آيات عظام امام، بهجت، خامنهاى، صافى، فاضل و نورى: اگر بداند كه نماز را به تأخير اندازد حائض مىشود، بايد فورى نماز را بخواند و اگر نخواند و از اول وقت به اندازه انجام واجبات يك نماز بگذرد و سپس حائض شود، بايد آن نماز را قضا كند.
آيةاللَّه تبريزى: اگر بداند يا احتمال دهد كه نماز را به تأخير اندازد حائض مىشود، بايد فورى نماز را بخواند و اگر نخواند و از اول وقت به اندازه انجام واجبات يك نماز بگذرد و سپس حائض شود، بايد آن نماز را قضا كند.
آيات عظام سيستانى و وحيد: اگر بداند كه نماز را به تأخير اندازد حائض مىشود، بايد فورى نماز را بخواند و اگر در حد احتمال باشد، بنابر احتياط واجب بايد نماز را فورى بخواند و اگر نخواند و از اول وقت به اندازه انجام واجبات يك نماز بگذرد و سپس حائض شود، بايد آن نماز را قضا كند.
آيةاللَّه مكارم: اگر بداند يا گمان داشته باشد كه نماز را به تأخير اندازد حائض مىشود، بايد فورى نماز را بخواند و اگر نخواند و از اول وقت به اندازه انجام واجبات يك نماز بگذرد و سپس حائض شود، بايد آن نماز را قضا كند.
منبع:
توضيحالمسائل مراجع، م 470 و 471 .آيت الله وحيد، توضيحالمسائل، م 476 و 477 و دفتر:آيات عظام بهجت و خامنهاى.