۱۳۹۸/۰۹/۰۱
–
۷۶۷ بازدید
در مورد مسجد مقدس جمکران میخواهم بپرسم ایا دلیل علمی و یا ماورایی برای اهمیت اینمکان مانند امواج مغناطیسی مناسب برای بدن وجود دارد؟ و ایا بعد از ظهور حضرت این مسجد محل استقرار والی و حاکم شرع ایران خواهد بود و ایا مکان مسجد محل دفن پیکر مطهر حضرت ولیعصر پس از فوت خواهد بود؟
پاسخ مطالبی که به صورت سوال در مرود مسجد جمکران مطرح کرده اید ، منفی است و نه این مسجد حالت ماورایی و دارای امواج مغناطیسی خاصی است و نه اینکه محل استقرار والی امام زمان خواهد بود. مهمترین نقطه درباره اهمیت مسجد جمکران این است که این مسجد به دستور خود امام زمان ساخته شده و توصیه شده که مردم در آنجا نماز بخوانند و عبادت کنند .
مرحوم میرزا حسین نوری درباره تاریخچه تأسیس مسجد جمکران از قول شیخ فاضل حسنبن حسن قمی معاصر شیخ صدوق در کتاب «تاریخ قم» از کتاب «مونس الحزین فی معرفته الحق و الیقین» نقل کرده است:شیخ حسن بن مثله جمکرانی می گوید: من شب سه شنبه ، 17 ماه مبارک رمضان سال 393 قمری در خانه خود خوابیده بودم که ناگاه جماعتی از مردم به در خانه من آمدند و مرا از خواب بیدار کردند و گفتند: برخیز! و امام مهدی (عج) را اجابت کن که تو را می خواند.
آنها مرا به محلی که اکنون مسجد(جمکران) است آوردند. چون نیک نگریستم ، تختی دیدم که فرشی نیکو بر آن تخت گسترده شده و جوانی سی ساله بر آن تخت تکیه بر بالینش کرده و پیری هم پیش او نشسته است ، آن پیر حضرت خضر(علیه السلام) بود. پس آن پیر مرا بنشاند.
حضرت مهدی (عج) مرا به نام خود خواند و فرمود: برو به حسن بن مسلم ، که در این زمین کشاورزی می کرد بگو : این زمین شریفی است و حق تعالی آن را از زمین های دیگر برگزیده است و دیگر نباید در آن کشاورزی کنند.
حسن بن مثله گفت: یا سیدی و مولای ، لازم است که من دلیل و نشانه ای داشته باشم و الا مردم حرف مرا قبول نمی کنند. آقا فرموند: تو برو و آن رسالت را انجام بده، ما خودمان نشانه هایی برای آن قرار می دهیم و پیش سید ابوالحسن برو و به او بگو حسن بن مسلم را احضار کند و سود چند ساله را که از این زمین به دست آورده است ، وصول نماید و با آن پول مسجد را بنا کند.
حسن بن مثله می گوید: چون من پاره ای راه آمدم ، دوباره مرا باز خواندند و فرمودند: بزی در گله جعفر کاشانی است، آن را خریداری کن و بدین موضع آور و آن را قربانی کن و بر بیماران انفاق کن، هر بیمار و مریضی که از گوشت آن بخورد، حق تعالی او را شفا می دهد.
وی می گوید: من سپس به خانه بازگشتم و تمام شب را در اندیشه بودم تا اینکه نماز صبح خوانده و سپس به سراغ علی المنذر رفتم و ماجرای شب گذشته را برای او نقل کردم و با او به همان موضع شب قبل رفتیم، وقتی که رسیدیم زنجیرهایی را دیدیم که طبق فرموده امام (علیه السلام) حدود بنای مسجد را نشان می داد. سپس به قم نزد سید ابوالحسن رضا رفتیم و چون به در خانه او رسیدیم ، خادمان او گفتند که سید از سحر در انتظار توست و تو از جمکران هستی؟ به او گفتم بلی، به درو ن خانه رفتم و سید مرا گرامی داشت و گفت: ای حسن بن مثله ، من در خواب بودم که شخصی به من گفت که حسن بن مثله نامی از جمکران پیش تو می آید هر چه می گوید تصدیق کن و بر قول او اعتماد کن که سخن او سخن ماست، و قول او را رد نکن و از هنگام بیدار شدن از خواب تا این ساعت، منتظر تو بودم . آنگاه من ماجرای شب گذشته را برای وی تعریف کردم .
سید بلافاصله فرمود تا اسب ها را زین نهادند و بیرون آوردند و سوار شدند. چون به نزدیک روستای جمکران رسیدند گله جعفر کاشانی را دیدند، حسن بن مثله به میان گله رفت و آن بز که از پس همه گوسفندان می آمد، پیش حسن بن مثله دوید.جعفر سوگند یاد کرد که این بز در گله من نبوده و تاکنون آنرا ندیده بودم، به هر حال آن بز را به مسجد آورده و آن را ذبح کردند و هر بیماری که از گوشت آن خورد با عنایت خداوند تبارک و تعالی و حضرت بقیه الله (ارواحنا فداه) شفا یافت. حسن بن مسلم را احضار کرده و منافع زمین از او گرفتند و مسجد جمکران را با چوب و دیوار پوشانیدند، سید زنجیرها و میخ ها را با خود به قم برد و در خانه خود گذاشت . هر بیمار و دردمندی که خود را بدان زنجیر می مالید، خدای تعالی او را شفای عاجل عنایت می فرمود. ولی پس از رحلت سید ابوالحسن، آن زنجیرها پنهان گشته و دیگر کسی آنها را ندید.
مشروح فرمان مقدس حضرت بقیه الله (ارواحنا فداه) برای تاسیس مسجد جمکران را علامه نوری در کتاب شریف النجم الثاقب ، صفحه 294 و جنه الماوی ، صفحه 230 از کتاب گرانقدر «مونس الحزین» تالیف شیخ صدوق نقل کرده است.
اهمیت مسجد جمکران
در طول سال، شب های چهارشنبه، مسجد مقدس جمکران، پذیرای قریب یکصد هزار عاشق دل باخته است که از شهرهای دور و نزدیک، به شهر مقدس قم روی می آورند و در حرم مطهر حضرت معصومه علیها السلام پیشانی ادب بر آستان می سایند و آن گاه راهی مسجد مقدس جمکران می شوند و با امام رؤوف، به راز و نیاز می پردازند .
از چهره های برجسته ای که ارادت خاصی به مسجد مقدس جمکران داشتند و خوانندگان گرامی با شخصیت علمی و تقوایی آنان آشنایی دارند، آیات عظام حاج شیخ عبدالکریم حائری، حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، حاج سید محمد تقی خوانساری، حاج سید محمد حجت کوهکمری، حاج آقا حسین بروجردی، حاج سید حسین قاضی، حاج شیخ محمد تقی بافقی، حاج آقا مرتضی حائری را می توان نام برد .
برای مرحوم آیة الله حائری، هر وقت مشکلی پیش می آمد، مرحوم آیة الله بافقی را به مسجد جمکران می فرستاد و رفع مشکل می شد .
هر وقت شهریه ی حوزه تامین نمی شد، مرحوم آیة الله حجت، به مسجد مقدس جمکران مشرف می شد و همان روز، شهریه تامین می گردید .
برای مرحوم آیة الله بروجردی، هر وقت مشکلی پیش می آمد، گوسفندی می فرستاد تا در کنار مسجد جمکران قربانی کنند .
برای مرحوم آیة الله گلپایگانی، هر وقت مشکلی پیش می آمد، عریضه ای می نوشت و با گروهی از اصحاب و فرزندان خود، به مسجد مقدس جمکران مشرف می شد و توسل می کرد و رفع مشکل می شد .
مرحوم آیة الله مرعشی، چهل شب چهارشنبه، در مسجد جمکران بیتوته کرد .
آیة الله صافی، در مورد پدر بزرگوارشان، مرحوم آیة الله حاج ملا جواد صافی گلپایگانی، نقل فرمودند که ملتزم بود حتی الامکان، پیاده به مسجد جمکران مشرف شود .
آیة الله حاج سید محمد تقی خوانساری نیز غالبا، پیاده مشرف می شدند .
از عبادات مهمی که در این مسجد انجام می گیرد دو نمازی است که به توصیه ی حضرت ولی عصر (عج) زایران این مسجد به جا می آورند. در اهمیت این دو نماز همین بس که آن حضرت می فرماید:
فَمَن صَلّا هُما فَکانَّما صلّی فی البیت العتیق; هر کس این دو نماز را بخواند، گویی در خانه ی کعبه نماز خوانده است.
توجه امام زمان (عج) به زایران مسجد جمکران
مسجد جمکران در طول تاریخ همواره مورد توجه علما و شیعیان بوده است. عده ی زیادی با تشرّف به این مکان شریف و توسل به حضرت مهدی(علیه السلام) حاجات خود را گرفته اند. مرحوم آیت الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی می فرماید:
حقیر خود مکرر کراماتی از آنجا مشاهده کرده ام. چهل شب چهار شنبه مکرر موفق شدم که در آن مسجد بیتوته کنم و حاجات خود را بگیرم. جای تردید نیست که این مسجد از مکان هایی است که مورد توجه و محل نزول برکات الهی است و پس از مسجد سهله که در کوفه به وجود حضرت ولی عصر منتسب است، بهترین جایی است که به امام زمان(عج) انتساب دارد.
آیت الله دیباجی می فرماید:
هر وقت برای خودم یا یکی از دوستان مشکلی پیش آمد کند، راهی مسجد مقدس جمکران می شوم. بارها از این مسجد شریف کراماتی دیده و شنیده ام.
آیت الله محسنی ملایری می فرماید:
بزرگانی مانند مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری، مرحوم آیت الله بروجردی، مرحوم آیت الله حجّت و مرحوم آیت الله گلپایگانی توجه خاصی به مسجد مقدس جمکران داشتند و همواره در مشکلات حوزه به آن مکان مقدس پناه می بردند و حل مشکلات خود را می یافتند.
آیت الله فاضل لنکرانی فرمودند:
هر وقت برای حضرت آیت الله بروجردی مشکلی پیش می آمد، مرحوم پدرم که خود از عاشقان امام زمان (عج) بود و علاقه ی زیادی به مسجد مقدس جمکران داشت به محضر آقا عرض می کرد: یک قربانی برای مسجد جمکران بفرستید تا دفع مشکل شود.
آیت الله نوری همدانی در همین باره می فرماید:
«چند سال پیش یکی از دوستان بنده درد پای شدیدی عارضش شد به طوری که از چند قدم راه رفتن عاجز بود. بعضی از اطبّا گفته بودند برای مداوا و معالجه باید روی پای او عمل جراحی صورت گیرد و تازه معلوم نیست که عمل نتیجه بخش باشد. یک شب چهارشنبه ای این بنده ی خدا به منزل ما آمد و سپس به مسجد جمکران رفت. هنگام صبح در حالی که خوشحال بود و پاهایش کاملاً خوب شده بود مراجعت کرد.
در پایان این بحث حکایت کوتاه دیگری را از دریای عنایات حضرت صاحب الزمان (عج) که به مسجد مقدس جمکران مرتبط است از زبان آیت الله احمدی میانجی بیان می کنیم. ایشان به نقل از فردی می گوید:
پسرم مبتلا به بیماری سل شده بود و من خرج دکتر و دوا را نداشتم با پسرم عریضه ای نوشته و به مسجد جمکران بردیم، نماز خواندیم و دعا کردیم و برگشتیم. دو روز بعد به تهران جهت معاینه به نزد دکتر رفتیم. وقتی دکتر معاینه کرد، گفت: بچه ات را برای چه آورده ای؟ گفتم: ایشان سل دارد. گفت: نه ایشان سالم است. من فهمیدم که از برکت امام زمان در مسجد جمکران پسرم الحمدلله خوب شده است.
حضرت مهدی (عج) می فرماید:
ما در رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی نکرده و یاد شما را از خاطر نبرده ایم که اگر جز این بود، دشواری ها و مصیبت ها بر شما فرود می آمد و دشمنان شما را ریشه کن می نمودند.
مرحوم میرزا حسین نوری درباره تاریخچه تأسیس مسجد جمکران از قول شیخ فاضل حسنبن حسن قمی معاصر شیخ صدوق در کتاب «تاریخ قم» از کتاب «مونس الحزین فی معرفته الحق و الیقین» نقل کرده است:شیخ حسن بن مثله جمکرانی می گوید: من شب سه شنبه ، 17 ماه مبارک رمضان سال 393 قمری در خانه خود خوابیده بودم که ناگاه جماعتی از مردم به در خانه من آمدند و مرا از خواب بیدار کردند و گفتند: برخیز! و امام مهدی (عج) را اجابت کن که تو را می خواند.
آنها مرا به محلی که اکنون مسجد(جمکران) است آوردند. چون نیک نگریستم ، تختی دیدم که فرشی نیکو بر آن تخت گسترده شده و جوانی سی ساله بر آن تخت تکیه بر بالینش کرده و پیری هم پیش او نشسته است ، آن پیر حضرت خضر(علیه السلام) بود. پس آن پیر مرا بنشاند.
حضرت مهدی (عج) مرا به نام خود خواند و فرمود: برو به حسن بن مسلم ، که در این زمین کشاورزی می کرد بگو : این زمین شریفی است و حق تعالی آن را از زمین های دیگر برگزیده است و دیگر نباید در آن کشاورزی کنند.
حسن بن مثله گفت: یا سیدی و مولای ، لازم است که من دلیل و نشانه ای داشته باشم و الا مردم حرف مرا قبول نمی کنند. آقا فرموند: تو برو و آن رسالت را انجام بده، ما خودمان نشانه هایی برای آن قرار می دهیم و پیش سید ابوالحسن برو و به او بگو حسن بن مسلم را احضار کند و سود چند ساله را که از این زمین به دست آورده است ، وصول نماید و با آن پول مسجد را بنا کند.
حسن بن مثله می گوید: چون من پاره ای راه آمدم ، دوباره مرا باز خواندند و فرمودند: بزی در گله جعفر کاشانی است، آن را خریداری کن و بدین موضع آور و آن را قربانی کن و بر بیماران انفاق کن، هر بیمار و مریضی که از گوشت آن بخورد، حق تعالی او را شفا می دهد.
وی می گوید: من سپس به خانه بازگشتم و تمام شب را در اندیشه بودم تا اینکه نماز صبح خوانده و سپس به سراغ علی المنذر رفتم و ماجرای شب گذشته را برای او نقل کردم و با او به همان موضع شب قبل رفتیم، وقتی که رسیدیم زنجیرهایی را دیدیم که طبق فرموده امام (علیه السلام) حدود بنای مسجد را نشان می داد. سپس به قم نزد سید ابوالحسن رضا رفتیم و چون به در خانه او رسیدیم ، خادمان او گفتند که سید از سحر در انتظار توست و تو از جمکران هستی؟ به او گفتم بلی، به درو ن خانه رفتم و سید مرا گرامی داشت و گفت: ای حسن بن مثله ، من در خواب بودم که شخصی به من گفت که حسن بن مثله نامی از جمکران پیش تو می آید هر چه می گوید تصدیق کن و بر قول او اعتماد کن که سخن او سخن ماست، و قول او را رد نکن و از هنگام بیدار شدن از خواب تا این ساعت، منتظر تو بودم . آنگاه من ماجرای شب گذشته را برای وی تعریف کردم .
سید بلافاصله فرمود تا اسب ها را زین نهادند و بیرون آوردند و سوار شدند. چون به نزدیک روستای جمکران رسیدند گله جعفر کاشانی را دیدند، حسن بن مثله به میان گله رفت و آن بز که از پس همه گوسفندان می آمد، پیش حسن بن مثله دوید.جعفر سوگند یاد کرد که این بز در گله من نبوده و تاکنون آنرا ندیده بودم، به هر حال آن بز را به مسجد آورده و آن را ذبح کردند و هر بیماری که از گوشت آن خورد با عنایت خداوند تبارک و تعالی و حضرت بقیه الله (ارواحنا فداه) شفا یافت. حسن بن مسلم را احضار کرده و منافع زمین از او گرفتند و مسجد جمکران را با چوب و دیوار پوشانیدند، سید زنجیرها و میخ ها را با خود به قم برد و در خانه خود گذاشت . هر بیمار و دردمندی که خود را بدان زنجیر می مالید، خدای تعالی او را شفای عاجل عنایت می فرمود. ولی پس از رحلت سید ابوالحسن، آن زنجیرها پنهان گشته و دیگر کسی آنها را ندید.
مشروح فرمان مقدس حضرت بقیه الله (ارواحنا فداه) برای تاسیس مسجد جمکران را علامه نوری در کتاب شریف النجم الثاقب ، صفحه 294 و جنه الماوی ، صفحه 230 از کتاب گرانقدر «مونس الحزین» تالیف شیخ صدوق نقل کرده است.
اهمیت مسجد جمکران
در طول سال، شب های چهارشنبه، مسجد مقدس جمکران، پذیرای قریب یکصد هزار عاشق دل باخته است که از شهرهای دور و نزدیک، به شهر مقدس قم روی می آورند و در حرم مطهر حضرت معصومه علیها السلام پیشانی ادب بر آستان می سایند و آن گاه راهی مسجد مقدس جمکران می شوند و با امام رؤوف، به راز و نیاز می پردازند .
از چهره های برجسته ای که ارادت خاصی به مسجد مقدس جمکران داشتند و خوانندگان گرامی با شخصیت علمی و تقوایی آنان آشنایی دارند، آیات عظام حاج شیخ عبدالکریم حائری، حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، حاج سید محمد تقی خوانساری، حاج سید محمد حجت کوهکمری، حاج آقا حسین بروجردی، حاج سید حسین قاضی، حاج شیخ محمد تقی بافقی، حاج آقا مرتضی حائری را می توان نام برد .
برای مرحوم آیة الله حائری، هر وقت مشکلی پیش می آمد، مرحوم آیة الله بافقی را به مسجد جمکران می فرستاد و رفع مشکل می شد .
هر وقت شهریه ی حوزه تامین نمی شد، مرحوم آیة الله حجت، به مسجد مقدس جمکران مشرف می شد و همان روز، شهریه تامین می گردید .
برای مرحوم آیة الله بروجردی، هر وقت مشکلی پیش می آمد، گوسفندی می فرستاد تا در کنار مسجد جمکران قربانی کنند .
برای مرحوم آیة الله گلپایگانی، هر وقت مشکلی پیش می آمد، عریضه ای می نوشت و با گروهی از اصحاب و فرزندان خود، به مسجد مقدس جمکران مشرف می شد و توسل می کرد و رفع مشکل می شد .
مرحوم آیة الله مرعشی، چهل شب چهارشنبه، در مسجد جمکران بیتوته کرد .
آیة الله صافی، در مورد پدر بزرگوارشان، مرحوم آیة الله حاج ملا جواد صافی گلپایگانی، نقل فرمودند که ملتزم بود حتی الامکان، پیاده به مسجد جمکران مشرف شود .
آیة الله حاج سید محمد تقی خوانساری نیز غالبا، پیاده مشرف می شدند .
از عبادات مهمی که در این مسجد انجام می گیرد دو نمازی است که به توصیه ی حضرت ولی عصر (عج) زایران این مسجد به جا می آورند. در اهمیت این دو نماز همین بس که آن حضرت می فرماید:
فَمَن صَلّا هُما فَکانَّما صلّی فی البیت العتیق; هر کس این دو نماز را بخواند، گویی در خانه ی کعبه نماز خوانده است.
توجه امام زمان (عج) به زایران مسجد جمکران
مسجد جمکران در طول تاریخ همواره مورد توجه علما و شیعیان بوده است. عده ی زیادی با تشرّف به این مکان شریف و توسل به حضرت مهدی(علیه السلام) حاجات خود را گرفته اند. مرحوم آیت الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی می فرماید:
حقیر خود مکرر کراماتی از آنجا مشاهده کرده ام. چهل شب چهار شنبه مکرر موفق شدم که در آن مسجد بیتوته کنم و حاجات خود را بگیرم. جای تردید نیست که این مسجد از مکان هایی است که مورد توجه و محل نزول برکات الهی است و پس از مسجد سهله که در کوفه به وجود حضرت ولی عصر منتسب است، بهترین جایی است که به امام زمان(عج) انتساب دارد.
آیت الله دیباجی می فرماید:
هر وقت برای خودم یا یکی از دوستان مشکلی پیش آمد کند، راهی مسجد مقدس جمکران می شوم. بارها از این مسجد شریف کراماتی دیده و شنیده ام.
آیت الله محسنی ملایری می فرماید:
بزرگانی مانند مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری، مرحوم آیت الله بروجردی، مرحوم آیت الله حجّت و مرحوم آیت الله گلپایگانی توجه خاصی به مسجد مقدس جمکران داشتند و همواره در مشکلات حوزه به آن مکان مقدس پناه می بردند و حل مشکلات خود را می یافتند.
آیت الله فاضل لنکرانی فرمودند:
هر وقت برای حضرت آیت الله بروجردی مشکلی پیش می آمد، مرحوم پدرم که خود از عاشقان امام زمان (عج) بود و علاقه ی زیادی به مسجد مقدس جمکران داشت به محضر آقا عرض می کرد: یک قربانی برای مسجد جمکران بفرستید تا دفع مشکل شود.
آیت الله نوری همدانی در همین باره می فرماید:
«چند سال پیش یکی از دوستان بنده درد پای شدیدی عارضش شد به طوری که از چند قدم راه رفتن عاجز بود. بعضی از اطبّا گفته بودند برای مداوا و معالجه باید روی پای او عمل جراحی صورت گیرد و تازه معلوم نیست که عمل نتیجه بخش باشد. یک شب چهارشنبه ای این بنده ی خدا به منزل ما آمد و سپس به مسجد جمکران رفت. هنگام صبح در حالی که خوشحال بود و پاهایش کاملاً خوب شده بود مراجعت کرد.
در پایان این بحث حکایت کوتاه دیگری را از دریای عنایات حضرت صاحب الزمان (عج) که به مسجد مقدس جمکران مرتبط است از زبان آیت الله احمدی میانجی بیان می کنیم. ایشان به نقل از فردی می گوید:
پسرم مبتلا به بیماری سل شده بود و من خرج دکتر و دوا را نداشتم با پسرم عریضه ای نوشته و به مسجد جمکران بردیم، نماز خواندیم و دعا کردیم و برگشتیم. دو روز بعد به تهران جهت معاینه به نزد دکتر رفتیم. وقتی دکتر معاینه کرد، گفت: بچه ات را برای چه آورده ای؟ گفتم: ایشان سل دارد. گفت: نه ایشان سالم است. من فهمیدم که از برکت امام زمان در مسجد جمکران پسرم الحمدلله خوب شده است.
حضرت مهدی (عج) می فرماید:
ما در رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی نکرده و یاد شما را از خاطر نبرده ایم که اگر جز این بود، دشواری ها و مصیبت ها بر شما فرود می آمد و دشمنان شما را ریشه کن می نمودند.