در منابع تاریخی نداریم که چیزی اجباری شده باشد، اما پوشش مردان و زنان جزو فرهنگ اجتماعی مردم بود . بقول یکی از اساتید و محققین تاریخ اسلام : پیش از اسلام با وجود مفاسد اخلاقی که در بسیاری از اعراف رایج بود، مردان و زنان به سبب شرایط جغرافیایی باید پوششی برای سر خود میداشتند، در همین راستا مردان از چفیه و زنان از روسرهای بلند استفاده میکردند.
با ظهور اسلام تا مدتی وضعیت به همین منوال بود؛ یعنی وقتی مرد و زن از خانه خارج میشدند، سرهای آنان پوشیده بود، تا اینکه بعد از هجرت پیامبر اکرم (ص) به مدینه و تأسیس دولت اسلامی به سبب مزاحمتی که برای یک بانوی مسلمان جوان رخ داد، آیۀ حجاب نازل شد و بر مبنای این آیه زنان که روسری بر سر داشتند، اما تا پیش از این مانند چفیۀ مردان آن را به پشت سر خود میانداختند، موظّف شدند تا جز گردی صورت خود بقیۀ سر و گردن خود را بپوشانند و به این ترتیب حجاب به عنوان یکی از احکام قطعی خداوند برای بانوان جاری شد.
حجاب به این صورت دربارۀ زنان آزاد مسلمان صدق میکرد و زنان اهل کتاب و کنیزان از این مسأله مستثنی بودند، اما همانطور که بیان شد شرایط آب و هوایی ایجاب میکرد حتی زنان غیر مسلمان و کنیزان هم سرهای خود را بپوشانند، لذا مسألۀ بیحجابی یا بد حجابی در عصر حکومت پیامبر اکرم(ص) معنا مفهوم نداشته است.
با ظهور اسلام تا مدتی وضعیت به همین منوال بود؛ یعنی وقتی مرد و زن از خانه خارج میشدند، سرهای آنان پوشیده بود، تا اینکه بعد از هجرت پیامبر اکرم (ص) به مدینه و تأسیس دولت اسلامی به سبب مزاحمتی که برای یک بانوی مسلمان جوان رخ داد، آیۀ حجاب نازل شد و بر مبنای این آیه زنان که روسری بر سر داشتند، اما تا پیش از این مانند چفیۀ مردان آن را به پشت سر خود میانداختند، موظّف شدند تا جز گردی صورت خود بقیۀ سر و گردن خود را بپوشانند و به این ترتیب حجاب به عنوان یکی از احکام قطعی خداوند برای بانوان جاری شد.
حجاب به این صورت دربارۀ زنان آزاد مسلمان صدق میکرد و زنان اهل کتاب و کنیزان از این مسأله مستثنی بودند، اما همانطور که بیان شد شرایط آب و هوایی ایجاب میکرد حتی زنان غیر مسلمان و کنیزان هم سرهای خود را بپوشانند، لذا مسألۀ بیحجابی یا بد حجابی در عصر حکومت پیامبر اکرم(ص) معنا مفهوم نداشته است.