتباس واضافات)