با آنکه هر انسانی از دوران کودکی مسائل را با حس و تجربه درک می‌کند، چگونه «حس‌گرایی» را زیر سؤال برده و برای درک واقعیات هستی، «عقل‌گرایی» را توصیه می‌کنیم؟!

انسان در دوران کودکی حس‌گرا است؛ اما غالباً مقارن با دوران بلوغ جسمی، رشد و شکوفایی نیروی عقل نیز آغاز شده و معمولاً در چهل سالگی کامل می‌گردد؛[1] در مباحث علمی سخن با انسان‌های بالغی است که به رشد عقلی رسیده‌اند؛ بنابر این معنا ندارد که فقط حالات دوران کودکی را معیاری برای سنجش واقعیت در مباحثات علمی بدانیم.
دقت فرمایید که در موارد بسیاری، نادرستی آنچه یک کودک با حس خود آن را درک کرده، مشخص و واضح است و افرادی که به اندک بلوغ عقلی رسیده‌اند در بطلان آن تردیدی ندارند.