با توجه به اینکه خدا سمت و سو ندارد، آیا می‌توان گفت سنگی که از آسمان سقوط کرده، از سمت خدا آمده است؟!

اگر منظور از این جمله – سنگ از سمت خدا آمده – این باشد که خداوند مانند موجودات دیگر دارای مکان خاص است و آن مکان خاص نیز سمت بالا و آسمان است، این جمله صحیح نیست؛ زیرا خداوند برتر از مکان و زمان بوده؛ چرا که خالق مکان و زمان است؛ لذا محدود به مکان و زمان خاص نیست. اما اگر منظور این باشد که هر اتفاقی به فرمان خداوند صورت می‌گیرد و هر قطره بارانی که از آسمان می‌بارد، و در حقیقت هر موجودی، ماهیتی آن سویی – از جانب خدا بودن – دارد، این جمله درست است؛ زیرا که هیچ ذره‌ای در این جهان جابجا نمی‌شود مگر به فرمان خدا.