اگر خداوند به گناه بندگان علم دارد چگونه آنها می توانند از این علم تخلف کنند؟ پس گناهی متوجه آنان نیست.

ما معتقدیم خداوند از تمام اعمال و کارها و حتی نیت های بندگان آگاه است اما این علم موجب جبر آنها بر کارهایشان نمی شود؛ زیرا  خداوند اراده کرده است که انسان در کارهاى اختیاریش با اراده خود منشاء اثر باشد. در حقیقت خداوند علم دارد که بنده او در زمان و ساعت معین با اختیار و اراده خود آن عمل را انجام خواهد داد یا انجام نخواهد داد. پس علم خداوند هیچ منافاتی با اختیار انسانها ندارد و از این جهت مسؤولیت گناه انسان متوجه خود اوست.