زمان استخاره به روایتی ازحضرت امام صادق (ع) چنین نقل شده است:شنبه : از طلوع خورشید تا عصریکشنبه: از صبح تا ظهر، سپس از عصر تا مغربدوشنبه : از سپیده دم تا طلوع خورشید ، سپس از ظهر تا مغربسه شنبه:از صبح تا ظهر ، سپس از عصر تا تاریکی شب
چهارشنبه : از سپیده دم تا تاریکی شب
پنج شنبه: از سپیده دم تا تاریکی شب
جمعه : مثل روز پنج شنبه است
همچنین بهتر است که قبل از استخاره سه بار سوره ی اخلاص (قل هو الله احد) را بخواند و سپس سه مرتبه صلوات بر محمد و ال محمد بفرستد و سپس نیت کرده و به انچه که مایل است استخاره کند، نیز پسندیده تر آنست که رو به قبله ، با لباس و بدن پاک و وضو باشد. هرچند استخاره انواع گوناگونی دارد (رجوع شود به کتاب مفاتیح الجنان) اما استخاره با قرآن علاوه بر اطمینان، سریعتر و در دسترس تر بودن مورد وثوق ائمه (ع) نیز می باشد. البته روشهای دیگری چون استخاره با قرطاس (کاغذ) هم می باشد که به دلیل آداب خاصی که دارد قدری مشکل تر از استخاره با قرآن است که با مراجعه به کتاب شریف مفاتیح الجنان می توانید در این باره بیشتر مطالعه نمایید.
همانطور که شما هم می دانید، در انجام کارهاى مختلف به ویژه کارهایى که از اهمیت ویژه اى برخوردارند بهترین راه، استفاده از نیروى عقل و اندیشه است که خداوند در ما به ودیعه گذارده است . براى اینکه در بکارگیرى نیروى عقل و اندیشه دچار لغزش نشویم باید با موازین شرعى و معیارهاى دینى آشنا باشیم و در صورت آشنا نبودن، مسئله را با کارشناسان دینى در میان بگذاریم و نظر شارع را از آنها پیرامون مسئله اى که با آن درگیر هستیم سؤال کنیم علاوه بر به کارگیرى نیروى عقل و اندیشه و در نظر گرفتن معیارها و ارزش هاى دینى باید در اطراف آن موضوع قدرى مطالعه نیز داشته باشیم. بعد از طى مراحلى که بیان شد نوبت مى رسد به استفاده کردن از عقل و اندیشه و تجارب و اطلاعات افراد مجرب و کارشناس. به عبارت دیگر باید با افراد کارشناس مشورت کنیم.
اگر ما در انجام کارهاى خود مراحلى که بیان شد را طى کنیم معمولاً در بیشتر مسائل به یک نتیجه ى اطمینان آور مى رسیم و مى توانیم با توکل به خداوند و استمداد از او کار خود را شروع کنیم و نیازى به استخاره کردن و تفأل زدن نیست زیرا ما هم از عقل و هم از معیارهاى دینى و هم از نظر کارشناسى افراد مطلع و مجرّب استفاده کرده ایم و همه ى آنها اتفاق نظر داشته اند که انجام این کار به صلاح شما هست پس انجام بده یا به صلاح شما نیست پس انجام نده.
گاهى اوقات ممکن است ما علیرغم اینکه همه ى راههاى ممکن را رفته ایم باز هم دچار تردید هستیم و اطمینان لازم را براى انجام آن کار یا ترک آن بدست نیاورده ایم در اینجا استخاره مى کنیم یعنى از خداوند طلب خیر مى کنیم در واقع نقش استخاره در اینجا اینست که از نظر روانى یک حالتى را در ما ایجاد مى کند که کار را با یک جدیت و اطمینان بیشترى انجام مى دهیم یا اینکه اگر انجام آن به صلاح ما نیست با اطمینان بیشتر آن را رد مى کنیم و دیگر دچار وسوسه هاى فکرى که اى کاش این کار را انجام نداده بودم یا انجام داده بودم نمى شویم. زیرا همه ى راههایى که ممکن است رفته ایم و همه ى آنها اتفاق نظر بر این دارند که مثلاً فلان کار را انجام بده.
حالا اگر ما آن کار را انجام دادیم و احتمالاً با مشکلاتى مواجه شدیم دیگر خودمان را سرزنش نمى کنیم که چرا من این کار را انجام دادم اى کاش انجام نداده بودم و بالعکس بنابراین: «اولاً در همه ى کارها نیازى به استخاره نیست ثانیا استخاره حکم شرعی و قطعی لازم الاجرا نیست بلکه یک راهى است براى اینکه اطمینان ما را به انجام کارى بیشترى مى کند یا اطمینان ما را به ترک کارى افزایش مى دهد البته به شرط اینکه ما اعتقاد به استخاره داشته باشیم. اگر اعتقاد به استخاره نداریم لزومى هم ندارد در کار خود استخاره کنیم بلکه همان راهى که به آن اشاره شد یعنى استفاده از عقل و شرع و نظر مشورتى کارشناسان و توکل به خداوند متعال، سپس به صورت جدى اقدام کردن.
پس در صورتى که تحقیق کافى و اطمینان آور درباره ى موضوع انجام دادید و نظر مشورتى افراد با تجربه و دلسوز نیز مثبت بود؛ اقدام کردن معقول و مطلوب است و تردید روا نخواهد بود. زیرا ماندن در شک و تردید و دودلى فرصتها را از دست خواهد داد و به صلاح نیست.