ایران کشور امام زمان(ع)

یکی از پرسش هایی که ذهن بیشتر انسان هارا به خود مشغول کرده، آن است که امام زمان(ع) چگونه نظام های سیاسی گوناگون را که دارای افکار و توانایی های مختلفی هستند، از میان برمی دارد و نظام واحد جهانی تشکیل می دهد؟

سیستم و برنامه حکومتی آن حضرت چگونه است که در آن ظلم و ستمی در جهان نخواهد بود؛ فسادی صورت نمی گیرد و گرسنه ای یافت نمی شود؟

ایران کشور امام زمان

روایاتی که درباره شهر قم گفته شد، تا اندازه ای نقش ایرانیان را پیش از ظهور مهدی موعود(ع) روشن می سازد، ولی با کمی دقت در سخنان معصومین(ع) به این نتیجه می رسیم که آنان نسبت به ایران و مردم آن توجه خاصی داشتند و در موقعیت های مختلف از نقش آنان در یاری رساندن به دین و زمینه سازی برای ظهور مهدی(ع) سخن گفته اند.

در اینجا به ذکر چند روایت درباره تمجید از ایرانیان و زمینه سازان ظهور، بسنده می کنیم:

تمجید از ایرانیان

این عباس می گوید: خدمت پیامبر(ص) از فارسیان، سخن به میان آمد، آن حضرت فرمود: اهل فارس ایرانیان جمعی از ما اهل بیت(ع) هستند.

هنگامی که از موالی یا اعاجم، نزد پیامبر(ص) یاد شد، حضرت رسول(ص) فرمود: سوگندبه خدا که من به آنان بیش تر از شما اطمینان دارم.

ابن عباس می گوید: زمانی که پرچم های سیاه به سوی شما روی آوردند، فارسیان را گرامی بدارید، زیرا دولت شما با آنهاست.

روزی اشعث به علی(ع) با اعتراض گفت: ای امیرالمومنین! چرا این عجم ها پیرمون تو گرد آمده، بر ما پیشی گرفته اند. حضرت خشمگین شد و در پاسخ فرمود: چه کسی مرا معذور می دارد که در مقابل این آدم های بزرگ جثه بی خیر که هر کدام از آنان چون درازگوش بر بستر خود می غلطند و به خاطر آوازه و فخر فروشی از قومی روی گردان می شوند؛ آیا به من فرمان می دهید تا آنان را از خود دور سازم؟ هرگز، من آنان را کنار نمی زنم تا از جاهلان گردم. سوگند به خدایی که دانه را شکافت و آفریدگان را آفرید، آنان برای بازگرداندن شما به دین اسلام، با شما به نبرد برمی خیزند؛ چنان که شما برای اسلام آوردن در میانشان شمشیر کشیدید.

زمینه سازان ظهور

بخش عمده ای از روایاتی که درباره رویدادهای پیش از ظهور و یاران حضرت مهدی(ع) آمده است، درباره ایران و ایرانیان است که با تعبیرات گوناگونی مانند: اهل فارس، عجم اهل خراسان، اهل قم، اهل طالقان، اهل ری و بیان شده است.

با بررسی مجموع این روایات به این نتیجه می رسیم که در کشور ایران پیش از ظهور امام زمان(ع) نظامی الهی و مدافع ائمه معصومین(ع) برپا می گردد که مورد نظر امام زمان(ع) است و نیز مردم ایران، نقش عمده ای در قیام آن حضرت دارند که در بخش قیام به آن می پردازیم. در این جا به ذکر چند روایت بسنده می کنیم.

رسول خدا(ص) می فرماید: مردمی از مشرق قیام می کنند و زمینه را برای قیام حضرت مهدی(ع) فراهم می سازند.

نیز می فرماید: پرچم های سیاهی از سمت مشرق خواهد آمد که دل های آنان همانند پاره های آهن است؛ پس هر کس از حرکت آنان، آگاهی یافت. به سوی آنان برود و با آنان بیعت کند، هرچند لازم باشد که بر روی یخ حرکت کند.

امام باقر(ع) می فرماید: گویا قومی را می بینم که در مشرق قیام کرده اند و حق را می طلبند؛ ولی حق را به آنان نمی دهند. بار دیگر طلب می کنند؛ ولی باز به آنان واگذار نمی کنند. در این حالت، شمشیرها را از نیام کشیده، بر شانه می گذارند که در این هنگام، دشمن خواسته آنان را می پذیرد ولی آنان نمی پذیرند و قیام می کنند و حق را واگذار نمی کنند، مگر به صاحب امر. کشتگان آنان شهید هستند و اگر من آنان را درک می کردم، خودم را برای صاحب این امر آماده می کردم.

امام باقر(ع) می فرماید: یاران حضرت قائم(ع) سی صد و سیزده نفر و از فرزندان عجم هستند.

هرچند عجم به غیر عرب گفته می شود، ولی به طور حتم ایرانیان را در برمی گیرد و با توجه به روایات دیگر، در بین نیروهای ویژه حضرت مهدی(ع) تعداد زیادی از ایرانیان حضور دارند.

رسول خدا(ص) می فرماید: به زودی پس از شما، اقوامی خداهند آمد که زمین زیر پای شان جمع می شود، طی الارض می کنند و درهای دنیا بر روی آنان گشوده می گردد و آنان را مردان و زنان فارس خدمت می کنند. زمین زیر گام هایشان پیچیده می شود، به گونه ای که هر یک از آنان بخواهد، فاصله شرق تا غرب را در یک ساعت می پیماید. نه آنان خود را به دنیا فروخته اند و نه اهل دنیایند و نه دنیا در آنان حظّ و نصیبی دارد.

امیرمومنان علی(ع) می فرماید: خوشا به حال طالقان زیرا خداوند در آن جا گنج هایی دارد که نه از طلا و نه از نقره اند، بلکه مردان با ایمانی هستند که خدا را به حق شناخته اند و آنان یاوران مهدی آل محمد(ص) در آخرالزمان خواهند بود.

رسول خدا(ص) نیز درباره خراسان می فرماید: در خراسان گنج هایی است، اما نه از طلا و نقره، بلکه آنان مردانی هستند که خدا و رسولش آنان را دوست می دارند.

منبع: “نشانه هایی از دولت موعود” نوشته حجت الاسلام نجم الدین طبسی.