اگر شخصی نیتی در کارش داشته باشد، برای رضای خدا کاری انجام دهد، اما به محض انجام دادن آن وظیفه نیت خالصش از بین برود، آیا با این وجود، اجری نزد خدا دارد؟

در فرهنگ اسلام، نه تنها حُسن فعلی (خوب بودن عمل) لازم است، بلکه حسن فاعلی (با نیت خالصانه انجام دادن) نیز در قبولی اعمال شرط شده است. مضافاً بر این که، تنها انجام خالصانه اعمال، کافی نسیت. استمرار نیت خالصانه، شرط دیگر قبولی اعمال است. خداوند می فرماید: “ر کس کار نیکى بیاورد، ده چندان آن پاداش دارد، و هر کس کار بدى بیاورد، جز مانند آن مجازات نشود، و بر آنها ستم نرود”. همان طور که در آیه مورد نظر می بینید، خداوند نمی فرماید: “ر کس کار خوب انجام دهد”، بلکه می فرماید: “رکس کار خوب را با خود بیاورد”. معنای آیه این است که انسان باید بعد از انجام کار های نیک و حسنات، شرایطی را مهیا کند، تا بتواند این اعمال صالح را با خود به سرای باقی ببرد.