جای تردید نیست که ارزش عبادات را نیت افراد تعیین می کند و نیت روح عبادت است و صدقه نیز عملی است عبادی بنا بر این همان گونه که در نماز، روزه و  حج نیت  ارزش عمل را بالا می برد  و اگر عمل برای خدا باشد و برخواسته از معرفت عمیق نسبت به خداوند وآیات الهی بی نهایت بالا خواهد بود  و نزد خداوند عظیم است هر چند یک کلمه ذکر خداوند باشد  و اگر همین  عمل و عمل عبادی  از نظر کمی زیاد هم باشد و برای  ریا ونشان دادن به مردم باشد بی ارزش و بی محتوا خواهد بود  به همبن شکل ارزش صدقه نیز بستگی به نیت فرد دارد و به مقدار مال نیست ممکن است فردی مال بسیاری انفاق کند اما برای خدا نباشد و یا این مقدار از مال در برابر ثروت او اصلا انفاق محسوب نشود بنا بر این عملش بی ارزش و یا کم  ارزش خواهد بود از سوی دیگر ممکن است فردی یک غذای ساده را که تمام اندوخته غذاییش است انففاق کند ودیگری را بر خودش ایثار کند و این عمل نزد خداوند بسیار بزرگ باشد آیه سوره هل اتی و یطعمون الطعام علی حبه مسکینا ویتیما واسیرا که در باره امیر مومنان و حضرت زهرا سلام الله علیها نازل شده نیز به همین موضوع اشاره دارد که ارزش انفاق امیر مومنان و حضرت زهرا در همین بود که برای رضای خداوند بود واز سوی دیگر افطاری خودشان را صدقه دادند وخودشان گرسنه خوابیدند این دو امر باعث بزرگی این کار شد و الا مقدار انفاقشان چیزی جزیی بوده و چند قرص نان بوده و در روایتی نیز آمده است افضل الصدقه جهد المقل یعنی برترین صدقه  کوشش فرد نادار است که وی تمام توان وامکاناتش را بکار بگیرد تا در راه خدا انفاقی هرچند اندک بکند.