تاثیر بازی دالی موشه بر کودکان

دالی موشه نوعی بازی است که از موانع زبانی و فرهنگی سراسر دنیا عبور کرده و به یک بازی جهانی تبدیل شده است. یکی از ما چشم‌هایش را مخفی کرده سپس یواش یواش آنها را آشکار می‌کند. این کار موجب خنده شدید نوزادان می‌شود که به دنبال آن، ما را هم به خنده وا می‌دارد و بارها و بارها این بازی تکرار می‌شود. 

دالی موشه هیچ وقت کهنه نمی‌شود و از نسلی به نسل بعد منتقل می‌شود. اما ما انسان‌ها با ویژگی‌های منحصر به فرد در مکان‌های منحصر به فرد و با ژن‌های خاص خود متولد می‌شویم، پس چرا کودکان سراسر دنیا این بازی را دوست دارند؟

کودکان نمی توانند کتاب بخوانند و همچنین افراد زیادی را نمی‌شناسند، بنابراین تداوم شگفتی و فراگیری فرهنگی دالی موشه شاید اشاره‌ای است به این موضوع که این بازی چیزی اساسی در ذهن نوزادان را فعال می‌کند و صرفا نوعی عادت یا مد روز نیست. این بازی می‌تواند به ما اساس چیزی که افکار یک انسان بزرگسال برآن بناشده است را نشان دهد.

تئوری اولیه مبنی براینکه چرا نوزادان از دالی موشه لذت می‌برند تعجب و شگفتی‌شان از دیدن دوباره چیزهایی است که ناپدید شده‌اند. البته از نظر ما بزرگسال‌ها این موضوع دلیل خوبی برای خندیدن نیست. اما وقتی از دید کودکان به این مساله فکر کنید می‌توانید این موضوع را بپذیرید.

کودکان در ابهامی یکنواخت و دایمی قراردارند و باید به تدریج اتفاقاتی که اطراف‌شان رخ می‌دهد را بشناسند و درک کنند. شما وقتی صدای کسی را درخانه بشنوید، می‌دانید او دور نیست و اگر آن فرد از پشت مبل صدای‌تان کند می‌دانید که او هنوز وجود دارد، اما با خود لحظه‌ای فکر کنید که با چه دلایلی و چگونه به این درک و اطمینان رسیده‌اید.

ژان پیاژه، روانشناس سوئیسی، این اصل را تداوم شی ء نامیده است. این اصل در واقع درک وجود جسمی است حتی وقتی دیده نمی‌شود و بنابر گفته او دو سال اول زندگی کودکان طول می‌کشد تا این اصل را درک کنند و مسلما در این دو سال، بازی دالی موشه برای آنها بسیار جالب و مهم است.

وقتی از این نگاه به بازی دالی موشه بنگرید دیگر تنها سرگرمی و شوخی به نظر نمی‌آید، بلکه به کودکان کمک می‌کند اصول اساسی وجود چیزی را بارها بیازمایند و همینطور یاد بگیرند ممکن است اطراف شان چیزهایی وجود داشته باشد.ثابت شده است که دالی موشه می تواند در سال های اولیه زندگی کودک در رشد شناختی او بسیار مفید باشد. اما تردیدهایی نیز وجود دارد مبنی براینکه لذت بردن از این بازی صرفا آموزشی نیست و موضوعی عمیق تر پشت آن نهفته است که محققان با تحقیقات خود به توضیح آن پرداخته‌اند.

تعجب و شگفتی در بازی دالی موشه

بازی دالی موشه از ساختار اساسی تمام شوخی های خوب مانند تعجب و سپس توضیح آن برخوردار است. 

ژرود پروت و هنری گلیتمن دو محقق، این مساله را با آزمایشی که بیشتر به نظر تفریح می‌آمد روی یک گروه نوزاد ۶، ۷ و ۸ ماهه نشان دادند. بیشتر وقت آزمایش بازی دالی موشه به طور معمول انجام شد، اما هرازگاهی یک بزرگسال مخفی می‌شد و بزرگسالی دیگر خود را نشان می‌داد و یا درمکانی مخفی و در مکانی دیگر ظاهر می‌شدند. تصاویر ویدیویی نوزادن نسبت به اینکه تک تک آنها چقدر لبخند می‌زدند یا می‌خندیدند درجه‌بندی شد. 

نوزادان هنگام آزمایش‌های مخفی و ظاهر شدن لبخند می زدند، اما کمتر می خندیدند حتی زمانی که نتیجه شگفت آورتربود.علاوه برآن تفاوت لذت بردن آنها از دالی موشه معمولی با مخفی و ظاهرشدن با افزایش سن شان افزایش می‌یافت. (هشت ماهه ها از بازی مخفی و ظاهر شدن لذت کمتری می بردند.)
تعبیر محققان در این خصوص این است که این بازی به پیش‌بینی نتیجه، وابسته است و هرچه کودک بزرگتر باشد قدرت پیش بینی اش بیشتر است، بنابراین میزان اختلاف با آنچه که واقعا رخ می‌دهد بیشتر می شود و برایشان لذت کمتر و کمتری می‌آورد. راز نهایی محبوب ماندن بازی دالی موشه این است که آن صرفا یک بازی نیست.

کودکان هرچه بزرگ تر می‌شوند راحت تر اجازه می دهند این بازی با توانایی‌های جدیدشان تطبیق پیدا کند و کمک می‌کنند که خود به همراه بزرگسالان یک بازی همیشگی را با روش‌های متفاوتی انجام دهند و از لحظات‌شان لذت ببرند.

قدیمی‌ترین شکل دالی موشه به تدریج ظاهر شدن است. بدین ترتیب که بزرگسال قبل از اینکه خود را نشان دهد اعلام می کند که دارد می آید و سپس درمرکز توجه کودک قرار می‌گیرد. هر قدر کودک بزرگتر می شود از بازی مخفی و ظاهر شدن بزرگسال بیشتر لذت می‌برد. اما بعد از یک یا چند سال کودکان یاد می گیرند که خودشان با مخفی و ظاهر شدن، کنترل اوضاع را به دست گیرند.

بدین روش  دالی موشه می تواند موجب تعادل کامل چیزی شود که کودک در حال رشد، آن را دنیا می‌داند. در واقع آنچه که آنها را قادر به کنترل چیزی می‌کند که هنوز برایشان شگفت آور است. خوشبختانه ما بزرگترها هم از خنده آنها شاد می‌شویم و خودمان از تکرار این بازی خسته نمی‌شویم.

به گفته محققان، بازی دالی موشه حس نامرئی بودن در کودکان ایجاد می‌کند؛ بسیاری از کودکان معتقد بودند، حتی افراد بزرگسال که چشم آنها با ماسک پوشانده می‌شود، از دید محققان پنهان می‌شوند.

برای بررسی علت احساس نامرئی بودن، یک جفت عینک آینه‌ای به هر کودک داده شد، بطوریکه کودک می‌توانست محیط اطراف را ببیند، اما دیگران چشم او را نمی‌دیدند.

تنها 7 کودک از 37 کودک درک کردند، درحالیکه آنها دیگران را می‌بینند، کسی چشم آنها را نمی‌بیند؛ از این گروه 7 نفره نیز 6 کودک معتقد بودند که دلیل این مسئله نامرئی بودن آنها است.

در آزمایش دیگری، میزان لذت بردن کودک از بازی دالی موشه با بررسی لبخند، خنده بلند و حرکات ابرو مورد ارزیابی قرار گرفت؛ این آزمایش در مکان‌های مختلف و با تغییر مداوم افراد انجام شد.

هربار که نوزاد دست خود را از روی صورت برداشته و فرد دیگری را مقابل خود می‌دید، از میزان خنده کودک کاسته می‌شد؛ این نتایج نشان می‌دهد، نوزادان بالای 6 ماه انتظاراتی در خصوص مکان و افراد حاضر در بازی دالی موشه دارند که این مسئله با سطح لذت کودک از بازی در ارتباط تنگاتنگ است.

نرگس عبداللهی کارشناس ارشد روان شناسی بالینی، درمانگر کودک و بازی درمانگر توصیه کرد: تا سن پنج ماهگی به حرکت درآوردن یک جغجغه یا اسباب بازی در جلوی چشمان کودک مناسب ترین بازی محسوب می شود، نوزاد در سن 6 ماهگی از پرتاب کردن اشیا و به صدا در آمدن آن ها لذت می برد و کودک در این سنین بسیار کنجکاو است که ببیند پس از پرتاب شی چه اتفاقی برای آن می افتد.

وی تصریح کرد: اسباب بازی های نرم و آن هایی که سر و صدا تولید می کنند و رنگ های شاد دارند، برای نوزاد 6 ماهه بسیار مناسب هستند، از شش تا 12 ماهگی حرکات کودک دقیق تر می شود و نوزادان در سنین 9 تا 12 ماهگی برای تقویت مهارت های حرکتی می توانند توپ بازی کنند.

عبداللهی اظهار داشت: کودکان از سن یک تا 2 سالگی دوست دارند که در مورد حواس پنجگانه تجربه کسب کنند، آشنایی کودک با حالات چهره انسان و ورق زدن کتب مصور توسط والدین در این سنین به رشد شناختی کودک کمک ویژه ای می کند. 

وی افزود: پازل و جورچین های با سایز بزرگ برای کودک بسیار جذاب است، این بازی ها سبب تقویت مهارت های شناختی، هماهنگی چشم و دست، حرکات ظریف دست و حافظه کودک می شوند.  
 

انچه در مورد دالی موشه نمیدانستید

• ” دالی موشه ” راهی برای آماده سازی کودک برای جدایی ها

وقتی شما صورتتان را پشت یک دستمال پنهان می کنید و لحظه ای بعد مثل خرگوشی که زیر کلاه شعبده بازان ظاهر می شود، خود را نشان می دهید ، گمان نمی کنید که کودکتان کمی مضطرب می شود؟ خیر! کودک شما خوب می داند که چند لحظه بعد دوباره شما را خواهد دید. حتی در 3 ماهگی نوزادتان به خوبی آگاه است که شما صورتتان را پشت پرده مخفی کرده اید. این بهترین راه حلی است که نوزادتان حضور و غیاب و جدایی و بازگشت شما را تجربه و حس کند.

چون این مفاهیم در حال بازی برای کودک آشکار می شود پس، او اعتماد به نفس پیدا می کند و حتی در غیاب لحظه ای شما احساس امنیت می کند . در زمان  جدایی واقعی ، وقتی که او باید از مادر خداحافظی کند و به مهد برود حس امنیت همچنان در او باقی خواهد ماند.
 

• ” دالی موشه ” راهی برای صبور بودن

وقتی کودک شما گرسنه و منتظر شیشه شیر است، اصلاً خوش اخلاق نیست و ملایم گریه می کند و جیغ می کشد…
کودکی که قبلاً دالی موشه بازی کرده است ، لذت صبر کردن را حس می کند . او می داند اگر کمی منتظر بماند، اتفاق خوبی خواهد افتاد.
 

• ” دالی موشه ” راهی برای با هوش شدن

هیچ چیز قانون بازی دالی نیست

1-یک نفر پنهان می شود
2-خود را مجدداً نشان می دهد
3-  هر دو می خندند
4- دوباره بازی از اول آغاز می شود

سکانس های دالی همیشه از همین ریتم تبعیت می کنند. تمرین این سکانس ها بهترین روش برای فعال کردن مغز کودکان است. کودک در این میان یک قانون مهم را می آموزد: رابطه بین علت و معلول
 

• ” دالی موشه ” راهی برای بزرگ شدن

برای یک کودک وابسته به پدر و مادر هیچ چیز لذت بخش تر از پنهان و دور شدن از والدین نیست. او با اجرای این بازی هر وقت بخواهد از چشم مادر ناپدید می شود. وقتی پنهان می شود و شما به دروغ نشان می دهید که او را نمی بینید و دارید دنبالش می گردید ، و این حس را پیدا می کند که دوستش دارید و از نبودنش ناراحت هستید. در ابتدا کودکتان خود را پشت دستانش پنهان می کند  چون خودش کسی را نمی بیند ، گمان می کند دیگران هم او را نمی بینند. این وضعیت در 4-5 سالگی تغییر می کند و مغز او دست به ساختن سناریوهای پیچیده تری می زند. حالا وقت قایم باشک است!
 

• ” دالی موشه” راهی برای برقراری ارتباط

از 3 ماهگی به بعد کودک شما نون بازی دالی موشه را یاد می گیرد، ابتدا این مادر است که صورتش را پنهان می کند و با نمایان کردن مجدد صورتش ، کودک باید بخندد. این کار معنی خاصی ندارد؟ این دقیقاً همان کاری است که هنگام گفت وگو انجام می دهیم. منتظر می مانیم تا طرف متقابل صحبتش تمام شود بعد شروع به صحبت می کنیم . با کمک بازی دالی موشه، کودک شما با قوانین اصلی برقراری ارتباط آشنا می شود. به این ترتیب در 4 ماهگی هنگامی که با او صحبت می کنید در عین حال که صداهایی را ادا می کند ، گاهی سکوت می کند و به شما فرصت می دهد تا پاسخ دهید.
 

• ” دالی موشه ” راهی برای تأثیر گذاشتن 

برای برقراری ارتباط با اطرافیان باید گاهی مبتکر بود. برای برقراری ارتباط با یک نوزاد نمی توان از راه های ساده کمک گرفت. دالی موشه بهترین راه برای آغاز ارتباط با یک کودک و تأثیر گذاشتن بر اوست . وقتی یک بار با کودک دالی موشه بازی می کردید، او هر روز منتظر تکرار این بازی از سوی شما خواهد بود. لازم نیست منتظر بمانید. کودک، خود مشتاق برقراری ارتباط با شما خواهد بود.

منبع: سایت سیمرغ
سایت خبرنگاران جوان
سایت ایسنا